Plots, uit het niets, was hij daar: mijn grootvader! Tot dan toe, onbesproken en onbemind, want vroeg gestorven tijdens WO I. Een schim uit het verleden, waar slechts enkele schaarse verhalen over bestonden. Gevangen gezet door de Duitsers en gestorven ergens in Frankrijk. Veel meer dan dat was het niet.
En plots komt hij tot leven. ‘Bigger than life,’ ook al is hij overleden. Een kruis met zijn naam er op: Jules Van Acker. Mijn grootvader, maar nu in het echt, een tipje opgelichte sluier van zijn bestaan, begraven op het kerkhof Saint-Charles van Sedan. Hier ligt een deel van mijn geschiedenis. Meer moet het niet zijn.
Wat we intussen weten, is dat hij een door de Duitsers opgevorderde burger-arbeider was (Zivil Arbeiter). Een eufemisme, zoals blijkt, want de burcht van Sedan, waarin hij opgesloten wordt, blijkt een voorloper te zijn van de latere uitroeiingskampen uit WOII. De kampdokter en de kampbeheerder van Sedan zullen na de oorlog gezocht worden als oorlogsmisdadigers voor hun gruwelijkheden tijdens de bezetting. Hier had mijn grootvader geen kans. Het had gerust wat meer mogen zijn.
Peter
PS. Het naamplaatje op zijn graf zal nog gecorrigeerd worden. ‘Mort pour la France,’ is wat van het goede te veel.
En hoe heb je dat ontdekt?
Mijn broer Jan en schoonzus Marleen hebben recent Sedan bezocht met de bedoeling het graf van mijn grootvader te vinden. De moed zonk hen bijna in de schoenen, want er zijn meerdere begraafplaatsen rond Sedan. Doorzettingsvermogen en deductie hebben hen uiteindelijk naar zijn begraafplaats geleid.
Maar toen is de bal echt aan het rollen gegaan. Er werden artikels opgezocht rond de burcht van Sedan, het museum ‘In Flanders Fields’ werd gecontacteerd, maar de belangrijkste ontdekking was dat mijn grootvader ook terug te vinden was in het Rijksarchief. En daar lazen we dat de vader van mijn grootvader controleur bij de spoorwegen was. En dat is best grappig, want mijn broer’s zoon is dat eveneens. En verder verneem ik dat mijn grootmoeder dienster was bij een familie die woonde op de Chaussée d’Ixelles. Laat dat nu net een straat zijn waar ik ontelbare malen door gekuierd ben op zoek naar een gepast restaurant voor de lunch toen ik in Brussel werkte.
Onze geschiedenis is nooit rechtlijnig maar herhaalt zich in steeds verder uitdijende concentrische cirkels.
Heel mooi verhaal.
Als kinderen van een oorlogsgeneratie hadden wij nog enigszins een binding met diegenen die de gruwel hebben ondergaan in 1 of beide Wereldoorlogen. De meesten van deze generatie zijn er inmiddels niet meer, maar iedereen herinnert zich wellicht hoe de gebeurtenissen tot lang na de oorlog families samenbracht en verdeelde. Daarom vind ik dit verhaal ook belang hebben. Voor de generatie na ons behoort dit tot spijt van wie het benijd veelal tot de anekdotiek van de geschiedenis.
Sterk!
Fantastische vondst. Heel lang geleden toen de kinderen nog klein waren hebben we Sedan bezocht en ook de burcht grondig bezichtigd. Ik herinner me de beklemmende sfeer daarbinnen. Puik werk van broer Jan en eega.
Een mooi verhaal, alhoewel in origine triest. Chapeau voor het opzoekings werk en de volharding in het opsporen van je grootvader.
Het was een ontroerend moment. Verstilling, de krop in de keel. Zin om jullie grootvader te omarmen.
Ja Peter, ongelofelijk triest wat de mensen elkaar kunnen aandoen. Die arme man zal blij zijn dat jullie hem gevonden hebben.
Christiane
Om stil van te worden …
Respect
Belangrijk, de geschiedenis, je familiegeschiedenis …
Van de burcht van Sedan, dat wist ik niet.
Oorlog en Terpentijn gelezen?
x