Herinner je nog je kinderboeken met foto’s van indianen die een regendans uitvoerden? Wat een bijzondere wereld vond ik dat toen. Eentje die ik niet begreep, maar die wel mijn fantasie op hol deed slaan. Een rondje dansen kon de wolken blijkbaar tot regen aanzetten. Ik heb het zelf ook nog geprobeerd, huppelend en luidkeels “oe-hoe” roepend rond het zelf gestookt kampvuur, maar zonder enig succes weliswaar. Het enige nat dat ik gevoeld heb, waren de tranen van de rook die mijn ogen irriteerden.
Intussen is mijn kinderhuid afgestroopt en kijk ik met een heel paar andere ogen naar de wereld. Dat talloze moslims in Dar es Salaam deze week zijn samengekomen om te bidden voor de komst van de regens, kan ik niet langer begrijpen. Daarvoor ben ik te wetenschappelijk gevormd en te oud om me nog door dergelijke onzin te laten bedonderen. Maar, toegegeven, de regens hebben zich voor het eerst na de gezamenlijke bidsessie voorzichtig aangemeld. Dat kan geen toeval zijn! De imam heeft zeker en vast de plaatselijke buienradar op zijn smartphone vooraf geconsulteerd.
Wat denk jij hierover?
Peter
Hi Peter! Ik denk aan Ovidius, Metamorfosen. Aanrader🙂
Tsja ik denk hetzelfde al jij. Hier in Malawi was iemand drastig op zoek naar geld. Iemand vertelde hem een biljet van Mkw 2000 ergens in huis in het cement te begraven en dan de ramen elke dagen open te laten en het geld zou binnen 5 dagen binnen stromen. De persoon deed het maar in dit geval kwam er echt geen geld binnen waaien. In dit geval waren er geen weerberichten.
Geen indianen nodig gehad :
Lagere onderwijs, gemeentelijke jongensschool, het derde leerjaar van het kleine klasje. In dat klasje stonden drie rijen met banken. elke rij een leerjaar. In de meimaand werd Maria in de velden rondgedragen en aanroepen voor een goede oogst. In de school kwam mijnheer pastoor eens per week godsdienstles geven en hij vroeg of we dachten dat deze rondgang ook betere oogsten bracht. Ik stak de vinger op en mocht antwoorden. Mijn negatieve antwoord werd als absoluut fout afgevoerd. Mijn eerste clash met de clerus. Vlaanderen, 1964.
Recentelijk in Marokko de landelijke oproepen tot gezamenlijk bidden voor regen meegemaakt, want ook nu nog is “gouverner c’est pleuvoir”. Een misoogst slaat namelijk makkelijk om in een lege casserollen protest dus beter de boer een beetje verantwoordelijk maken voor de regen.
En vandaag en hier – Burundi – roept de president regelmatig op tot geknielde drie-daagsen. Voor een waaier van redenen, één in het bijzonder.