Het aantal boeken op mijn nachtkastje groeit rapper aan dan ik ze gelezen krijg. Als deze toren van Pisa maar niet omvalt tijdens de slaap. Maar toch deel ik graag met jullie enkele boeken die uit de stapel kunnen verwijderd worden.
Griet Op De Beeck – Het beste wat we hebben.
Omdat Griet Op De Beeck steevast goede kritieken krijgt, was ik wat nieuwsgierig geworden naar het werk van deze auteur. “Het beste wat we hebben,” leest prettig. Het is het verhaal van een ietwat onzekere rechter die de balans van zijn leven opmaakt en besluit het roer drastisch om te gooien. Hij ontdoet zich van zijn dominante vrouw, gaat de confrontatie aan met zijn vader, die in het verleden ontoelaatbare handelingen heeft gepleegd, en zet zich in voor het groter heil van de mensheid door te patrouilleren op een brug waar veel springers een einde maken aan hun leven.
Griet Op De Beeck is een goede schrijver. Je wordt meegezogen in het verhaal, en dat is altijd een goed teken. Wel heb ik weinig zinnen gelezen waaraan je je vingers kunt aflikken. Daarvoor gebruikt ze een te alledaagse taal.
Luk Van Haute – Japan
Voilà, nog maar pas aanbevolen op deze blog, en nu al gelezen: “Japan” van Luk Van Haute. Hij is een Japanoloog die zich ergert aan de clichés die we met zijn allen hebben over Japan. Dit land is veel meer dan Geisha’s, bloemschikken en Zenboeddhisme. Aan de hand van ruim dertig jaar persoonlijke ontmoetingen, ervaringen en belevenissen laat de auteur zijn licht schijnen over hoe Japanners omgaan met buitenlanders, met de buurlanden, met minderheden, met het oorlogsverleden, met de rol van de keizer en met uitstekende spijkers. En er lopen meerdere bizarre figuren in dit verhaal rond.
Het boek is aangenaam om lezen, maar er zit weinig structuur in. Daarvoor wordt er te vaak vaak heen en weer gesprongen in de tijd
Philip Kerr – The Berlin Noir Series
Wauw, wat heb ik van dit boek genoten, of liever gezegd van de drie verhalen in deze bundel. Centrale figuur is Bernie Gunther. Hij is een “hardgekookte” detective die zich in nazi-Duitsland moet zien staande te houden (in de eerste twee verhalen) en met de gevolgen van de nederlaag moet leven vlak na de oorlog (in het derde verhaal).
Knap vind ik dat de auteur een duidelijk afkeer van het nazisme meegeeft aan zijn hoofdpersoon, maar toch aantoont hoe die ook door de tijdsgeest gevangen wordt. Ter illustratie: in het tweede verhaal brengt Bernie Gunther ergens spontaan de Hitlergroet uit, maar ergert zich tegelijkertijd aan zichzelf in een onmiddellijke reflectie na die groet.
Ik ben vast van plan om nog meer boeken van Philip Kerr te lezen.
Peter
Heb ook zo’n toren naast mijn bed 🙂
Griet Op De Beeck slaagt erin, met haar taal, onder de huid te kruipen. En te voelen, wat het moet zijn, in een zeer moeilijk gezin op te groeien.
Jouw derde tip klinkt boeiend!
De groetjes aan Astrid, Peter!
Bedankt voor enkele leestips.
Philip Kerr zet ik al zeker op mijn lijstje, en alhoewel je minder enthoesiast bent, toch ook Japan. Al was het maar om iets meer te begrijpen van dat land.
Groeten
Goede tips voor onze Vlaamse lezersclub in Washington!
Bedankt Peter.
Ik lees graag op de Beeck, eenvoudig taalgebruik maar telkens ‘pakkend’.
Nu bezig aan Godenslaap, ook literair hoogstaand
Daarna wacht Richard Powers, altijd een genot.
Ik ben geen groot boekenlezer, alhoewel ik de Jommekes et al, wel verslonden heb, en hier en daar een Aspe…Maar toch: onlangs werd hier op een groot bord langs de weg reclame gemaakt voor de lancering van een boek, Sweat is Invisible in the Rain, by Cherno M. Njie. Wel een boek met zo een titel ga ik eens lezen…