Ik weet niet waar te beginnen. Writer’s block! Hoe schrijf je over iets dat je nooit had verwacht? Bovendien is er een sluimerend gevoel dat we in de westerse wereld nog niet aan het einde van de rit zijn. We hebben eerst de Brexit gehad, nu Trump, maar wat staat er ons morgen te wachten? Welke populist gaat morgen met de stemmen van het volk lopen?
En is er ook niet dat sluimerend gevoel dat we onmachtig zijn t.o.v. de problemen die op ons afkomen. Dat we geen antwoord weten te verzinnen op de problematiek van de vluchtelingen, geen antwoord op de negatieve effecten van globalisatie zoals milieubederf, toenemende inkomensongelijkheid en opwarming van de aarde. Is het niet binnen een dergelijke context dat populisten gedijen? Die simpele antwoorden verkiezen boven moeilijke en voor wie feiten er niet langer toe doen.
Klassiek links noch rechts hebben een antwoord klaar. Er is thans geen groot positief verhaal dat sturend en zingevend is. Zolang we meer van hetzelfde voorgeschoteld krijgen, zal het vacuum van ongenoegen blijven bestaan. Een makkelijke hap voor populisten à la Trump.
Peter
Tja Peter, inderdaad weinig bemoedigend. Walter Zinzen schreef een tijdje geleden een hallucinant scenario voor 2020: Trump president, Farage 1e minister in UK, Le Pen president in Frankrijk, Wilders premier in Nederland, De Winter bij ons, samen op de foto met Poetin, Orban en nog een aantal van die kornuiten….
Laat ons maar de groeiende tegenbeweging van onderuit versterken en hopen dat zo minstens een deel van dat scenario niet doorgaat.
Courage en tot morgen
Sorry guys, Ik heb nooit in geen elke politieker geloofd, niet hier, niet in Europa…maar de stem van het volk is dat niet wat we democratie noemen…? sommige mensen moesten eens vanuit hun ivoren torens, en van voor hun computers enuit hun social media balloon stappen en weer het echte leven instappen…praten tegen de mensen in de straat, tegen de buren, tegen de gewone man ipv met grote moeilijke woorden goochelen. Ik ben geen voorstander van Trump, versta me niet verkeerd, van Clinton trouwens ook niet en van Sanders of Ryan ook niet, maar dit was WEL te verwachten, net zoals de brexit…zover als wilders zal het niet gaan, maar van Le pen ben ik ook niet zeker. Maar een groter gevaar loert vanuit Turkije… Weest gerust de stem van het volk is sterk. Het enige wat ik niet begrijp is dat als je meer stemmen krijgt dat je dan geen president wordt. Misschien moet er eens degelijk naar het Great US of A kies system gekeken worden… hou jullie sterk en groet vanuit Gambia, hier zijn er verkiezingen op 1 December, geen moer in de wereld die erom zal geven tenzij het gewelddadig wordt (wat best eens zal kunnen), dan zul je het wel horen op CNN, BBW and the like ! En dan zal Francken misschien ook eindelijk verstaan waarom zoveel jonge mensen die niet kunnen zwemmen toch de middelandse oversteken… wanhoop is een rare ziekte en zoals jaloezie zonder cure…Bart
Ik ben het in grote lijnen met Bart G. eens. Ik heb geen sympathie voor Trump, noch voor Wilders of Le Pen. Maar ik herinner me wel dat Steve Stevaert na zijn overwinning verkondigde: “De kiezer heeft altijd gelijk.” Niemand heeft hem toen tegengesproken.
Ik denk dat de linker flank van het politiek toneel maar eens moet bezinnen en haar eigen ‘parlé vraie’ moet zien te vinden.
Klinkt allemaal mooi “de kiezer heeft altijd gelijk” (maar dan had Clinton president moeten zijn in een normaal democratische verkiezing), maar het zou niet de eerste keer zijn dat ze een dictator kiezen (of dat de gekozene dictatoriale neigingen krijgt en de democratische rechten beknot). Of we dit werkelijk als een goede/wenselijke kunnen noemen betwijfel ik…..
De kiezer heeft inderdaad altijd gelijk, maar er zijn toch redenen om bezorgd te zijn. Trump lijkt me vooral te staan voor minder internationale samenwerking. In elk geval heeft hij reeds bedenkelijke uitspraken gedaan rond:
* militaire samenwerking (komt de alliantie, de veiligheid van Europa onder druk te staan?);
* economische samenwerking (met een terugkeer van handels-belemmeringen via tolmuren of kwalitatieve restricties. TTIP kunnen de neoliberalen nu wel vergeten!);
* samenwerking rond klimaat- en milieuvraagstukken (Marokko wordt waarschijnlijk een maat voor niets).
Intern economisch lijkt hij me vooral een Keynesiaans beleid na te streven, met grote infrastructuurwerken en heropstart van de klassieke mijnbouw, die vooral de collectieve vraag moet stimuleren maar zonder de milieukost mee te nemen. Is dat nog van deze tijd?
Mij lijkt dit vooral een programma waarmee Amerika op zichzelf terugplooit. Als dit zich nu ook verder doorzet in Europa, dan ziet onze toekomst er somber uit. We hebben nog zo’n periode in de geschiedenis gehad!
‘t is godgeklaagd, ik was verbijsterd, vooral omdat ik het vooraf niet had willen geloven; mijn dochter was er maanden van overtuigd dat hij het zou halen. dat het een boost kan geven aan ‘verwante’ zielen is in het verleden al gebleken, dus dat is al best verontrustend met verkiezingen in het vooruitzicht hier. Dat geen enkele van de traditionele partijen een coherent programma heeft, en alle kleuren vervaald zijn, helpt ook niet om de medemens te overtuigen. Ik lees graag david van reybrouck die pleit voor een andere manier van democratie bedrijven, met een grotere betrokkenheid en dus bewustere stem. intussen is het niettemin om te janken : farage is al te gast in de trump tower, marine le pen gelooft meer dan ooit in haar kansen om president te worden … anyway : als trump de klimaatakkoorden aan zijn laars lapt, zijn onze dagen nog korter geteld … stevenen we af op een grote clash ??
Ik woon al 17 jaar in de States en ben het oneens met iedereen die dit wel te verwachten vond. Ik ben nog steeds half verdoofd. Er was niemand in de VS, ik niet en Trump niet, die dit had zien aankomen. Na al wat er was gezegd en getoond moest het toch duidelijk zijn wie verkozen moest worden. Zelfs al heet de oppositie Hillary Clinton.
Wie de campagne sinds juni 2015 van dichtbij heeft gevolgd, weet dat Trump geen Wilders, Farage, of Le Pen is. Het is veel, veel erger. Kijk alleen al naar de waanzinnige vrouwenhaat tijdens de campagne.
De Democratische partij had wel degelijk een uitgewerkt programma, en de meest gekwalificeerde kandidate uit de geschiedenis. Maar ervaring, temperament (nucleaire wapens?), beleidsvoorstellen, elementair fatsoen of gehechtheid aan democratie deden er allemaal niet toe. Politiek hooliganisme wel. Bah. Het gaat erg zijn de komende vier, mogelijk acht jaar. Believe me.
`t Is koud ontwaken. En inderdaad, het zal erg worden de komende jaren. Maar voor Bart (Deelen) en al die anderen die het niet hadden zien aankomen: dedju toch, waar keken jullie dan naar? Ik was er absoluut niet gerust in and I told you so. Mijn zomervakantie naar het Noorden; Maine via Maryland, Pennsylvania, Connecticut, Rode Island, New Hampshire, en zelfs in Maine: zogezegd democratisch gebied en ik kwam er enkel maar Trump-reclame tegen. Schoot in een kramp. Zeiden de collega`s: “oh maar neen, dat is allemaal geen probleem want da`s toch al binnen voor Hilllary, daar hoeft ze geen moeite voor te doen”. Nog een paar weekenduitstapjes verder en ik zag ook in West-Virginia (collega`s: “ja maar da`s sowieso verloren aan de republikeinen, daar moet Clinton zelfs niet aan beginnen”…) en Virginia enkel Trump-propaganda … (collega`s: “da`s enkel een probleem in het Zuiden, dichter bij DC wint Clinton, you`ll see”. Ik heb dus nauwelijks bordjes voor Clinton gezien daar waar ze verondersteld werd te scoren, voor Trump des te meer. En als het aan de Oostkust al kantje-boord kon worden, wat dan in de echte swing states? Ja, ze heeft dus nipt Virginia en de rest van het Noorden aan de Oostkust gewonnen, en verder nog wat aan de Westkust. Eerder verbazend dan… Ik verdrink mezelf in de New York Review of Books (en ook nog een beetje in Vrij Nederland) om het helemaal te begrijpen. Rigged election systems (sure, maar anders dan Trump dat zag), bange blanke middenklassemannen, limousine liberals (het Amerikaans equivalent van kaviaarsocialisten), … Geen cliche blijft overeind. En de onmacht (al helemaal in mijn huidige positie) is groot. (Strikt genomen mag ik niet eens zeggen wat ik er van vind. Het zou helaas ook geen groot verschil maken). Liefst snel terug naar Europa dan,om daar in de eigen buurt terug aan te knopen met wat er toe doet, in plaats van in de internationale cenakels rond te blijven hangen en goedbetaalde komma`s te n..ken… Neen? We dachten toch daar meer invloed te hebben dan onder de kerktoren? Misschien dat daar de vergissing al begon? Zoals hopelijk ook een goed deel van de de goedmenende / goedverdienende / zelfgenoegzame Amerikaanse `progressieve` gemeenschap wakker geschud werd en gaat beseffen dat Yoga en bioboodschappen in de Wholefoods niet volstaan om tot een meer inclusieve (sorry; Worldbank speech) samenleving te komen. Maar het verzet is al begonnen (ik was dit WE in New York: die lelijke zwarte Trump-tower bleek al veel politiebescherming nodig te hebben). Let`s join. We hebben wel wat in te brengen.
En toch ben ik een beetje verwonderd door jouw commentaar Bart D. In jouw boek ‘The Race naar het Witte Huis’ wijdt je enkele passages aan hoe er telkens (of moet het ‘vaak’ zijn) bij elke verkiezing het tegendeel van de vorige president gezocht wordt bij de nieuwe kandidaten (en zeker wanneer de uitgaande president twee termijnen na elkaar heeft gedaan). Met president Obama hadden we een genuanceerde, verfijnde, delibererende, ‘caring’, nauwkeurig afwegende, welbespraakte, intellectuele president. En neem nu daar het tegendeel van. Je hebt het als het ware zelf voorspeld! 🙂
Ik ben het uiteraard met Peter eens, er zijn redenen om bezorgd te zijn, het klimaat akkoord in vraag stellen is een belangrijke stap… maar ik denk niet dat er militair zoveel zal veranderen…maar laten we niet al te pessimistisch zijn, de soep van Trump is al veel matiger (kouder zou een verkeerde indruk geven..) geworden. Het niet zien aankomen tot daar toe… maar er toch tenminste rekening mee houden was misschien handig geweest en toch een plan B hebben, dat heeft HC duidelijk niet, geen speech om haar verlies toe te geven, nu volledig verdwenen… waarom maant ze haar kiezers niet tot kalmte aan, nu die voor rellen zorgen, dat zou pas een eerste signaal zijn van “ik heb mijn verlies een beetje aanvaard” – maar nee. 1 ding is zeker zij zag het in elk geval niet aankomen! Toen ik in de nacht van 8 november de kaart van de US bijna volledig rood zag kleuren, dan kan je moeilijk zeggen dat niemand dit zag aankomen… een slordige 56 miljoen in elk geval wel. Ik woon al 17 jaar in Gambia… ik ben dus half gambiaans ook in mijn denken en doen, en daarom ben ik ook overtuigd van wat we na 1 dec krijgen (alhoewel iedereen het anders zou willen (de situatie is niet te vergelijken, voor meer info google Jollof news) – maar ik hou toch (graag zelfs onder de omstandigheden) rekening met een verandering, maar de rellen zullen van een andere aard zijn. Groetjes, Bart