intussen… BLOG

Er staat een blanke man in de lobby met een gekrakeleerde huid en een kleur van verschoten perkament, die misschien niet direct heeft meegevochten in de Amerikaanse burgeroorlog maar toch zeker een aantal mensen heeft gekend die dit wel hebben gedaan. Hier staan we dan: in de prestigieuze club “The Boar’s Head” nabij Charlottesville.

De dame aan de balie legt ons vlug de regels van het huis uit. In het restaurant “The Old Mill Room” verschijn je best gekleed. Jeans zijn er niet welkom. Als je toch “casual” wil dineren, dan kan je dat altijd in “Bistro 1834” doen, waar een aantal tafeltjes rond een drukbezette bar staan.

De gangen naar de kamers zijn nauw en muf, maar de kamers zelf zijn ruim met veel donker hout dat afkomstig is van een verlaten molen uit 1834. Ik waan me terug in Afrika. Het hele etablissement straalt dezelfde sfeer uit als van die oude Engelse “country clubs” in Zimbabwe, Kenia of Tanzania. Het zijn reminiscenten van een koloniaal verleden dat nooit meer terug komt maar dat toch op een of andere manier in stand wordt gehouden. Hier wordt nog betaald voor luxe die er geen meer is.

Continue reading “The Boar’s Head”

Anthony Weiner is een Amerikaans volksvertegenwoordiger in het huis van afgevaardigden. Weiner heeft een foto van een bobbel in zijn onderbroek op Twitter gezet. Per vergissing want de tweet met foto was niet voor het grote publiek bestemd maar wel voor slechts één dame onder zijn contacten. Weiner ontkent aanvankelijk alles en beschuldigt hackers van de foto op zijn account geplaatst te hebben, totdat zijn leugens niet meer houdbaar zijn. Vervolgens trekt Weiner het boetekleed aan en excuseert zich in de media voor zijn optreden en zijn communicatie hierover.

Grappig is dat Weiner zijn naam uitspreekt als “wiener”, wat in het Engels schuttingtaal is voor het mannelijk geslachtsorgaan. Waarschijnlijk dacht hij: nog liever dat, dan geassocieerd te worden met “whiner”, want dat duidt op een klagerig persoon of zeurpiet. Na het bekijken van bovenstaande video zal je het met me eens zijn dat welke uitspraak ook gebruikt wordt, beide betekenissen van toepassing zijn. Je naam bepaalt je lot.

Peter

P.S. Heb jij ook een ongelofelijke drang om ongeoorloofde foto’s openbaar te maken, aarzel niet om me te contacteren voor plaatsing op deze blog.

Terwijl de Verenigde Staten zich opmaakt voor “Memorial Day” – de voorlaatste dag van mei waarop de gestorven soldaten worden herdacht – maken wij ons op voor een heuglijker dag: “Etienne’s Graduation” op dinsdag 31 mei 2011.

Zijn “Prom Night” – inclusief “date” en Hummer Limousine met plaats voor wel 20 personen – heeft hij al gehad, maar “Graduation” is ook iets voor de ouders om naar uit te kijken. Het betekent alvast dat je samen met je kind het station tussen middelbaar en hoger onderwijs veilig en met succes hebt bereikt. En vermits dit moment dra voorbij is, kun je toch maar best even halte houden, en de oneindige mogelijkheid aan sporen aanschouwen die leiden naar vooralsnog onbekende bestemmingen.

Continue reading “Tussenstation”

Amerika houdt niet op me te verrassen, en deze keer in positieve zin. Op 7 mei hielden alle ambassades van de Europese Unie een opendeurdag. 4677 bezoekers – overwegend Amerikanen – kwamen een kijkje nemen in de Belgische ambassade. Nou ja, sommigen kwamen meer dan een kijkje nemen, ze kwamen ook wel proeven, en ik kan het weten, want ik stond aan de bierstand en schonk non-stop Orval, Leffe, Stella, Hoegaarden of Duvel. Meer was er niet, maar toch al een knap staaltje uit onze rijke biergeschiedenis zou ik zo denken.

Een Amerikaans koppel verraste me door naar een Chimay te vragen. Niettegenstaande hij het uitsprak als “She May”, was ik toch wel enigszins overdonderd door zoveel bierkennis. Ik moest de man teleurstellen maar hij antwoordde me met pretoogjes en lonkend naar zijn vriendin: “You know, it’s a damn pity, one she may, two she will”.

Continue reading “Chimay”

Dit weekend heb ik deelgenomen aan de lentevergaderingen van de Wereldbank en het IMF. In de marge van de meetings heb ik er een Ierse collega/vriend tegengekomen die ik voor het eerst in Kampala heb ontmoet. Hij is terug in Ierland en werkt er voor de overheid. Tussen pot en pint (een Stella!) vertelde hij me dat zijn nettosalaris met 15% was verminderd als gevolg van de uitweg die de Ierse overheid zoekt uit de financiële crisis. Rekening houdende met andere maatregelen die hem nog te wachten staat – zoals een hogere belastingsaanslag – verwacht hij dat het totale effect op zijn loon 25% zal bedragen.

Continue reading “Inside Job”