Mijn houding t.a.v. teambuilding evenementen is altijd wat ambigu geweest. Enerzijds, een fervent voorstander, omdat het een dagje uit betekent, anderzijds, een beetje sceptisch, vanwege het ongeloof dat zo’n dagje uit een team werkelijk dichter bij elkaar kan brengen. Ik wil maar zeggen: een goed team maak je niet op een dag.
Maar toch zijn we er met het hele ambassadeteam op uit getrokken voor een stevige boswandeling. Wat me echter het meest zal bijblijven is evenwel de rit naar het bos toe. Ik had de twee kuisvrouwen van de ambassade bij mij in de wagen genomen. En dat op zich bleek al een heel evenement te zijn. Voortdurend gegiechel, want voor het eerst namen ze plaats in de wagen van de ambassadeur, voor het eerst reden ze over de nieuwe “flyover” in de stad, voor het eerst luisterden ze naar enkele Vlaamse liedjes.
En omgekeerd, voor het eerst toonden ze me enkele foto’s van hun trouwpartij, zoveel jaren terug. Zo zie je maar weer: speciale dingen zitten soms verborgen in iets kleins, en doen meer voor het team dan de geplande activiteit op zich. Wat denk jij? Goede herinneringen aan teambuilding dagen?
Peter
Mijn grappigste ervaring was tijdens een team building dag met de staff van de EU delegatie in Kampala. Besproken werden culturele verschillen tussen Europa en Afrika en een Europese collega bracht stiptheid ter sprake: dat Europeanen op tijd aanwezig zijn als b.v. een vergadering om 10 uur gepland is, en de Afrikanen ……… niet altijd.
De reactie van een Ugandese collega: “Well, you Europeans, you have the clock. But we have the time”.
Team building kan altijd bijdragen aan zaken waar de deelnemers wat van kunnen opsteken.
Toen ik werkte voor EFSA was er een team building… ik moest dansen…. ik ben van werk veranderd…
Die van de de watch en the time is mooi en al eeuwenoud.. GMT staat niet voor niets Gambia Maybe Time. Als de vergadering om 9 u begint dan staan ze op…. Er is geen enkele Toubab die daar ook maar iets kan aan veranderen.
In Afrika gebeuren maar twee dingen op tijd: de vijf Moslim gebeden en de Mis van de Katholieken.
Het bestond niet op mijn betaald werk vroeger (tehuis voor mensen met een beperking), daar werd alleen geld uitgegeven aan de cliënten.
Maar het personeel at wel samen ‘s middags, aan één lange tafel (klein tehuis), en dan leer je mekaar wel kennen 🙂
Nu, op mijn onbetaald werk, doen we het wel : en de volksspelen (ballo smitto, pietjesbak, schuifbak, trou madame, tafelkegel, muntwerpen…) brengt veel ambiance!
Fijn hé, mensen zo eens op een andere manier leren kennen! Top Peter!
Echt niet 🙄