Als je niet weet wat “looping” is, dan raad ik je aan onderstaande video te bekijken. Dat is best wel leuk. Mia Morris is een multi-instrumentalist en brengt het er best wel goed van af op het podium van “America Got Talent”. Maar dan zegt het eerste jurylid, Howie Mandel, iets waar ik het helemaal niet mee eens ben: “I could watch a whole show like this”.
Iedereen leest een boek …
Iedereen leest een boek op een andere manier, dat is mij nogmaals duidelijk geworden. Neem nu Khairy Jamaluddin, dat is een hedendaagse lokale politicus in Maleisië, die het boek “The Malay Dilemma” van ex-premier Mahathir zondermeer ophemelt. Dat is een boek dat geschreven is in 1970. Khairy Jamaluddin leest in dat boek een aansporing voor de Maleisiërs om niet bij de pakken te blijven zitten, om fatalisme te verzaken, en om als het ware zich politiek, economisch en sociaal op te werken. Of zoals ze in het Engels zeggen : “pull yourself up by your bootstraps.”
Ik lees in dat boek vooral veel racistische stellingnames die niet wetenschappelijk onderbouwd zijn. Mahathir beschrijft zijn volk als achterlijk, en omdat ze zo’n grote achterstand hebben t.a.v. de Chinese en de Indiase bevolkingsgroepen van Maleisië, is een politiek van affirmatieve actie gerechtvaardigd. Alleen zijn we nu 50 jaar verder en hebben de Maleisiërs zich reeds lang de politieke macht toegeëigend, maar van afbouw van de maatregelen voor positieve discriminatie is vooralsnog geen sprake. De Maleisiërs blijven zichzelf bevoogden met allerlei privileges. En de tegenstellingen tussen de diverse bevolkingsgroepen zijn niet uitgegomd, integendeel zijn de onderlinge grenzen juist scherper afgebakend.
Heb jij soms ook het gevoel dat anderen een boek op een totaal andere manier lezen?
Peter
Tijdelijk terug in eigen land
Tijdelijk terug in eigen land heeft een aantal voordelen. Je bemerkt meer de nieuwe trends. De brillen die mensen opzetten worden steeds groter. En de sjiekere brilmonturen dragen vaak de namen van luxueuze automerken. Alsof we daar gelukkiger van worden. En de “millet” is ook weer helemaal terug. Je weet wel: die uit donsdekens verknipte jassen!
A jazzy year out
2023. Wat een jaar! Laten we hopen op beter. Daarom wens ik, aan alle mensen van goede wil, het volgende toe:
-
- een goede gezondheid;
- goede familiale en sociale relaties;
- en genoeg middelen voor een onbekommerd bestaan.
En dat we elkaar nog meer mogen vinden in muziek, literatuur, poëzie en alle andere kunstvormen die de mens verheft en dichter tot elkaar brengt.
Peter
Privilege
Ik voelde me toch wel wat geprivilegieerd. De steward kwam de trap afgelopen om mijn handbagage over te nemen. Boven in het vliegtuig werd ik voorgesteld aan de voltallige equipe van het vliegtuig: kapitein Menno, co-piloot Niek, steward Lois en stewardess Alyssa. Ik mocht plaatsnemen in eerste klas. Tijdens de vlucht kreeg ik een gepersonaliseerde kerstkaart ondertekend door de hele crew met de beste wensen voor het nieuwe jaar. En verder onderhielden we mekaar met onze reisplannen voor volgende zomer. Bij de landing in Brussel sprak Alyssa mij met naam toe en informeerde me over het weer in Brussel en wenste zij mij vlug terug te zien op een van de volgende KLM-vluchten. Enige passagier op een vliegtuig heeft ook zo zijn charmes. Niet?
Peter
Orbit Musicians
We hadden hier twee supergetalenteerde vioolspelers op de residentie. En tot ieders grote verrassing kon hun 4-jarige dochter er ook al wat van. Zij leert de kunst van het vioolspelen via de Suzuki-methode. Maar wat nog het meest opviel tijdens het concert was de liefdevolle manier waarop de muzikanten elkaar aankeken tijdens het spel. En dat zette sommige gasten toch wel aan het denken. De vrouw van een ambassadeur keek haar echtgenoot bij het afscheid schamper aan en prevelde me enigszins minachtend toe: “en nu moet ik met deze naar huis!”. En een andere ambassadrice had het over enige corrigerende maatregelen die thuis zouden genomen worden na het concert. De mannen echter zeiden niets: tevreden met wat ze hebben!
Peter
Lieve Joris at the Residence
Lieve Joris was op de Belgische residentie voor een literaire avond met de Nederlandstalige gemeenschap van Kuala Lumpur. Het debat werd gemodereerd door Karl Godderis, die tijdens de Covid-periode zelf twee romans had geschreven. Als er al één ding uit zo’n avond mag blijken is hoe mensen nood hebben aan verhalen en aan schrijvers die verhalen vertellen. Verhalen zijn het bindmeel in ons bestaan. Ze onderstrepen onze menselijkheid op een positieve manier, grijpen terug naar het verleden maar geven ook een houvast voor wat komen gaat.
Casimir Liberski
Casimir Liberski was in Kuala Lumpur, en dat zullen we geweten hebben. Deze Brusselse jazzpianist heeft hier vier concerten ten beste gegeven en overal een onvergetelijke indruk nagelaten. Casimir was hier op uitnodiging van de Belgische ambassade in het kader van de festiviteiten rond 15 november. Hij werd daarvoor gesponsord door het Belgisch bedrijfsleven actief in Maleisië. Hij eindigde zijn mini concerttournee met een optreden in de Belgische residentie ten voordele van een NGO die zich inzet voor kwetsbare kinderen. Natuurlijk kon de “Lady of the House” zich hierbij niet onbetuigd laten. Dit was puur genieten!
Begrafenis
Een begrafenis van een collega! Altijd een moeilijk moment. Ik zie de eerste en de tweede vrouw van de overledene elkaar stevig omhelzen. Een mooi moment.
En dan denk ik aan de kunstenaar Roger Raveel die zijn muze en partner Zulma verloor in 2009 na een huwelijk van meer dan 60 jaar. Onder haar grafsteen is plaats voor twee, ware het niet dat Roger Raveel twee jaar later, op 89-jarige leeftijd hertrouwde met Marleen Muer, die toen 52 was. En nog twee jaar later, in 2013, stierf Roger Raveel aan de gevolgen van een longontsteking. Marleen Muer begroef Raveel op hetzelfde kerkhof van Zulma maar onder een andere grafsteen. En voor alle duidelijkheid, liet ze alvast haar eigen naam onder die van de kunstenaar graveren.
Ik heb zo het vermoeden dat Zulma en Marleen elkaar bij leven nooit stevig omhelst zouden hebben.
Peter
The temples near Yogyakarta
Oh wat hebben we genoten van onze city trip naar Yogyakarta. Er is natuurlijk de majestueuze boeddhistische tempel van Borobudur en de al even gracieuze hindoe tempel van Prambanan, beide uit de 9de eeuw na Christus, maar wat het bezoek aan deze plaats zo onovertroffen maakt is de vriendelijkheid van de Javanen. En omdat beelden soms meer zeggen dan duizend woorden, vind je hieronder een fijne selectie van wat we daar allemaal hebben beleefd. Geniet maar even mee.