Wat er is meer ontspannend dan een goed boek op de trein? Ik had tijdens ons recent treinavontuur van Moskou naar Beijing – maar dat wist ik bij vertrek nog niet – drie pareltjes meegenomen. Ik heb ze verslonden gedurende de zes dagen en zes nachten in primitieve slaapcouchettes, en dit ondanks de regelmatige afleiding door stuurse provodnitsas (= grofgebekte Russische manwijf treinbegeleiders).
Nicole Krauss – De geschiedenis van de liefde
In de geschiedenis van de liefde zijn er meerdere verhaallijnen. Vooreerst volg je Leo Gursky, een aandoenlijke oude man die iedere avond tegen zijn radiator tikt opdat zijn bovenbuur zou weten dat hij nog leeft. Verder is er Zvi Litvinoff, een jeugdkameraad van Leo Gursky, die naar Valparaiso in Chili emigreerde. Hij is de auteur van het boek: “De geschiedenis van de liefde.” En, tot slot is er Alma, die vernoemd is naar een hoofdpersonage in het boek van Litvinoff. Haar jong gestorven vader gaf dit boek lang terug aan haar moeder cadeau. De moeder krijgt nu de opdracht van een onbekende man om het boek te vertalen.
Langzaam komen de drieverhaallijnen samen en wel op een manier die je niet verwacht. De geschiedenis van de liefde is een indringend geschreven roman met joodse elementen. Het boek vraagt veel aandacht, maar verdient dat dubbel en dik.
Karim Miské – Arab Jazz
Nog een boek met joodse elementen is de thriller “Arab Jazz” van Karim Miské. Maar het is veel meer dan dat: het is een heerlijke potpourri van chaddisme, orthodoxe islam en bezeten jehova’s getuigen. Het verhaal speelt zich af in de straten van multicultureel Parijs. Je kruipt wisselend in de hoofden van de twee excentrieke speurders Rachel Kupferstein en Jean Hamelot, alsook van de paranoïde – zichzelf tot hoofdverdachte verklaarde – Ahmed.
Arab Jazz is niet een thriller zoals een ander. Wat het boek zo interessant maakt, is niet het uitgestelde antwoord op een klassieke “whodunit” maar eerder het besef dat er in elkeen van ons donkere kantjes en wilde fantasieën heersen die vaak onbeschreven blijven. En ja, dit is dus een tweede aanrader voor de nazomer.
Lize Spit – Het smelt
Ik ben niet vaak jaloers op schrijvers, maar voor Lize Spit maak ik graag een uitzondering. Zoals haar zou ik graag kunnen schrijven.
“Het smelt” is het verhaal van twee jongens (boerenpummel Pim en slagerszoon Laurens) en één meisje (bedeesde Eva) in de overgang tussen kind en puberteit. Door de ontluikende seksualiteit ontstaan er opeens andere verhoudingen. De jongens bedenken wrede plannen en Eva kan hieraan meedoen of haar enige vrienden verraden. Een keuze die er geen is.
Het verhaal speelt zich af in landelijk Vlaanderen en grijpt de lezer regelmatig naar de strot. Centraal in de roman staat een raadsel, en ook al kende ik de oplossing vooraf, verbijsterd heb ik bladzijde na bladzijde omgeslagen. Dit boek laat je niet los.
Heb jij ook een goede boekenzomer achter de rug?
Peter
Bedankt voor de boekentips.
Maar hoe viel de treinreis zelf mee? Wordt je niet gek na 6 dagen en 6 nachten in de trein. Of wordt je net helemaal zen. En was er onderweg tijd om op ontdekking te gaan in het landschap?
Ja, wil ik ook graag weten! Hoe was het??? Misschien moeten we mekaar nog eens proberen zien, maar wanneer he…? Ik geen enkel weekend vrij voor 10 december 😉
Bedankt, Peter. Misschien kan de Vlaamse boekenclub in Washington het laatste boek lezen. Zal het voorstellen als we mekaar zien om … Het Verdriet van Belgie te bespreken in de herfst Dat was de zomerlektuur voor de VIW.
Groeten,
Martine
Ahaa Peter! Jullie reisden van Moskou naar Beijing met die fameuze Trans-Siberische Expres. Andere vrienden van ons maakten ook die reis en ze vertelden dat het niet altijd zo’n positieve ervaring was. Wat is jullie verhaal? Wij waren in april/mei in Zuid-Peru en daar maakten we de reis Puno-Cusco ook per trein: 10 mooie en boeiende uren door de Altiplano. Een enige belevenis!
Fictie verhalen kunnen mij sinds geruime tijd maar matig meer boeien. Daarom houd ik het nu meestal bij reisverhalen en boeken die mij meer leren over streken en landen waar ikzelf al of nog niet geweest ben. Zo stapte ik mee met Sonia en Alexandre Poussin op hun voettocht van De Kaap in Zuid-Afrika tot op de top van de Kilimandjaro. Een boeiend verhaal geschreven in “heel mooi” Frans. Vandaar Peter, misschien een uitstekende gelegenheid om je kennis van de taal van Voltaire wat op te frissen en aan te scherpen. Wie weet word je straks wel ambassadeur van België in een land met het Frans als officiële taal.
Momenteel reis ik mee met Marc Helsen die, in opdracht van een Vlaamse krant in 14 maanden de wereld rond reisde en vast stelde hoe het er aan het begin van de 21ste eeuw aan toe ging in de wereld. Gisteren stopte ik met lezen bij aankomst in Hong Kong. “De Groote Trek” is een verrassend en vaak hilarisch verhaal over de staat van onze wereld, een goeie tien jaar geleden.
En van tijd tot tijd lees ik ook enkele bladzijden uit het boek: South Africa’s Agrarian Question door W. Anseeuw, H. Cochet en S. Fréguin-Gresh (www.hsrcpress.ac.za), maar dat is andere (zware) kost!
André.
Het werd nog eens een echte boekenzomer! Ook zonder treinreis (die genoten we afgelopen voorjaar: `s morgens opstappen in Atlanta en `s avonds uitstappen in New Orleans. Daartussenin traagzaam langs de achterkant van het leven in Georgia, Alabama, Mississippi,Louisiana, … een boeiende ervaring. Vanuit Washington had ook gekund, maar dan kwam er nog een nacht bij tegen peperduur tarief, liefst 4x duurder dan een vliegticket. Dat zou ecologischerwijs niet mogen zijn…). Boekenzomer dus: zoals Martine deze zomer mijn tanden gezet in Het verdriet van België :). Bleek toch nog actueler en genietbaarder dan gedacht. Dan het bijzondere maar rauwe H is for Hawk van de mij onbekende Helen Macdonald. Vervolgens Malva, van Hager Peeters (dat bleef een lief en poëtisch boek, ondanks genoeg stof om chagrijnig van te worden), en de nieuwste van Frank Westerman, Een Woord een Woord (niet zijn beste, maar toch nog intrigerend genoeg). En tussendoor De engelenmaker van Stefan Brijs, dat hier toevallig verzeild geraakte (beklemmende thematiek, maar niet echt genoten van het boek). Vanaf mid september komt de NYRB weer aan z`n tweewekelijkse frequentie, samen met verhoogde werkdruk wordt `t moeilijker om het ritme aan te houden. Tips evengoed welkom, kan eind oktober boeken inslaan in België.