Na zes maanden in de States heb ik ruimschoots de tijd gehad om het tv-landschap te verkennen. Uit het overweldigend aanbod aan praatshows, tv-series, documentaires en films – nagenoeg allen onderbroken door overbodige, hersendodende en ellenlange reclameblokken – is er slechts één programma dat ik met een zekere regelmaat volg: de praatsshow van Bill Maher op vrijdagavond op HBO. Bill Maher is anti-republikein, atheïst, “liberal”, pro-Europees en waarschijnlijk een cannabisgebruiker. Hij gooit menig heilig huisje omver van conservatief Amerika. Hij beëindigt zijn schows steevast met “New Rules”. Deze zelfbedachte “nieuwe regels” laten hem toe de geestesgesteldheid van de Amerikaanse samenleving op de korrel te nemen. In het onderstaand audiofragment moet je vooral luisteren tot het einde waar hij uithaalt naar Tiger Woods, boeddhisme en … Sarah Palin.
Vrouwendag
Maandag aanstaande is het 8 maart: internationale vrouwendag.
In Washington DC en omstreken hebben zwarte gestudeerde vrouwen een probleem, méér nog: een levensgroot probleem. Tegenover elke drie zwarte gestudeerde vrouwen staat er slechts één zwarte gestudeerde man. Het gevolg daarvan laat zich makkelijk 
raden: vele zwarte vrouwen zijn “single” en eindeloos gekneld in de groef van steeds hetzelfde lied dat hen doet wachten op die ene zwarte ridder die hen zal bevrijden van een monotoon en eenzaam bestaan.
Die vrouwen worden nu echter meer en meer aangeraden om ook eens over het muurtje te kijken en de sierlijke tuinen van de blanke buurman te verkennen. Witte mannen hebben daarbij niks te vrezen want sinds kort bestaat er een handleiding die hen moet helpen de “overstap” te wagen. In “Alleen Maar Nette Mensen” van Robert Vuijsje onderscheidt de auteur drie types van zwarte vrouwen: de “Sherida-ketting”, de “Switch-hitter” en de “Bounty”. Laat me de pret niet bederven: geïnteresseerde kandidaten lezen best dit boek teneinde proefondervindelijke teleurstellingen te voorkomen.
De Raadkamer
Globalisatie is een proces waarbij steeds meer gelijkenis optreedt tussen verschillende regio’s over de hele wereld. Deze gelijkenis uit zich op diverse vlakken, onder andere in economische, politieke en culturele zin. Globalisatie kan zich – meer eenvoudig – tot op de rand van de ontbijttafel uitstrekken. Of het nu in Oostakker, Kampala of Washington is, ‘s zondags eten we zoals vanouds croissants en chocoladebroodjes, eventueel aangevuld met een lokale specialiteit, zoals hier in Washington “bagels”. Het enige wat verschilt van plaats tot plaats is de prijs.
Kansrekenen
Naarmate je ouder wordt, sleep je meer en meer bagage mee. Ideeën, gesprekken, beelden, aanrakingen, geuren en smaken: het wordt allemaal wel ergens opgestapeld in je brein. Welk algoritme daarbij gebruikt wordt om het terug naar boven te halen verschilt naar gelang je gemoedsgesteldheid en ook nog eens van persoon tot persoon. Op de ene dag kan je je alles vlekkeloos herinneren en op de andere dag dan weer niet. Ook twee personen die dezelfde ervaring hebben gedeeld, vertellen nadien soms een sterk verschillend verhaal. Echter, wat hieronder volgt, heeft feilloos de filter des tijds doorstaan.
Ils sont bornés!
“Ils sont bornés”, dat was de ietwat laatdunkende bedenking van onze Sengalese gast over de Amerikanen. En in zekere zin geef ik hem gelijk, maar ik vind dat ze naast begrensd ook nog eens een keertje zelfgenoegzaam zijn. Verdwaasd door hun vermeende superioriteit beseffen ze niet dat ze dat ze op velerlei fronten niet alleen bijgebeend maar zelfs ingehaald zijn. Neem nu het persoonlijk bankieren. In mijn ‘Citibank Online’ geef ik maandelijks een opdracht tot betaling voor de huur van het huis. Dit betekent geenszins dat de rekening van mijn huisbaas gecrediteerd wordt, maar wel dat de brave man enkele dagen later een cheque in zijn postbus ontvangt. Van die cheque neemt de huiseigenaar een kopie die hij vervolgens naar zijn bank faxt. Pas dan wordt zijn rekening gecrediteerd! Helemaal aberrant is het als je bedenkt dat we beide – huiseigenaar en ik – een rekening hebben bij hetzelfde kantoor.
Irresistible Soundtracks
Heb je dat ook soms? Dat iemand je na een vertoning in de bioscoop zegt dat de muziek bij de film schitterend was en dat jij – na een korte beschouwing – alleen maar kan toegeven dat je niet eens gemerkt hebt dat er een “soundtrack” bij de film was. En misschien is dat ook wel goed. Misschien heeft de muziek haar ondersteunend doel om je volledig te laten wegzinken in het verhaal volledig bereikt. Maar soms, heel soms, gebeurt net het omgekeerde: dan hoor ik een liedje dat me zo aangrijpt dat ik pas tevreden ben als ik het aan mijn collectie heb toegevoegd.
Zo bekeek ik onlangs Ca$h en was ik onmiddellijk helemaal verkocht door ”I Got A Thing For You” aan het begin van de film. Zo duister en zo sfeervol en dan nog van een artiest waar ik nog nooit van gehoord had: “Jim Bianco”. Hij doet me wat denken aan de vroege Tom Waits.
Jim Bianco – I Got A Thing For You
“I Put A Spell On You” daarentegen kende ik natuurlijk al langer in de versie van “Creedance Clearwater Revival”, maar de originele versie van “Screamin’ Jay Hawkins” is veel meer beklijvend. Ik hoorde dit lied voor het eerst tijdens het bekijken van “Stanger Than Paradise”, een film van “Jim Jarmusch” waar ik me overigens niets meer van herinner.
Wintermélopée
Over de sneeuw schuift de korte slee
Over de korte slee dwarrelt eindeloos de sneeuw
Onder de sneeuw op de korte slee schuift de man gedwee
Langs de huizen langs de straten vol met witte daken
Schuift de sneeuw in trage plakken naast de man en zijn slee
Zo zijn ze gezellen de man en zijn slee, met zijn twee
Ebben ze weg achter een gordijn van sneeuw
Peter
Edie Brickell – Good Times
Hier is ie dan! Ik sleep hem al mee sinds mijn eerste Windows 95-machine. Toen er af en toe ook nog eens iets echt leuks werd meegeleverd bij de aanschaf van een nieuwe computer. Het is een videoclip van Edie Brickell. Het is één van de weinige clips waar het beeld zich perfect verhoudt tot de tekst en de muziek. “It strikes the right balance,” en ik heb dan ook zelden een clip gezien die zo’n goed gevoel nalaat. Tenzij jij er een andere kent natuurlijk!
Minder pretentie, meer ambitie
“Minder pretentie, meer ambitie”. Onder die titel is zopas een boek verschenen van de Nederlandse Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid. Dit is een uitstekend werk – een klepper van 354 pagina’s – voor al diegenen die met de toekomst van ontwikkelingssamenwerking zijn begaan. Hoewel het geschreven is voor een Nederlands publiek en dan inzonderheid voor haar beleidsmakers, lijkt het me een boek dat evenzeer een Belgisch publiek kan aanspreken. Het boek is geschreven in een heldere taal en vereist slechts een minimale kennis van het technisch jargon uit het wereldje van de ontwikkelingssamenwerking.
Wat heeft me aangesproken in dit boek?
Swedish Hero – Astrid Belliot
Menig persoon in België is vaak verwonderd over de naam van mijn eega. Ze kunnen Astrid moeilijk associëren met een zwarte dame. Hoewel Astrid in onze contreien thans ingeburgerd is, is Astrid een meisjesnaam van Scandinavische oorsprong met als mogelijke betekenis “goddelijke schoonheid”. Een andere verklaring is dat de naam afgeleid is van het oud-Noorse “ast”, met de betekenis “genade”, en “rid”, met de betekenis ”rijden”. De naam betekent dan in zijn totaal “rijdende onder de gunst der goden”.