De kenners hadden het natuurlijk al lang gemerkt. De “banner” van mijn blog is nu al tweeweken lang een uitsnede uit “Abstraktes Bild” van Gerhard Richter. Maar nog beter vind ik van dezelfde kunstenaar het werk met als titel “Strip”. Ik lees in de brochure dat dit een onmetelijk werk is zonder centrum. Het kan zich onmogelijk in ons geheugen vastzetten. In tegenstelling tot met de hand geschilderde kleuren toont deze strepenprint achter glas niets meer dan een digitale index, een overdracht van binaire informatie.
Omdat ik bang ben dat ook het geheugen van mijn camera dit beeld niet kan vastleggen, posteer ik mijn eega voor “Strip”. Het resultaat is verbluffend, niet?
Peter
of hoe de dame op de voorgrond de achtergrond naar een nog hoger niveau kan tillen… welke camera kan dit?
Onlangs gelezen op een expositie van René Magritte: “Niet-figuratieve kunst heeft niet meer zin dan een niet-onderwijzende school, een niet-voedende keuken, enzovoort”.
Maar in combinatie met Astrid is het mooi. (Dat laatste zeg ik, niet Magritte.)