Ik krijg wel eens de vraag: “Wat doen diplomaten eigenlijk?”. Geen beter antwoord dan dit: kijk naar “Corps Diplomatique” op Canvas. Het is een professioneel gemaakte serie van journalist Bart Aerts over de Belgische diplomatieke wereld. Hieronder kan u alvast het eerste deel herbekijken voor een unieke blik achter de schermen van de diplomatie.
Het eerste deel handelt vooral over de rol van de Belgische diplomatie binnen de instellingen van de Verenigde Naties. Een van de aandachtspunten die België steeds naar voor schuift betreft “Kinderen in gewapend conflict”. Ook hieraan heb ik vanuit mijn vorige positie meegewerkt door financiering van monitoringactiveiten door UNICEF in landen waar de kinderrechten geschonden zijn. Na het bekijken van bovenstaande uitzending, besef ik nog meer hoe dit slechts een klein maar wezenlijk onderdeel was van een breed gedragen Belgisch objectief.
Peter
Twee reacties, mede gezien mijn eigen ervaringen als EU “diplomaat”:
1) Vóór iemand ambtenaar mag worden zou hij/zij minstens 3 jaar in het bedrijfsleven gewerkt moeten hebben, o.a. om te leren dat tijd = geld.
2) Als ik aan Den Haag denk, dan heb ik sterk het vermoeden dat een substantieel aantal van de ambtenaren in de ministeries totaal overbodig zijn.
En als toegave nog een quote van Dave Barry:
If you had to identify, in one word, the reason why the human race has not achieved, and never will achieve, its full potential, that word would be ‘meetings’.
Inderdaad mooie reeks, geeft een beetje inzicht waar het allemaal om gaat..
Leuk programma en leerrijk. Ik zag vier onderdelen in de eerste aflevering : Annelies, zeer gedreven en ambitieus, graag in de buurt van de ‘groten’ der aarde. Ik zie een echte doorduwer, net wat ze bij de VN kunnen gebruiken, naast alle ja- en neen- knikkers (what’s in a word). Daarna een heel stukje over vrouwen in de diplomatie…altijd een leuk debat, maar ik ben toch voorstander van het principe, ‘de beste op de juiste plaats’. En met een diplomatiek examen neem je, denk ik dan, de besten aan. Maar in het vrouw/man debat helpt het ook niet echt als de Heer Johan Verbeke zegt : “wij zijn serieuze kerels”ook al ging het dan eingelijk om het instuderen van de dossiers, met een kleine referentie naar de knikkers van hierboven. Na een familiaal tussendoortje, ook diplomaten en hun kinderen hebben een prive leven, en inderdaad kinderen leren veel van een internationale omgeving, besluit Annelies dat het een job is die nooit saai wordt. Ik onthoud ook dat je kunt uitschelden op een diplomatieke manier. Net toen ik dacht dat Annelies nooit op het terrein ging, floept ze van de glamour in New York naar Mali om de ‘mensen van vlees en bloed’ in Mopti te ontmoeten en een ‘begrip van de werkelijkheid te krijgen’. Zeer nuttig ook al heeft het veel weg van een ‘hop-on, hop-off’. Het drukke meeting leven in New York en het krappe budget laten niet toe om meer dan 1 keer per jaar op het terrein te gaan maar alla, de effort is daar. Naast de terechte opmerking van Paul over drie jaar bedrijfsleven, voeg ik daar graag drie jaar Africa bij, vooral als je dan wilt gaan ‘praten’ over de problemen daar. Als afsluiter: het is niet altijd makkelijk, ook in de glamour van NY, om de focus te houden bij al die vergaderingen, zoals Alexander mooi in beeld brengt (of zit). Ik ben zeker dat Annelies het nog ver gaat brengen, en niet zoals mijn vader ooit zei : “onze Bart heeft het ver gebracht, toch in kilometers….” .