We hebben met zijn tweetjes de streek tussen Chimay (Hainout) en Liessies (Hauts de France) verkend. Ik heb toch eens een paar keren mijn wenkbrauwen moeten fronsen. De fietsenmaker waar we onze elektrische fietsen huurden was bijzonder strikt t.a.v. het sluitingsuur. Wij werden – één minuut voor sluitingstijd – nog net binnengelaten. Maar een volgende klant – een vader met zijn zoontje op zoek naar een fiets voor het lang weekend – werd prompt de deur gewezen. Zonder pardon! En aan het pompstation moest ik aan de kassa vooraf betalen. 50 Euro. Evenwel kon de pomp niet exact dat bedrag afleveren. Zodat ik terug binnen moest voor het wisselgeld. 34 cent. Dat kan efficiënter, niet?
And I Love Her
Wat moet een mens nog meer verlangen wanneer de zon schijnt, het gezelschap aangenaam blijkt, en het bier – Quintine – rijkelijk vloeit? Een streepje muziek, zal je allicht denken. Welnu dat was er ook! Kijk maar even mee!
Enig idee waar dit feestje doorging?
Peter
Transubstantiatie
Ik sta hier in de neogotische kapel van de abdij van Drongen. Mijn lijfwachten staan ietwat verdekt opgesteld. Ik ben een en al aandacht voor mijn gids. Die poogt de gepersonaliseerde rondtoer interactief te maken door regelmatig vragen op me af te vuren. Geen van mijn antwoorden is correct. Ik ben een nul in de katholieke leer. En neen, de onbevlekte ontvangenis duidt niet op het feit dat Maria geen geslachtsgemeenschap heeft gehad, maar wel dat ze niet beladen is met de erfzonde. Ik verwar, aldus mijn gids, duidelijk de onbevlekte ontvangenis met de maagdelijkheid van Maria. En binnen de katholieke leer zijn er wel meerdere maagd gebleven, ook al hebben ze kinderen gebaard, maar alleen Maria is onbevlekt ontvangen (euh … naast Jezus, veronderstel ik dan).
Odeon Saxofoonkwartet
Gisteren nog een kleine meid, vandaag reeds een hele vrouw. Geniet van mijn petekind op sopraansaxofoon.
Peter
P.S. : wie weet welk stuk het Odeon Saxofoonkwartet opvoert?
David Milne
Mocht je toevallig in Londen zijn, of plan je er naar toe te gaan, probeer dan zeker de tijdelijke tentoonstelling over de Canadese schilder David Milne (1882-1953) mee te pikken. De tentoonstelling loopt nog tot 7 mei 2018 in de “Dulwich Picture Gallery”.
De tentoonstelling is chronologisch opgebouwd en volgt de artistieke ontwikkeling van de kunstenaar. In New York ontpopt David Milne zich tot een moderne schilder die elementen van Monet, Matisse en Cezanne vermengt tot een geheel eigen stijl. Op het einde van de eerste Wereldoorlog maakt hij deel uit van een Canadees regiment en wordt hij aangetrokken door de camaraderie onder de soldaten. Hij bezoekt als oorlogscorrespondent de slagvelden in België en Frankrijk. Hij omschrijft zichzelf niet als de laatste soldaat maar als de eerste toerist die de gruwel van de oorlog mag aanschouwen. Vervolgens keert hij terug naar Amerika, waar hij neigt tot afzondering. In blokhutten, verscholen in de noordoostelijke bossen van de VS en later boven Toronto in Canada, legt hij zich toe op de verdere perfectionering van zijn kunst. Hij is gefascineerd door weerspiegelingen in het water en hoe die vast te leggen op het doek. Naar het einde van zijn leven treedt hij meer en meer uit zijn isolement en zal hij erkenning krijgen voor zijn vakmanschap.
Youn Sun Nah
Dit jaar wordt een sterk concertjaar! Heb ik vorige week nog geschreven dat BLØF in Trix voor mij het beste concert van 2018 zal zijn, dan moet ik er nu al aan toevoegen dat Youn Sun Nah in de Bijloke waarschijnlijk het meest bijzondere zal zijn. Kan die dame me even wat zingen. Je moet wel even over de momenten heen waarop ze het publiek toespreekt. Haar piepstemmetje deed mensen in de zaal spontaan lachen. Maar als ze zingt, trekt ze alle registers open. “Momento magico”, hieronder, maakt duidelijk wat ik bedoel. Het zal waarschijnlijk haar “signature song” worden, maar waar ik ook enorm heb van genoten is haar vertolking van “Jockey full of Bourbon”, een nummer van Tom Waits. Prachtige dame, prachtig optreden.
Peter
BLØF
BLØF in Trix: ik ben blij dat ik daar was. 🙂 Het beste concert van het jaar hebben we nu al gehad. BLØF is misschien niet zo gekend in België, maar het is wel een fenomenale live-band. En omdat ze een trouw publiek hebben, kan je er van op aan dat er deftig meegezongen wordt. Dat er veel Nederlanders in de zaal waren, is me overigens ook nog op een andere manier duidelijk geworden: ook ik had moeite om over de koppen heen te zien. “Aan de kust” en “Ze is er niet” zijn mijn absolute favorieten. Luister maar even mee.
Afscheid
Afscheid
Het is wat het was, maar het is niet langer
Afspraak op zaterdag, bijna ’t verleden,
wat we waren, gestold in weinig woorden,
tot het gezamenlijk verorberen van
wat smakelijk gebak, langzaam vergleden,
een listig en begoochelend ritueel,
dat leidde tot wat onvermijdelijk was.
Niet meer dan dat.
Astrid (raw and unedited)
De beste boekenstart
Hieronder drie tips voor een goede boekenstart in 2018. “You won’t regret this”.
Jeroen Olyslaegers – Wil
Het heeft even geduurd voor ik de draad te pakken had, maar toen ik hem had was er geen stoppen meer aan.
“Wil” is een fantastisch boek en handelt over de collaboratie tijdens de tweede wereldoorlog. Wilfried Wil is een hulpagent, met poëtische ambities, die gevangen zit tussen twee werelden: enerzijds moet hij onverkwikkelijke opdrachten uitvoeren voor de Duitsers, en wordt hij daarin aangemoedigd door zijn artistieke mentor en anderzijds helpt hij de broer van zijn verloofde, die eerder onbesuisd zijn nek uitsteekt voor de joden in Antwerpen.
Ergens las ik dat Jeroen Olyslaegers nu eindelijk zijn grote roman te pakken heeft, net zoals Hugo Claus die te pakken had met “Het Verdriet van België”. Welnu dat laatste boek was voor mij kommer en kwel, en vooral oersaai, maar “Wil” van Jeroen Olyslaegers is dat niet. Het is een absolute aanrader voor een frisse kijk op het heikel thema van de collaboratie.