In wat een rare tijden leven we toch! Het lijkt wel of we aan collectieve waanzin lijden. Eerst een maand niet klagen, dan allemaal vier stippen op onze hand, en dan nu weer een maandje zonder alcohol. Wie doen we daar een plezier mee, behalve de gedachtepolitie?
Nee, geef me dan maar het Gent lichtfestival. En ook al begeef ik me traag sjokkend door de massa, ik geniet, want hier heb ik ten minste zelf voor gekozen.
Peter
Peter
Prachtig. Daar had ik willen bijzijn.
Wij zijn nog aan het nagenieten in de chaos van de zoveelste Pot en Pint bij ons thuis.
Aan de lege flessen te zien, was het niet een ‘Pot en’.
Kopergieterij opstelling is mijn broers werk!
Ik slaag er niet in om ervan te genieten, met al dat volk. Alleen al de gedachte aan dat geduw en gedrang, help! Ik weet dat het aan mij ligt. Maar ik heb er evenmin geen probleem mee om deze beker aan mij voorbij te laten gaan. En dank voor deze foto\’s.
Was er in Gent een maand niet klagen? Ik dacht “nie neuten, nie pleuien”, en daar zit toch wel een serieus nuanceverschil in.
En nu heffen we een glas (rood) op Peter en Astrid en de mooie fotos van het lichtfestival en hun toekomst in Danzania.
Gefeliciteerd en hop, laatste glaasje.