Wat heb ik genoten van de dubbeltentoonstelling in het Kasteel van Gaasbeek. Werk van de hedendaagse kunstenaar Thomas Lerooy wordt er in samenhang gebracht met de vaak scabreuze prenten van Félicien Rops. Over die laatste hebben we het reeds gehad in een vroegere <<blogpost>>. Nu ben ik vooral gecharmeerd door de kunst van Thomas Lerooy.
Aan de ingang wordt je geconfronteerd met het lijf van een mooie jongeman die met zijn disproportioneel groot hoofd vruchteloos weerstand biedt tegen de zwaartekracht. En ook binnenin zie je een naakte jongeman die doet denken aan de ideaalbeelden uit de Griekse oudheid. Evenwel is zijn lichaam doorboord met flessen. En in de flessen zitten tongen die alles leeglikken. Symboliseert dit de overmaat van onze huidige maatschappij? Ik werd nog het meest bekoord door de zuil van hoofden. Het zijn hoofden van Romeinse generaals, filosofen en kunstenaars. Maar hun beeltenissen zijn in de vergetelheid geraakt. Vandaag hechten we er nog amper belang aan. Maar al die vervlogen ego’s worden wel verplicht eeuwig naar elkaar te luisteren. De toren als machtssymbool valt op die wijze van zijn pedestal.
Mensen, ga dat zien … er is nog veel meer te beleven!
Peter
Nog tot en met het volgende weekend
Ik heb tijdens mijn laatste reis naar België ook nog eens het kasteel van Gaasbeek bezocht met onze ganse overlevende retorica klas (1967). De kunstentoonstelling was toen niks bijzonder.
Maar is ‘gecharmeerd’ het gepaste gevoel voor de gruwelijke beelden van de huidige tentoonstelling?
Precies Geert, misschien is geïntrigeerd wel een beter woord. Hoewel ik eigenlijk ook wel gecharmeerd was door de uitleg bij de beelden. Die zullen het gruwelijk karakter wat verzacht hebben!