Mijn vader!

Hoe zeg je iets zinnigs over je vader? Misschien nog het best middels een fragment uit het gedicht “Spiegelbeeld” van Gwy Mandelinck. Dat gaat zo:

Ik schrik bij elke spiegel van de vraag:
Is dat mijn vader niet?
Elke morgen scheer ik uit
mijn baard zijn kaken bloot.

Maar mijn vader laat zich ook kennen door zijn eigen gedichten. Op intussen… POEZIE staan vijf gesproken gedichten van hem waarbij ik nog het meest getroffen wordt door de verscheidenheid aan emoties achter de versregels. Ik ontwaar alvast:
– verontwaardiging en bezorgdheid in “Bedreigd leefmilieu”;
– behoudsgezindheid in “Carmina Bucconica”;
– sociaalvoelendheid in “Moderne steden”;
– devotie in “Ned’rig”;
– en ontroering in “Wintermaand op Driebeek”.

Een mens zonder emoties is niets.

Peter