… the story of a family on the move
Het staat nu wetenschappelijk vast: ‘s morgens denk ik als een man (rationeel) en ‘s avonds als een vrouw (intuïtief). Doe de test hieronder en ontdek zelf hoe je denkt.
Als de figuur met de klok meedraait, is je rechter hersenhelft aan het werk. Die helft staat voor “willekeurig”, “intuïtief”, “holistisch”, “subjectief” en “synthese”. Als de figuur tegen de klok in draait, is je linker hersenhelft aan het werk. Die staat voor “logisch”, “sequentieel”, “rationeel”, “objectief” en “analytisch”.
Op 18 juni 1815 verloor Napoleon in Waterloo van de geallieerde legers onder het bevel van de hertog van Wellington en het Pruisische leger onder het bevel van Gebhard von Blücher. Na Napoleon’s nederlaag stemden de toenmalige grootmachten (Groot-Brittanië, Oostenrijk, Pruisen en Rusland) in met de oprichting van het Verenigd Koninkrijk der Nederlanden, waarvan – vijftien jaar later – België zich zou afscheiden.
Maar wat als Napoleon nu eens niet verloren had? Dan haalden we nu waarschijnlijk stokbrood bij de bakker, dronken we Pastis op zomerse terrasjes, spraken we met zijn allen frans in BHV, en waren onze beleggingen veilig bij een genationaliseerde Generale Maatschappij.
Sommige boeken verspreiden zich als een olievlek. “The Kite Runner” (“De vliegeraar” in het Nederlands) van Khaled Hosseini is zo’n boek. Het aantal huiskamers waar deze roman ontbreekt in de boekenkast wordt steeds schaarser. En terecht, want zelden heb ik een boek gelezen dat zo ontroerde, een boek waarbij menig traan zich mengde met het kille water van de badkuip waarin ik alweer veel te lang gelezen had.
“De helaasheid der dingen” van Dimitri Verhulst is dan weer van een heel ander kaliber. Dit boek over een donkemansfamilie uit Reetveerdegem laat je veelvuldig schateren. Nooit meer zal ik naar de “Tour de France” kijken zonder daarbij te denken aan de wel heel speciale invulling van dit gebeuren door nonkel Potrel uit die familie.
Surinamers hebben soms een apart taalgebruik. Zo weet ik al langer dat “lekker” verder reikt dan de rand van de tafel en zich soms gewoonweg op bed bevindt. Maar de scabreuze betekenis van “kapotmaken” kende ik niet. Kijk je even mee en … “lekker” lachen maar.
Peter
‘s Morgens, op weg naar het werk, luister ik soms naar het “Early Bird”-programma van de “Uganda Broadcasting Corporation” (UBC) op 98 FM. Dit is een inbelprogramma waar de luisteraars hun ideeën kwijt kunnen over een maatschappelijk thema. Het is vooral interessant om te luisteren naar de presentator die het gespreksthema van de dag bepaalt, maar ook duidelijk vooringenomen is en luisteraars met een “foute” visie bekritiseert.
Zo kon je deze week als luisteraar maar beter:
– geen voorstander zijn van het dragen van een lange broek door vrouwen. “Those women MPs (Members of Parliament) with tight jeans showing their knickers underneath bring shame upon this nation”;
– geen begrip tonen voor homofilie. “Should homosexuality even be discussed on this radio and shouldn’t this problem be tackled undercover?”
– geen voorstander zijn van het verstrekken van ARVs aan HIV/AIDS-geinfecteerden. “Those ARV-treated people live longer and can thus infect more people.”
Er zijn dichters die zich laten lezen, en er zijn dichters die zich laten horen. Pieter Staes doet beide. Vijf hilarische, onverwachte en steeds verrassende gedichten worden voor u gratis door Pieter op intussen… POEZIE gebracht. Nu nog op het internet te bekijken en te beluisteren, straks alleen nog in de boekhandel af te halen.
De minder onthaasten vinden hieronder een kort fragment.
Peter
Hoe zeg je iets zinnigs over je vader? Misschien nog het best middels een fragment uit het gedicht “Spiegelbeeld” van Gwy Mandelinck. Dat gaat zo:
Ik schrik bij elke spiegel van de vraag:
Is dat mijn vader niet?
Elke morgen scheer ik uit
mijn baard zijn kaken bloot.
Zo af en toe komt er een stukje commentaar binnen dat veel te mooi is om verborgen te blijven op het “comments”-gedeelte van een bijdrage op intussen… BLOG. “Afscheid” is een gedicht van Lotty Sierink – weldra vertrekkend uit Oeganda – dat goed de gevoelens verwoordt van een “expatriate” op weg naar een nieuwe bestemming.
Afscheid door Lotty Sierink
ik wil reizen
naar nieuwe verhalen
ik wil vertrekken
naar een nieuw begin
de herinnering is zoet
zal zitten waar we zijn
ik neem geen afscheid
ik ga verder
ik neem alles mee
T.I.A. spreek je uit als ti-ai-é. Het staat voor “This Is Africa”. Het wordt meestal gebruikt in situaties waarbij je ergernis door berusting wil vervangen. T.I.A. hanteer je dan ook best schaars, want anders geef je de indruk van “geafricaniseerd” te zijn, t.t.z. verkerend in een permanente staat van berusting, iets wat zich meestal voordoet na langdurig verblijf op het donker continent. En dat etiket willen vooralsnog weinig westerlingen.
Vandaag was weer zo’n T.I.A.-dag. Van de twee liften op kantoor is er slechts één die werkt, maar nooit dezelfde. En hoewel je op de knop “naar beneden” moet drukken om de lift op te roepen, ook al wil je naar boven, toch brengt het ding me vaak naar de 3de étage, waar ik moet zijn.
Have you ever been in Suriname? Did you ever feel the temptation to make roti at home? Here’s a little help!
INGREDIENTS:
500 g Self-raising flour
300 ml Water
150 g Yellow split peas
1 T Cumin
2 t Garlic
100 ml Vegetable oil
Salt and pepper to taste
TO MAKE THE FILLING:
Wash the peas and boil them in water to cover until half done. Drain and put into a food processor. Process until fine. In a bowl, combine peas with cumin, garlic (minced), pepper and salt. Mix well.