Let me challenge you!
Moderne tijden zijn het. Ik heb deze week wederom deelgenomen aan een videoconferentie – de zoveelste inmiddels – maar deze online meeting werd georganiseerd door de Tanzaniaanse “CEO Round Table”, zeg maar de organisatie van de belangrijkste pieten uit het lokale bedrijfsleven. De gastspreker was Mo Ibrahim, een Soedanese biljonair, die een causerie hield rond leiderschap vanuit zijn bureau in Londen.
Mo Ibrahim is vooral gekend omwille van de prijs die naar hem vernoemd wordt. Die prijs wordt toegekend aan Afrikaanse staatshoofden die vrijwillig het politieke leven verlaten na een regeerperiode van normale duur. Evenwel moet hun beleid ook als excellent geboekstaafd staan. De prijs is dus niet te beschouwen als een soort van pensioen voor staatshoofden die vrijwillig opstappen. Aan het gevoerde beleid onder hun verantwoordelijkheid moet ook het predicaat van uitmuntendheid kunnen worden gehecht.
Op de vraag of er thans te weinig goede leiders in Afrika zijn – want de afgelopen 10 jaar werd de prijs slechts driemaal uitgereikt – antwoordde Mo Ibrahim dat de pool aan kandidaten sowieso beperkt is. Elk gegeven jaar trekken zich maximaal 4 à 5 Afrikaanse staatshoofden terug uit de actieve politiek. En daar zit zeker niet elk jaar een uitmuntende leider tussen.
Mijn vraag is nu de volgende: indien in Europa een gelijkaardige prijs zou bestaan, kan jij dan 3 regeringsleiders opnoemen van het afgelopen decennium die een dergelijke prijs verdienen?
Ik ben benieuwd naar wie er allemaal uit jouw pen gaat kruipen.
Peter
Dit is een interessant verhaal. Zonder naar de website te gaan van Mr Mo ben ik eerst effen gaan denken wie het zou verdienen. Daar kwam spontaan Mandela uit maar ook de enige Grote Madame van Afrika, Mrs Ellen Johson. De anderen lijken logisch want landen die qua corruptie en oorlog weinig de hoofdpunten halen met uitzondering van Mozambique dan misschien. Op je vraag naar Europese leiders die dit zouden verdienen wil ik niet teveel na denken, ook al omdat het systeem volledig anders is (minder corrupt…?), maar ook al was ik jong in die tijd, ik vond De Iron Lady van de UK wel iets hebben en korter bij huis heb ik de Loodgieter van Belgie ook altijd sympathiek gevonden, of dit genoeg is om een prijs te krijgen laat ik in het midden. En uit de geschiedenis boeken van weleer, komt ook de Neus van Frankrijk spontaan in me op. Mocht ik biljoniar zijn (sic), ik zou al zeker geen enkele prijs aan geen enkele politieker geven. Geen enkele. En al zeker niet uit de huidige generatie… Toch chapo voor mijnheer Mo en bedankt om dit te delen, interessant. Naast de onmetelijke en terechte roem is de (geldelijke) prijs die hij uitreikt ook genoeg voor een mooi pensioen. Tot slot, zijn er echt 4-5 Afrikaanse presidenten, elk jaar, die hun corruptie aan de haak hangen. Dat lijkt me veel…
Ik zag gisteren “Where to invade next” van Michael Moore, en de eerste vrouwelijke premier van IJsland kwam daarin voor. Zij zou de prijs verdienen. En verder een hele serie Duitse Bundeskanzlers: Adenauer, Brandt, Schmidt en Angela Merkel, als ze binnenkort stopt.
Ik zal waarschijnlijk wel ergens iemand vergeten maar voor het laatste decenium zie ik maar een persoon die hiervoor in aanmerking komt en dat is Mevr. Merkel.
Angela Merkel springt zeker in ‘t oog. En laten we Emanuel Macron voorlopig het voordeel van de twijfel geven.
Hallo Peter!
Heel interessant dit te horen; wist ik niets van af.
Voor Afrika: idd, enkel Mandela schiet me te binnen. Ik volg het allemaal zo niet; meeste leiders zijn korrupt van top tot teen.
Europa: ik volg dit ook al lang niet meer. Voor mij zijn de Europese leiders idioten die het publiek verhaaltjes voor houden – ja, misschien minder korrupt.
Ik wil je blog vrienden hier niet aanvallen, maar het moet van mijn hart. De Iron Lady heeft de arbeidersklasse kapot gemaakt; ze was meedogenloos. Angela Merkel: ik denk dat ze goede bedoelingen had, maar heeft West-Europa kapot gemaakt met het immigratiebeleid dat totaal ontspoord is. Sorry dat ik een beetje hard ben. Mijn jongere ik was meer open en kon meer aanvaarden; in de huidige wereld ben ik meer konservatief geworden. Wat ik konstant voor ogen houd: wat een wereld geven we aan onze kinderen?
My input van een nog gekker VS vandaag na het overlijden van Ruth Bader-Ginsberg. Wat gaan we hier nog beleven tussen vandaag en de verkiezingen?!
Groeten, Martine
Oeps, shame on me. Ik was Margareth Vestäger vergeten. In mijn ogen een grote dame in de politiek die zeker moet worden genomineerd.
En Afrique, j’ai une certaine considération pour Museveni : le pays est calme et a bien évolué. On y est reçu avec un amical : Welcome. Dans l’ensemble, la paix régne.
Martine, ik ben het eingelijk wel eens met je, ook over de ‘idioten’. Laten we mijn bewondering voor de Iron Lady een jeugdzonde noemen. Terwijl ik wat blader door de blogs en dit schrijf luister ik met een half oor naar de Zevende Dag. Lachaert, Coens en co, das toch om te lachen. Alles in het regeerakkoord (en ik heb de moeite gedaan om het te lezen), nu het goedgekeurd is, is plots een ‘ambitie’: ik keek al uit naar het minimum pensioen van 1500; 2024 is net te vroeg, maar tegen 2028 moet dat toch kunnen, maar ja we moeten nog door een andere regering ook. En is het nu bruto of netto, maakt niet zoveel uit, het is een ‘ambitie’ en het zal ‘in de buurt’ zijn. De kernuitstap is ook al een ‘ambitie’, want niemand zit graag in ‘het donker’. Die politiekers zijn zeer ambitieus, juist, maar dan vooral voor zichzelf. Als je in Gambia woont waar NAWEC (Never Any Water and Electricity Company) om de zoveel tijd de knop uitzet, dan moet je zelf voor een back-up zorgen (geen kernenergie of een vervuilende dieselgenerator maar solar) om niet ‘in het donker te zitten’. Maar dat tussen haakjes. Dus ook eens met Martine, wie gelooft die politiekers, of zoals je hen noemt, idioten, nu nog. In beide gevallen stralen ze van alles uit, maar al zeker geen vertrouwen. En de staatshervorming… l’Union Fait al lang La Force niet meer. En US : wordt met de dag interessanter, nu ook Trump positief is: “Am I not amazing !”.