Vooruitgang

Vooruitgang? Wat is dat precies? Heb je ook al eens met die vraag geworsteld? Welnu, het is relatief simpel. Vroeger waren de “Corn Flakes” uit een niet gesloten zak Kellogg’s na korte tijd niet meer te eten. Melk erover en je had al vlug een papperige brij inclusief hersenflitsen van varkens en hun trog. Maar we hebben intussen niet stilgestaan. We zijn vooruit gegaan. Heden ten dage hebben we “Cheerios” in huis. De verpakking van onze laatste doos is nu al maanden geopend maar de “cereals” smaken nog steeds vers en knapperig. Vooruitgang, dus!

Oh moeder zaliger, als ooit weer die tijd van hamsteren aanbreekt, weet ik alvast wat er in mijn voorraadkast gaat: “Cheerios”, …  en hamburgers van McDonald’s, want die bewaren ook lekker lang. Kijk maar even mee.

Continue reading “Vooruitgang”

Ohia en Lehua

Ohia tree with Lehua blossomHet verhaal achter de dingen is vaak mooier dan men op het eerste zicht vermoedt. Op zoek naar de naam van de plant op bijgevoegde foto stuitte ik op volgende legende:

Pele, de godin van de vulkaan op de eilanden van Hawaï, ontmoet op een dag een bijzonder mooie krijger: Ohia genaamd. Pele wou Ohia als minnaar, maar hij vertrouwde haar toe reeds verliefd te zijn op een andere jonge dame, Lehua. Pele werd daardoor zo boos dat ze Ohia veranderde in een lelijke boom. Lehua was ontroostbaar en verzocht Pele haar geliefde terug te brengen onder menselijke gedaante. Pele weigerde. Lehua smeekte daarna de andere goden haar terug samen te brengen met Ohia. Die kregen medelijden met haar, maar in plaats van Ohia terug te laten keren als mens, veranderden ze Lehua als de rode bloesem van de Ohia boom.

Continue reading “Ohia en Lehua”

Hawaii

Er zijn mensen die na een bijna-doodervaring in het licht aan het einde van de tunnel een gevoel van liefde, vertrouwen, kennis, wijsheid en goddelijkheid hebben beleefd. Deze hemelse toestand is slechts van korte duur, want bijna-dood  – denk ik dan – kan je niet te lang zijn.

Toch heb ik recent het walhalla veel langer ervaren, en wel meer dan 10 dagen, want ik vertoefde met veel genoegen op de eilanden van Hawaii. En neen, er kwam geen hula-dansende Polynesische schone naar me toe om een kleurrijke lei over mijn schouders te hangen en me haar paradijs binnen te leiden – een sinds lang gekoesterde droom – maar wel beleefde ik op Big Island, Kauai en Oahu vele onvergetelijke momenten. Bij de walvissen had ik een absoluut moment, Kilauea Caldera deed me rillen en Waimea Canyon duizelen, en zoveel schoonheid werd verankerd in mijn ziel met enkele koninklijke Mai Tai’s op Waikiki beach.

Continue reading “Hawaii”

Afro-Cuban All Stars

Muziek als bindmiddel voor een goed gevoel tussen de mensen. De latino’s kunnen het. Ik wordt aangetrokken door de gloed van de dansvloer en de belofte van een later in te willigen begeerte. De “Afro-Cuban All Stars” beginnen langzaam, drijven het tempo en het enthousiasme langzaam op, om uiteindelijk iedereen aan het dansen te krijgen. Het beeldmateriaal is beperkt maar voldoende voor een impressie van een plezierige avond.

Je bent nooit te oud om te genieten. Zolang de salsa draait, het hoofd spint en de benen volgen, ben je jong als weleer. Alleen de spierpijn van de volgende dag bewijst het tegendeel. Ten dele!

Continue reading “Afro-Cuban All Stars”

Those politicians …

“Those politicians … well, euh … they make me laugh.” Karel De Gucht, toch anders een verstandig man, laat zich in onderstaand videofragment verleiden tot volgende uitspraak: “Structurele besparingen doen het overheidsbeslag verminderen. En dat heeft geen negatieve invloed op de groei.” Hij kent bovendien een paar professoren die dergelijke theorie onderschrijven. Welnu, ik ben benieuwd naar wie die professoren zijn, en of ze hun PhD met de post hebben gekregen?

De continue herhaling van steeds dezelfde liberale dogma’s, maakt de hersenen dood en leidt tot kromme redeneringen. Dat wordt nu weer eens bewezen. Overheidsbeslag is niet correct! Dat is een foutieve term, ontsproten uit de geest van niet-economen, met als doel een beleid van overheidsbesparingen te rechtvaardigen. Het moet overheidsaandeel zijn. Dat is correct. En als je het aandeel van iets vermindert, dan wordt het totaal waar het deel van uitmaakt kleiner. Per definitie! Zo simpel is dat. En naar analogie: als je het overheidsaandeel vermindert, dan wordt het nationaal inkomen kleiner. En dus krijg je minder groei. En dat heb ik het nog niet eens over de interdependentie van de verschillende macro-economische variabelen, die bij krimpende overheidsbestedingen tot een recessie leidt, of in het ergste geval tot deflatie.

Continue reading “Those politicians …”

Let’s keep our brains active

Let's keep our brains active

Hersenactiviteit houdt de mens jong. Mijn vader wordt dit jaar 99 en is pas recent gestopt met puzzelen. Een lang en gelukkig leven willen we allemaal. Niets mag je dan ook beletten het hersenvocht te laten circuleren door het oplossen van twee onderstaande raadsels met verschillende moeilijkheidsgraad. “It will put some extra miles on your teller!”

Continue reading “Let’s keep our brains active”

Een absoluut moment

“Ik dobber hier op zee”, is te braaf. Het moet zijn: “ik zwalp hier op zee,” en met mij, mijn maaginhoud. Kotsmisselijk ben ik. Mijn ochtendontbijt gaat overboord. “Net goed”, denk ik, “dat is voor de beesten die zich niet laten zien en die mij er wederom toe verleid hebben de wijde zee in te gaan voor waarschijnlijk niet meer dan een glimp van hun oceanisch bestaan.” Dit wordt ongetwijfeld mijn derde vruchteloze poging!

Continue reading “Een absoluut moment”

Schilderes-zangeres

Astrid Belliot - PersimmonAstrid Belliot - AjuinAstrid Belliot - Tomaat

In de poësis had ik een leraar Nederlands die dweepte met priester-dichter Guido Gezelle. Om een mij onbekende reden benadrukte hij steeds dat priester-dichter met een koppelteken wordt geschreven en niet aan elkaar. Welnu, naar analogie ken ik sinds kort een schilderes-zangeres, of als je dat liever hebt, een zangeres-schilderes. Geniet ervan en laat maar weten waar je voorkeur naar uitgaat!

Continue reading “Schilderes-zangeres”

Philly FMBO

Nieuwsgierig waarvoor “Philly FMBO” staat? Welnu, het is heel simpel, het betekent: “Philadelphia Froze My Butt Off”. Het was er begin februari zo koud dat mijn krakende vingers nu nog altijd liever afkortingen en acroniemen tikken dan de overeenkomstige langere uitdrukkingen. Toch ben ik niet te beroerd om toe te geven dat we “the City of Brotherly Love” reeds veel vroeger hadden moeten bezoeken. “Philly stole my heart.” Elke stad die graffiti-boefjes omschoolt tot ware muurkunstenaars, verdient slechts collectieve lof. “I love the mural arts program.” Elke binnenstad die drie Belgische bars telt waar het vertrouwde gerstenat rijkelijk en overvloedig vloeit, draagt alleen maar onze dronken goedkeuring weg. “Oh, Eulogy!” Elk stadscentrum waaruit als het ware de Amerikaanse natie is ontkiemd, roept alleen maar genegen appreciatie op. “The result of the Philadelphia Convention was the United States Constitution.”

Continue reading “Philly FMBO”

… from Ghent to Aix

Sprakeloos. Ik ben sprakeloos. Mijn gesprekspartner in de Finse ambassade, een dame uit Engeland, vertrouwt me toe, zodra ze verneemt dat Gent mijn thuisstad is, dat ze vroeger op de schoolbanken het gedicht “How they Brought the Good News from Ghent to Aix” heeft geleerd. Ik heb nog nooit van dit gedicht gehoord. Als ze mijn verbijstering merkt, voegt ze er aan toe dat zowat elke leerling in het Engels onderwijs vroeg of laat met dit gedicht wordt geconfronteerd. Nou breekt mijn klomp. Mijn geliefde stad, die in een vreemd land, deel uitmaakt van het schools vermaak, zonder dat ik daar ook maar het geringste vermoeden van heb.

Continue reading “… from Ghent to Aix”