Het is nu al de vierde “Thanksgiving” die we vieren in de Verenigde Staten en er komt normaal gesproken geen vijfde meer. Ik ben er helemaal klaar voor! Vanavond ben ik de enige man tussen een schare van zes vrouwen. Al mijn taken om het tot een geslaagde avond te maken zijn reeds volbracht, ttz:
Verkiezingskroniek
Het zijn toch geen echte grote rekenwonders in Amerika. Toen zowat elke opeenvolgende peiling in de “swing states” een bescheiden maar aanhoudende voorsprong optekende voor Obama, organiseerde Romney en zijn getrouwen alvast zijn overwinningsfeest, blind voor het slechte nieuws dat er sowieso leek aan te komen en eigenlijk zo zichtbaar en voorspelbaar was. Het was niet meer of niet minder dan de kroniek van een aangekondigde verkiezingsnederlaag.
Tokyo
Ken je deze nog? “Tokyo” van Gruppo Sportivo. Na al die jaren kan ik nog steeds flarden meezingen:
Tokyo, I’m on my way
And in my new Toyota it’s not so far away (2x)
In Tokyo, they don’t have stereo
They’re playing all the tophits, in kimono
In Tokyo, geisha’s dream away
When I play rock ‘n’ roll, hey hey (2x)
Frankenstorm
Hij is er nog maar een week – onze goede vriend Frank – en er is al een storm naar hem vernoemd: “Frankenstorm”. En het zal wat méér zijn dan wat bladerengeritsel als we de media mogen geloven. Het hoogtepunt van Frankenstorm wordt verwacht rond Halloween wanneer de orkaan Sandy een koudefront uit het westen ontmoet.
Ondertussen laten de gevolgen zich nu al voelen. De bevolking slaat aan het hamsteren. Nog nooit zoveel volk gezien in de supermarkt op een zondagmorgen. Publieke scholen worden gesloten op maandag. En onze goede vriend Frank zijn vlucht naar Europa is reeds voortijdig geannuleerd. Hij zal nu zelf kunnen vaststellen wat angstaanjagender is: de gotische creatuur uit gesynthetiseerde elementen van Mary Shelley of de ontmoeting van tegendraadse natuurelementen.
Istanbul
Er is geen betere aanvulling op een kort stadsbezoek dan enkele romans waarin de te bezoeken stad centraal staat. Onze “city trip” naar Istanbul werd zoveel malen interessanter na het lezen van volgende romans: “Istanbul Passage”, “The Bastard of Istanbul” en “The Istanbul Puzzle”.
“Istanbul Passage” van Joseph Kanon is een literaire thriller die zich afspeelt in het Istanbul van onmiddellijk na de tweede wereldoorlog. De naoorlogse stad is neutraal, maar wel een bron van geruchten, en overgeleverd aan de veiligheidsdiensten van de nieuwe grootmachten. Iedereen kijkt naar iedereen, en iedereen heeft geheimen, contacten en duistere kanten.
De hoofdpersoon, Leon Bauer, is een tabakshandelaar en soms een spion. Hij krijgt de opdracht een Roemeense oorlogsmisdadiger met kennis van geheime Sovjetafspraken enkele dagen in Istanbul onder te brengen, in afwachting van een uitlevering aan de Verenigde Staten. Niets echter loopt zoals het hoort en Leon Bauer dreigt in een web van Amerikaanse, Russische en Turkse veiligheidsagenten verstrikt te geraken.
Simple arithmetic
Twee plus twee is vier, dat weten ze ook in Arkansas, althans Bill Clinton in zijn “nomination speech” tijdens de democratische conventie in North Carolina. Het is dergelijke eenvoudige rekenkunde die hem geholpen heeft om de begroting in evenwicht te houden tijdens zijn regeerperiode.
Maar zouden ze in Arkansas ook volgende reeks kunnen aanvullen?
4, 6, 12, 18, 30, 42, 60 gevolgd door X
In het volle besef dat jij nog slimmer bent dan een inwoner uit Arkansas, kijk ik uit naar jouw antwoord. Tip: het volgende getal na X is 102.
The Servant Economy
Wow, het lijkt er wel op dat financieel Amerika eindelijk mijn bestaan heeft ontdekt. Net terug uit vakantie en in de bus meerdere kredietkaarten aangetroffen, alsook enkele “pre-approved” aanbiedingen. Ik kan nu hier moeiteloos 60 tot 70.000 USD opnemen … tegen een jaarlijkse rentevoet die varieert van 11 tot 20%. Het Amerikaans kredietsysteem is pervers, want het rekent er op dat je veel schuld aangaat, die je slechts met mondjesmaat terugbetaalt, zodat hoge interesten op het uitstaand saldo kunnen worden aangerekend.
Saint Vralkomir
Van het gefrunnik in de marge, daar hou ik van. Twee Amerikanen hebben hier een hoogst merkwaardig onderzoek gedaan: “Kan je waarde toevoegen aan objecten middels goed gekozen woorden?” Beide onderzoekers kochten nagenoeg waardeloze voorwerpen op, verzochten vervolgens gerenommeerde schrijvers een goed en aannemelijk verhaal te verzinnen bij die voorwerpen, om ze dan nadien te koop aan te bieden op eBay. De test was of het bijhorende verhaal een hogere prijs kon opleveren.
Zo werd het poppetje in bijgevoegde foto aangekocht voor 3 dollar, vervolgens omgedoopt tot Saint Vralkomir, de patroonheilige van het extreem sneldansen, om dan van eigenaar te wisselen op eBay voor 193,5 dollar. Het uitgebreide verhaal van Saint Vralkomir kan je << hier >> lezen. Ik heb er alvast van genoten.
Wolftrap
“Wolftrap” is een domein even buiten Washington DC. Het is onze favoriete stek voor het meepikken van enkele zomerconcerten. Dat is nu na drie jaar al een ware traditie geworden. Meestal kopen we een plaatsje op “the lawn”, t.t.z. op het gazon, waar we ons tussen de rest van de meute volproppen met spijs en drank (vooral dat laatste).
De affiche verraadt doorgaans de samenstelling van het publiek. Bij “Earth, Wind and Fire” was het een overwegend zwart publiek, bij “The Gipsy Kings” kwamen voorspelbaar veel latino’s opdagen en bij het dubbelconcert “Colbie Caillat” en “Gavin DeGraw” hadden klaarblijkelijk veel blanke tienermeisjes de toestemming gekregen voor het bijwonen van hun eerste concert.
5 dagen …
5 dagen heeft het het machtigste land ter wereld gekost om de elektriciteitsvoorziening te herstellen in “Montgomery County” (Maryland). Wat een giller! Zijn we hier nu echt niet op de grenzen van het liberalisme gestoten? Het is niet omdat een goed vermarktbaar is, d.w.z. dat er een prijs kan voor gevraagd worden, dat de voorziening dan ook maar aan de private sector moet worden overgelaten. Nutsbedrijven moeten eenvoudigweg in de handen van de staat blijven, omdat privé-bedrijven alleen maar uit zijn op korte termijn winstbejag.