Mijn familie is mediageniek: na het verschijnen van mijn vrouw in de Gentenaar op maandag, haalde mijn zoon Etienne – samen met zijn neef Sander – het VRT-nieuws op dinsdag. Etienne had ons verteld dat hij de dag van de “lege portemonnees” zou vieren en nadien bij zijn neef zou slapen. De waarheid is evenwel gedeeltelijk anders: de feesten heeft hij zeer zeker meegemaakt maar van slapen is weinig terecht gekomen. Gelukkig waren daar de beelden van het VRT-journaal als ontegensprekelijk bewijs voor zijn uitspattingen. Etienne hoorde bij het selecte clubje van feestneuzen die op dinsdagmorgen nog niet door hadden dat de feesten onherroepelijk tot een einde waren gekomen.
Gentse Zangstonden
Tijdens de Gentse Feesten startten de Gentse Zangstonden op Sint Jacobs elke avond stipt om 21.00.
Welke twee buitenlandse vrouwen liepen in de kijker op zondagagavond 26/7 tijdens het zingen van “Rosalie mijnen bon amie”?
Rosalie mijnen bon amie
traditioneel Gents volksnummer, bewerking Walter De Buck 1972
Ach Rosalie, ach Rosalie, ach Rosalie mijnen bon amie
En die handses gingen van klappe, klappe, klap
En die voetses gingen van takke, takke, tak
Ach Rosalie, ach Rosalie, ach Rosalie mijnen bon amie
Een pluimken op den hoed, ne sabel aan de zij
En hij zei mijn zoetse wat wilde gij van mij
Ach Rosalie, ach Rosalie, ach Rosalie mijnen bon amie
We waren mee ons zessen, wij kwamen aan ‘t Rabot
We vochten met de messen, maar zij staken ons in ‘t kot
Ach Rosalie, ach Rosalie, ach Rosalie mijnen bon amie
Ach Rosalie, ach Rosalie, ach Rosalie mijnen bon amie
En die handses gingen van klappe, klappe, klap
En die voetses gingen van takke, takke, tak
Ach Rosalie, ach Rosalie, ach Rosalie mijnen bon amie
Peter
City Trip
Dromen zijn krachtig maar hebben, althans bij mij, nog nooit aanleiding gegeven tot het bouwen van een stad (op een klein torentje na).
Bij groothertog Gediminas (1316-1344) is het evenwel anders verlopen. Hij zou in de heilige bossen van Sventaragis in slaap zijn gevallen na een hele dag jagen. In een droom zou een reusachtige ijzeren wolf aan hem zijn verschenen, terwijl tegelijkertijd de bossen zich vulden met het gehuil van honderden wolven.
De volgende dag vroeg Gediminas aan een priester wat zijn droom betekende. Die antwoordde hem dat de boodschap was bestemd voor de heerser van de streek. De ijzeren wolf stond symbool voor een kasteel en een stad die Gediminas op de plaats van de droom moest gaan bouwen. Die stad zou de hoofdstad worden. En de macht van de stad en de daden van de heersers zouden over de wereld weergalmen.
Quatre Mains?
De term “quatre mains” wordt gebezigd wanneer twee pianisten samenspelen. In “quatre mains”-stukken nemen twee spelers plaats aan een piano, waarbij de ene speler de hogere registers van de piano bespeelt en de andere de basregisters.
Washington DC
Zo gaat het, zo ging het en zo zal het altijd gaan.
Wederom inpakken op een zonnige dag.
Aan de rand van afscheid nemen staan.
Gekleefd tussen duim en wijsvinger, de kwijtgeraakte stift,
het slordig geschreven bestemmingsadres.
Pakken te zwaar, dozen te vol, Washington nog ver.
Verhuizen als een veelvoud van opgeborgen ervaringen.
Eating Live Fish
Bij de overgang tussen twee bestemmingen denkt men al eens vaker aan waar men zoal geweest is. In 2003 verbleef ik in Vietnam, een heerlijk land maar met toch een aantal particulariteiten. De eerste keer dat ik een hond aan het spit zag, draaide mijn maag letterlijk om. Ook de vakkundig in een torentje gestapelde levende varkens achter op de bagagedrager van een brommertje deed vaak mijn wenkbrauwen fronsen. In een bar in de stad Hanoi verzaakte ik gewillig aan een eau-de-vie getapt uit een aquarium waarin een dode beer zat. Op de markt zag ik ingelegde katten waarvan het nut me altijd onduidelijk is gebleven.
Malaria
Slechts door scha en schande ben ik het belang gaan inzien van een preventieve bescherming tegen malaria. Na twee hersenmalaria’s ben ik volgestouwd met weetjes over een dodelijke ziekte die amper de westerse pers haalt. Zo weet ik nu dat een goed insectenwerend middel best DEET bevat, dat je in de tropen liefst onder een “treated bednet” slaapt, dat malaria overgedragen wordt door de vrouwtjesmug, dat er vier soorten malaria zijn, dat Lariam veel bijwerkingen heeft en Malarone geen, maar wel zeer duur is, dat je voor een behandeling best Coartem kiest of een gelijkaardig ACT-middel (“artemisinin-based combination therapy”).
Uit de boekenkast
In 2007 heb ik meerdere malen Zuid-Soedan bezocht. In de hoofdstad, Juba, sliep ik aan de oever van de Nijl in een primitief tentenkamp (Heron Camp) voor de prijs van een luxueuze kamer in één van de betere hotels op de rest van deze aardkloot. In het aanpalende restaurant (Da Vinci) at ik er op het terras een eenvoudige maaltijd met zicht op Zuid-Soedanezen die hun gevoeg deden aan de rand van het water. Op straat werd je begroet door uitgebrande vrachtwagens en kapotgeschoten tanks.
Ik herinner me nog precies het moment waarop ik dacht: “Wat is hier in godsnaam allemaal gebeurd?” Ik stond voor de deur van de Secretaris-Generaal van het Ministerie voor Regionale Samenwerking en wou gehoor geven aan zijn bevel om binnen te komen. Alleen had de deur geen klink meer, maar slechts een groot gat waarin je je hand kon steken om de deur open en toe te trekken.
Serengeti
“Endless pain”, dat had ik verstaan, en ik had op slag nog meer sympathie voor de oorspronkelijke bewoners van de Serengeti die ik grote poëtische gaven toedichtte. Ik stelde me voor dat ze het eindeloze lijden van de vele impala’s, hartebeesten, gnoes, topi’s, waterbokken en duikers – voortdurend opgejaagd en bijwijlen opgepeuzeld door leeuwen, cheeta’s, luipaarden, hyena’s en wilde honden – hadden veredeld en vereeuwigd in de naam van hun gebied.
Moederdag
Stom, stom, stom! Afgelopen zondag was het moederdag. Ik kan mezelf wel voor het hoofd slaan, want reeds geruime tijd heb ik een superbe video klaar voor die gelegenheid. Ik troost mezelf nu met de gedachte dat de video ruimschoots op tijd komt voor de moedertjes uit Antwerpen, want daar wordt moederdag gevierd op 15 augustus (dag waarop Etienne, Astrid en ik waarschijnlijk reeds in Washington zullen zitten).
Geniet ervan!
Peter