Zo gaat het, zo ging het en zo zal het altijd gaan.
Wederom inpakken op een zonnige dag.
Aan de rand van afscheid nemen staan.
Gekleefd tussen duim en wijsvinger, de kwijtgeraakte stift,
het slordig geschreven bestemmingsadres.
Pakken te zwaar, dozen te vol, Washington nog ver.
Verhuizen als een veelvoud van opgeborgen ervaringen.
Onbeholpen woorden als “we stay in touch”
maar ook zoveel zin om, dronken van vermoeden
en nieuwsgierigheid, te schrijven
dat van de stad waar je nu weer naar toe gaat,
een plattegrond bestaat, die je reeds intens
en vol verwachting, aan het doorlopen bent.
Peter
Goede vaart en behouden aankomst.
De naam van je blog is zo goed gekozen. Family on the move.
Veel succes met jullie nieuwe plannen !
“A family on the move” is inderdaad de best denkbare naam voor jullie blog, stof genoeg om eens een leuk boek te schrijven.
Hee Peter,
Wat een mooi geschreven tekst! Het is leuk maar ook spannend om naar een nieuw land te gaan en jullie zijn de weg al aan het verkennen. Aan de andere kant is het telkens weer opnieuw beginnen, nieuwe mensen ontmoeten en andere culturen verkennen. Het is een dynamisch leven! We blijven jullie volgen!
dag Peter,
fijn dat jullie naar een nieuwe uitdaging vertrekken,
wel iets helemaal anders dan Oeganda maar daarom niet minder
boeiend.
veel sukses met de nieuwe opdracht en groetjes,
Diane
We will miss you guys 🙁
En als ge nen deftige computer zoekt om uw tekstjes op te schrijven of uw zoon op ‘t rechte pad zetten, check out:
http://store.apple.com/us/browse/campaigns/back_to_school?cid=WWW-NAUS-BTS20090507-00032
Enjoy 🙂
xxL.
Hi family,
Be good. May the Good Lord bless and keep you.
Kind regards
Hi Peter en Astrid
veel succes met het ge-verhuis… Mooie tekst hierboven over het vertrekken en de nieuwe bestemming in je hoofd… Wij vinden dat we iedere keer een stukje van onze ziel achterlaten… en zo vertrekken we nooit; maar helaas lijkt het ook wel of we dan ook nooit meer volledig ergens kunnen aankomen, want dat stukje ziel dat achterbleef, komt er maar niet…
In de competitie voor de eerste bezoeker te zijn: ben je al in DC 23 juni? Of kom ik dan op bezoek terwijl je er nog niet bent?
🙂 ciao
Bart
Hello allemaal,
Oude gebruiken en gewoonten zijn taai,
Diplomaten worden ergens gestationeerd, waarom toch?
Vroeger kon het niet anders.
Maar vandaag?
Waarom kunnen diplomaten niet over het Internet aanwezig zijn in hun nieuwe standplaats of server land?
Alle technische middelen zijn voorhanden om virtuele diplomatie te bedrijven!
Vanuit de Karmelietenstraat, anders een terrasje op de Zavel.
Af en toe eens als diplomaat klant een bezoek aan het server land.
Alle beleid beslissingen netjes op papier, per email in real time.
Geen problemen meer met school keuze, verhuizingen, verbroken relaties.
Al eens over nagedacht?
Norbert
Dag Peter,
Je bent waarschijnlijk niet meer in Uganda als wij er aankomen op 29 juni? En als je er op de valreep nog wel bent, dan heb je het razend druk.
Bedankt om het vriendschapsverzoek te aanvaarden. Zo kon ik je blog leren kennen. Ik heb nog maar weinig gelezen, maar heb er al van genoten. Vooral van die mooie tekst.
Ik wens jullie heel veel geluk bij dit volgende keerpunt in jullie leven. Als je nog eens naar Uganda terugkeert, vergeet dan Birdnest @ Bunyonyi Resort en ons geen bezoekje te brengen.
All the best,
Gitta en Raf