Beste broer,
Morgen ben je jarig en ik heb speciaal een gedicht voor jou geschreven met als titel: “62 in Trumpiaanse tijden”. Je zult me alvast vergeven jouw jaardag, zulk een heuglijk moment, te koppelen aan de heer Trump, een verderfelijk man, daar zullen we het wel eens over zijn. Maar ik lees hier – in de nieuwste bloemlezing van de Nederlandse poëzie door Ilja Leonard Pfeijffer – dat gedichten niet moeten gaan over universele gevoelens, boterbloempjes, gierzwaluwen of korenvelden maar bij voorkeur ingebed worden in de actualiteit en de smerige wereld van de hedendaagse politiek.
Bovendien wil ik u volgend citaat uit het voorwoord niet onthouden, want het maakt begrip voor onderstaand gedicht zoveel makkelijker: “Poëzie speculeert op de bereidheid van de lezer om doelbewust afwijkend taalgebruik productief te maken voor zijn interpretatie van het gedicht. In het bijzonder is poëzie het domein van de ambiguïteit. Waar iemand in proza of in een gesprek geneigd zou zijn om elke vorm van ambiguïteit of dubbelzinnigheid die in de realiteit wordt ervaren te analyseren en te reduceren tot op zichzelf eenduidige, onderling contrasterende premissen, heeft poëzie, deels door de relatief geringe omvang van de teksten, deels door een traditie waarin gecondenseerde dictie acceptabel wordt geacht, de vrijheid voor zichzelf gecreëerd om de ambiguïteit in tact te laten en de dubbelzinnigheid van gelijktijdige, onderling verschillende of contrasterende ervaringen, gedachten en gevoelens als een complex van meerduidigheid aan de lezer te presenteren. Poëzie gaat over de inelkaargewikkeldheid van alle dingen.”
Ik hoop dat dit duidelijk is. Ik laat je niet langer wachten. Hier komt ie.
62 in Trumpiaanse tijden
je bent verdwaald
of lijkt ‘t maar
met de oudsten en je zus
aan de voorsteven
van de lekkende schuit
en de jongsten op ‘t achter
aan ‘t stuurloos roer
van ‘t zwerkend schip
de einder komt nabij
‘t is al lang beslist
de richting: over de klip
jij bent de kapitein
verdwaald, maar tesaam
‘however’, ‘t allerbelangrijkst
is hier op ‘t krakend dek
boven ‘t overvolle ruim
gezond en wel, er nog ene
te kunnen hijsen, Gents nat
op de tijden die ware
komen en zullen zijn
nog vele jaren
Peter (de jongsten)
Wij wisten niet dat je zo goed gedichten kon schrijven Peter.
Groetjes van ons uit Suriname.
Mooi!
Respect voor je benadering van het gedicht, voor de onuitgesproken ambiguiteit, voor je taal. Ik zie het een beetje anders, maar dat doet er niet toe. Een gedicht over onze universele kwaliteiten ( liefde, innerljk weten, ..) en onze gevoelsthema’s raken mij.
Dank voor het graag zien van je broer Jan.
Marleen