Ik ben uitgenodigd voor het afscheid van de Keniaanse nummer twee op de ambassade. Mijn adem stokt als ik de feestzaal betreed: de ruimte is propvol maar ik ben duidelijk de enige blanke. Ik word enthousiast begroet door de Keniaanse ambassadeur die mij aan zijn collega’s voorstelt: de ambassadeur van Soedan, van Oeganda, van Rwanda, van Burundi, van Mozambique, van Zambia, van Malawi, van Zuid-Afrika en van Namibië, een voor een staan ze recht en nemen ze de tijd om mij te begroeten, en gaan dan weer zitten. Ze zitten allemaal op een rij stoelen die tegen de wand geplaatst zijn. Zij zijn duidelijk vroeger gekomen dan ik, want voor mij is er geen lege stoel meer.
Ik sta recht aan een kleine cocktailtafel. Plots staat de Zambiaanse ambassadeur op en stevent op me af: “Ik ben zo blij dat je bent gekomen, nu kan ik ook een beetje rechtstaan. Ga jij maar op mijn plaats zitten.” Tegenstribbelen heeft geen zin en dus ga ik tussen de Malawiaan en de Mozambikaanse zitten. Vervolgens staat de Namibiër op en wijst de Zambiaan zijn lege plaats aan. En die gaat daar prompt zitten. De Namibiër moet dit doen, want hij is de jongste uit de groep. En zo zijn we allemaal gezeten, behalve de benjamin van de groep.
Peter
Fijn verhaal !
Dit was leuk om te lezen!
Klopt inderdaad, zo werkt dat in deze landen. Leuk om je ervaringen te lezen.
Jij bent een talentvolle storyteller !
ben niet op facebook, twitter snapchat of om het even welk “sociaal” medium dan ook maar zie wekelijks uit naar deze blog. En vandaag was een topper.
Dank u Peter.
Een netelig vraagje. Heeft de Zambiaanse ambassadeur zijn plaats aan jou afgestaan met een bijzonder diplomatische smoes omwille van leeftijdsgebonden hoffelijkheidsregels (in het Westen glijden wij wat dit betreft terug af naar de steentijd) of omwille van het feit dat je de enige blanke was ?
Hoe dan ook een interessante situatie die je daar beschrijft.
Rwanda & Burundi ambassadeur samen in een event? Dat is al nieuws op zich lijkt me (althans van hieruit in Kigali…)
grtjs
Zoals de vorige schrijver, ben ik ook niet in het bezit van enige vorm van ‘sociale media’ op het internet, maar ben wel ook altijd blij dat jij via uw blog toch de medemens op de hoogte brengt van het gebeuren in uw tijdelijke verblijfplaats(en)!
Leuk!
Mooi Peter… er valt heel veel tussen de regels te lezen, maar je maakt het pas op het einde een beetje expliciet. Heel mooi geschreven.