Ik denk soms terug aan de stagemeester aan het begin van mijn diplomatieke carrière die zomaar koudweg poneerde dat het aanleren van een vreemde taal met een ander tekenschrift na je veertigste zo goed als onmogelijk was. Toen was ik enigszins sceptisch tegenover die stelling, maar nu weet ik wel beter. Meer nog, ik vraag me zelfs af of het leren van een andere taal met hetzelfde tekenschrift maar met een totaal andere grammaticale structuur nog wel tot de mogelijkheden behoort.
Je hebt het vast al door. Ik ben me het Swahili aan het eigen maken en … euh … het loopt niet als een trein. In het Swahili kunnen ze zowat alles in het werkwoord stoppen. Het onderwerp, de tijdsaanduiding, het lijdend voorwerp, de negatie, het voorzetsel, de wederkerigheid, de oorzakelijkheid, het vragend voornaamwoord, etc. kan allemaal deel uitmaken van dat ene werkwoord. Met één woord kan je dus relatief veel zeggen.
Toen ik daar mijn verwondering over uitdrukte t.a.v. mijn Swahilileraar, antwoordde die heel gevat: “en dat is precies de reden waarom voor ons het aanleren van bijvoorbeeld het Engels zo moeilijk is! Jullie ontpakken alles in een hele set van woorden, waar wij daar slechts een woord voor nodig hebben.”
Voortaan zal ik met meer begrip kijken naar alle Tanzanianen die niet zo goed Engels spreken maar wel hun best doen. Perspectief is alles.
Peter
Asante sana, beste Peter!
toen ik in de jaren 80 enkele Tanzaniaanse vrienden maakte én daarbij tegelijk werkloos werd (Daniel Coens) heb ik me ook op het Swahili gestort.
Ik herinner me nog kleine fracties.
Succes in je taalcursus !!!
lieve P.
Ik ben gestrand na 2 jaar avondschool Arabisch. Het ging redelijk goed maar vroeg toch net iets teveel tijd om goed vooruit te gaan. Werk, huishouden, sociaal leven… er was tijd tekort, of het kost allemaal net iets meer moeite? Jammer
Beste Peter,
Jouw (en andere) spartelen met een Afrikaanse taal… dat was de reden waarom ‘vroeger’ paters en zusters voor meerdere jaren in de leer gingen om de ‘lokale’ taal te beheersen. En ja, er waren er bij die ‘goed met talen konden omgaan’ en andere die die talenten niet hadden en hun hele leven lang stuntelig en wat gefrustreerd met deze ‘achterstand’ toch naarstig bleven verder werken voor ‘hun bevolking’…
Moeilijk in te beelden.
siwezi kuielewa!
Even googelen gaf behoudens de “learn Swahili in 30 minutes” en andere varianten, tevens een interessante hit “Dit is de killer language van Afrika: Swahili” van journalist Roger Abrahams (Nl) – http://rogerabrahams.nl/dit-is-de-killer-language-van-afrika-swahili-2-biatje-drinken/
Hierin geeft hij voor een buitenstaander waartoe ik mezelf reken, een aantal sprekende voorbeelden van wat jij in jouw blog beschrijft.
Best boeiend en uitdagend. Veel succes Peter.
Tja Peter, in het begin van de jaren ’80 leerden we vlot Lingala, ook zo’n taal als het Swahili, waar vanalles in één woord gestopt wordt, maar toen waren we nog jong… Toen we in 2006 probeerden wat Luganda te leren, ging dat er helemaal niet meer in… de leeftijd heeft zijn tol, da’s duidelijk. Het moge een troost zijn bij jouw Swahili pogingen.
Mijn minimale aanleg voor vreemde talen brengt me maar tot het
‘mij verstaanbaar kunnen maken in het Frans en het Engels en het ook min of meer begrijpen’
Géén talen uit andere continenten voor mij dus!
Ik weet ook van Zoë – die wèl over een talenknobbel beschikt – dat onze taal een héél moeilijke is om deze aan te leren…
Dag Peter,
Sinds een jaar ben ik begonnen (eigenlijk opnieuw begonnen) met het leren van Chinees. Naast het aanleren van karakaters (wat toch wat inspanning vraagt) zijn er ook heel wat grammaticale complicaties (in onze ogen toch). Ik beweer niet dat het gemakkelijk is, maar ik wil jouw stagemeester tegenspreken op het vlak van onmogelijkheid (voorlopig toch). Succes met je Swahili.
In wezen is Swahili leren praten heel gemakkelijk, net als Chinees. Miljarden mensen doen het. En ze praten doorgaans vlot. Je hebt er enkel de juiste ingesteldheid voor nodig.
Je hebt de sleutel al verklapt in je boodschap: “kind zijn”. Afrikanen hebben Swahili niet op school geleerd, evenmin met een leraar. Miljoenen Afrikanen hebben Swahili al spelend geleerd, toen ze achter een bal renden, toen ze verstoppertje speelden, op het moment dat ze in wezen niet bezig waren met ‘te leren’, maar wel met ‘het imiteren’. En ze waren toen zeker niet bezig met ‘grammaticale structuur’, met ‘werkwoorden’, met ‘voorzetsels’, met ‘voornaamwoorden’ En ze waren helemaal niet bezig met juist of fout praten. Dat is pas veel later gekomen, toen ze al konden praten.
Dus, Peter, haal het kind in jou naar boven. Zet je voor TV, kijk naar een populaire TV-soap in ‘t Swahili, imiteer een personage, speel hem/haar na, boots de klanken na, vorm de woorden, en maak heel veel fouten. Amuseer je terwijl je dat doet. En laat het tot jou komen, met vallen en opstaan en vooral met veel amusement. Enjoy it!
Goede moed Peter, volledig mee eens, Swahili is aarts moelijk…na twee maanden Masisi bij de Witte Paters wist ik het al (en ik was begot 26), meer dan de essentie zou ik niet onthouden, en dat doe ik tot op heden nog : ‘chupa bia’ om de dag af te sluiten en ‘maja mbilli’ omdat ik die nogal eens bestelde aan het ontbijt (de schrijfwijze is wellicht verkeerd, maar mijn collega hier uit Bujumbura verstaat me nog steeds…)
En inderdaad een ander letter type maakt het nog moeilijker, en toch: toen ik drie jaar in Ierland woonde en er naast de zorg voor de kinderen en af en toe een consultancy, wat tijd over had, heb ik mij ingeschreven aan het Trinity College in Dublin voor een cursus Russisch. Naast een mooie taal ook een moeilijke taal vooral wegens het cyrillisch. Maar eenmaal je het abc kunt opdreunen/lezen gaat het vrij vlot ook al omdat het qua grammatica het latijn volgt (of omgekeerd..). Ik heb de cursus afgerond met een diploma niveau 1 en 2 en kon zonder veel moeite de ‘Pravda’ lezen en converseren, ook al bleef mijn woordenschat beperkt (een beetje het niveau van Trumps’ Engels..). Nu, al die jaren later, is dat allemaal vergane glorie, wat je niet gebruikt, roest… hersenen zijn nu eenmaal ook maar een orgaan wat, net als de spieren rond dat (..) buikje, verslapt.
Maar zelfs met het zelfde tekenschrift zijn er nog verschillen tussen de talen, ik heb zonder veel moeite Italiaans geleerd, al een stuk boven de veertig, maar het helpt als je wat Frans en Latijn kent. Opmerkelijk, en dan is de visie van je stagemeester leerrijk (ook al is het hetzelfde tekenschrift) : een huidige vacature van de Vlaamse Gemeenschap voor “Diplomatieke Vertegenwoordiger van Vlaanderen” stelt dat : “Van de functiehouder wordt verwacht dat hij/zij zich de taal van een nieuwe post bij een mutatie zo snel mogelijk meester maakt” en dat kan zijn bv het Deens, Pools en dan weet je, als je de visie van je stagemeester volgt, dat je boven de 40 niet moet meedoen of toch niet voor die standplaatsen… Maar ja alles moet je in perspectief zien : in een vorige vacature (van de Vlaamse Gemeenschap) stond dat “hij/zij beschikt over een uitstekende mondelinge en schriftelijke kennis van het Nederlands” en toch stond er een kanjer van een –dt fout in.
En eens met Thor, een taal leer je al spelende (of in bed..) maar dat is voor kinderen met alle talen zo, ons Lyona van 2,5 verstaat perfect (en spreekt een beetje) alles in Engels, Nederlands en Wollof zonder één les grammatica, de hersenen van een kind zijn een spons en er is nu eenmaal nog veel plaats. Heel veel herhalen, mijn vader zei het al: “repetitio est mater studiorum”. En ja naar de Tanzaniaanse Thuis kijken helpt, zo leert mijn vrouw ook Nederlands. Of zoals ik mijn (beetje) Swahili leerde, op café !
toen wij vroeger in congo zaten,sprak Leen die 5-6 jaar was met de boy swaheli alsof het niets was… dus hoe vroeger hoe beter…, maat dit zijn dus vijgen na pasen