Best wel een vermakelijk stuk: “Assisen” in Theater Elckerlyc. Het publiek is de jury en moet zich aan het einde van het stuk uitspreken over de schuld of onschuld van de beklaagde. Nadien wordt de ware toedracht uit de doeken gedaan. Ik had het juist en mijn eega fout. Zo zie je maar weer, hoe voorzichtig je moet zijn met een volkstribunaal.
Maar toch wil ik het daar niet over hebben, maar wel over wat me tijdens de pauze overkwam. Lekker ouderwets komt er zo’n dame tijdens de entr’acte met een ijskarretje de zaal binnengereden. Wij lusten twee ijsjes met nootjes. Die kosten 5 Euro. Ik haal een biljet van 10 Euro tevoorschijn. “Alleen gepast geld,” snauwt de dame me toe. De man naast me – mijn redder in nood, flitst het door mijn hoofd – wenst ook twee ijsjes en betaalt met 5 Euro. De dame heeft nu een biljet van 5 Euro in haar hand en ik één van 10 in de mijne. We kijken mekaar aan. Ze verstrakt, stopt het biljet van 5 in haar geldbuidel en kijft me toe: “ik mag niet teruggeven en aanvaard dus alleen gepast geld, en dat is bovendien al een dienst, want normaal moet je met jetons betalen, en die moet je aan de ingang kopen.”
Snik, het had zo lekker kunnen zijn: ons ijsje.
Peter
Heb je op de bank moeten slapen die nacht?
Ha, Paul, it would take something more than that!
De HR van Theater Elckerlyc zou dit moeten weten. Subsidie aanvragen voor vorming personeel is ook te overwegen.
Hadden jullie – met de man naast jou – beter een deal gesloten en samen 4 ijsjes gekocht! Dan gaf die toch gewoon zijn 5 euro aan u en hadden jullie ook dat lekkere ijsje kunnen eten…