Afstand verscherpt het inzicht. Ik zit in Paramaribo en mijn gedachten spinnen hier rond enkele recente uitspraken van ministers Jambon (Binnenlandse Zaken) en Geens (Justitie). “De bekering tot de radicale jihad is een proces dat soms maar enkele weken in beslag neemt”, aldus de twee ministers. Welnu, daar heb ik het moeilijk mee! Meer nog, ik geloof het niet. Het is een te eenvoudige verklaring van een complexe werkelijkheid. Het gaat voorbij aan een politiek die reeds decennialang gefocust is op Vlaams-Waalse tegenstellingen, en vergeet dat er hier intussen een heleboel vreemden wonen met andere besognes. Het gaat voorbij aan een arbeidsmarkt waar allochtonen sterk gediscrimineerd worden, met als enig perspectief een troosteloos bestaan in de getto’s van onze grote steden. Het gaat voorbij aan een ontkerkelijkte maatschappij die maar geen plaatsje vindt voor een groep met sterk religieuze gevoelens.
Praat ik daar mee de aanslagen in Brussel goed, of geef ik ze ook maar een schijn van rechtvaardiging? Zeer zeker niet! Die daden zijn laf en harteloos. Maar laten we het ons – in onze zoektocht naar wat aanleiding gaf tot die daden – niet al te makkelijk maken. Extreme radicalisering is geen proces van enkele weken. Onze politici dienen beter hun taal te kiezen, want wie zijn taal niet verzorgt, verzorgt zijn gedachten niet. En wie zijn gedachten niet verzorgt, laat zijn ziel in lompen lopen. En politici zijn bij uitstek de zielendragers van onze maatschappij. Ik wil niet dat onze samenleving zich in lompen hult.
Peter
Na deze afschuwelijke en laffe aanslagen is iedereen op zoek naar antwoorden. Er valt inderdaad iets te zeggen over de (slechte) positie van de allochtoon op de arbeidsmarkt en de desinteresse van de politiek voor de noden van deze groeperingen en gebrek aan investering in hun woonwijken. Maar hoe verklaar je dan de radicalisering van jongeren van welgestelde of goed opgeleide ouders. Of van blanke jongeren die zich hebben bekeerd tot de islam en jihad strijden in Syria en Afrika. Radicalisering kan in sommige gevallen heel snel gebeuren. Als burgers moeten wij eisen dat de volgende zaken direct worden geïmplementeerd. Ten eerste weg met de open grenzen, je laat de voordeur van je huis ook niet open voor jan en alleman. Betere samenwerking van de inlichtingendiensten. Terug gekeerde jihad strijders onmiddellijk opsluiten
(dan weet je tenminste waar ze zijn). De ongecontroleerde toestroom van miljoenen moslim ‘asiel’/gelukzoekers ontwricht Europa. In deze stroom hebben ook terroristen hun kans schoon gezien. Je hoeft geen raketwetenschapper te zijn om te vermoeden wat ons nog te wachten staat. Deze mensen moeten terug (een streng uitzetbeleid) en Merkel mag ook met ze mee!
Wat je schrijft is waar, Peter, maar er zijn zeker ook nog andere, en wellicht nog belangrijkere, oorzaken van wat we nu meemaken: de jarenlange bombardementen op Irak, Syrië, Afghanistan, … sinds Buch en Blair en de decennialange onderdrukking van de Palestijnen door Israël dat zich alles mag permitteren, spelen zeker ook mee. Ze worden ook gezien als “wij tegen zij”, zoals een aantal politici hier nu, en sommigen al sinds lang, ook een discours voeren.
Geniet van Paramaribo en van elkaar!
groetjes.
Peter, ik vind dat je je er gemakkelijk van af maakt met deze summiere uitleg en dat je je zelf tegen spreekt.
Je spreekt je zelf tegen omdat je langs de ene kant de complexiteit belicht van een manke integratie (op de arbeidsmarkt) als oorzaak van het recente onheil, een proces dat reeds decennia aan de gang is, terwijl je langs de andere kant met scherp schiet op de huidige beleidvoerders. Je weet dat dit krom is. Het klinkt een beetje als goedkope oppositiepraat.
Jouw visie aangaande de plaats van religie in onze maatschappij draagt de stempel van de joods-christelijke traditie om de schuld op zich te nemen voor al hetgeen er fout loopt, in tegenstelling tot de islamitische traditie die eerder de neiging heeft om zich als slachtoffer te profileren. Ik ben van mening dat de secularisatie binnen onze maatschappij net de motor is geweest achter de moderniteit met haar humanistische uitgangspunten, iets waarop we fier mogen zijn. Alle soorten gelovigen plukken rijkelijk de vruchten van ons een maatschappelijk model waarin vrijheid van godsdienst heerst, ook voor de moslims. Toch proberen de moslims zich op te werpen als de ‘slachtoffers’ en gaan wij blindelings mee door ons als ‘schuldigen’ te profileren.
Ik het licht van de laatste gebeurtenissen is het net onze plicht om de secularisatie verder gestalte te geven en ons te bezinnen over de rol van religie binnen het onderwijs, over het belastinggeld dat wordt gespendeerd aan de ondersteuning van religie, inclusief haatdragende anti-westerse religieuze preken, over tal van religieuze bemoeienissen in het democratische besluitvormingsproces, …
En laten we tenslotte Pointcarré niet vergeten:
Het denken mag zich nooit onderwerpen,
noch aan een dogma,
noch aan een partij,
noch aan een hartstocht,
noch aan een belang,
noch aan een vooroordeel,
noch aan om’t even wat,
maar uitsluitend aan de feiten zelf,
want zich onderwerpen betekent
het einde van alle denken.
Je maakt het jezelf moeilijk, beste Peter, al te moeilijk. Want zoals de gewraakte uitspraak voorbij gaat aan veel elementen, zo gaat ook jouw blog voorbij aan (bijna) evenveel elementen. Die “complexe werkelijkheid” analyseer je niet in 200 woorden. Probeer je dat wel, dan kom je eenzijdig over.
Hemeltje !!
Het is verre van simpel te verklaren en ik ga me er zelf niet aan wagen maar in deze commentaren lees ik een pleidooi voor repressie, en vergaande veralgemeningen over ‘de’ moslims … recepten waarin ik allerminst geloof.
Ik volg frans wel in de wetenschap dat er aan de ‘overkant’ al gedurende jaren ontelbaar veel doden vallen, mede door westerse ‘precisiebombardementen’. bevorderlijk voor wederzijds begrip kan dat niet zijn.
Ik heb zopas op de radio een stukje commentaar van filip de winter gehoord dat allesbehalve subtiel is : ‘de moslims’ binnenhalen was het paard van troje binnen halen en hij voegt er meteen een pleidooi aan toe voor de herinvoering van de doodstraf. Die stoere oorlogstaal bevordert alvast niet mijn gevoel van veiligheid.
De misdaden van Bush-Cheney en van Israel, allemaal met onze steun, hebben veel kwaad bloed gezet bij veel muslims, en daar heb ik begrip voor. Maar figuren die in staat zijn om, of begrip hebben voor, als wraak onschuldige mensen neer te schieten en op te blazen …… daar is geen plaats voor in onze maatschappij. Naar mijn mening nemen onze N. Afrikaanse en Turkse medeburgers daar onvoldoende afstand van en werken ze onvoldoende mee om de daders te identificeren.
Peter sommige feiten schijnen dat toch tegen te spreken. Zie dit artikel in het Nieuwsblad.
Met alle respect voor de eerste emoties, maar nu moeten we terug naar de fijnmaziger analyses, geen algemeenheden. Het fenomeen van de Syrie-strijders is voor ‘redelijke’ volwassenen moeilijk te begrijpen. Meer inzicht geeft de recente studie van Rik Coolsaet, ook te consulteren op de site van het Egmont Instituut.
Ik las zojuist in uitgesteld relais de New York Review of Books van begin maart ergens: een interessante analyse over Denemarken, met inbegrip van het bestaan van migrantengetto`s – pijnlijk herkenbaar en misschien ook een wat onverwachte en onprettige boodschap uit de Scandinavische heilstaten. Maar ook uit dat land komen dus relatief veel Jihad-strijders.
Maar verder: houd de moed erin, en blijven nadenken,
Melanie
Wat zou ik graag een vogel zijn,
dan hoef ik niet te vluchten voor de taliban of isis
dan voel ik me niet beklemd door stallinistisch gedrochtengoed
Als een vogel de vleugels strekken van west naar oost
en kunnen trippelen van pool tot pool.
Ik ga voor het verder gestalte geven aan de secularisering zoals hoger reeds gezegd. En gebakken patatjes ook.
Ik werk in Niger waar de Islam belangrijker en belangrijker wordt met de dag, maar waar ik mijn Moslim collega’s ook heel hard apprecieer. Ik waag me niet aan commentaar, want ik weet het allemaal niet meer. Ik ben in de war, helemaal in de war! En ik denk niet dat iemand gelijk of ongelijk heeft in deze hele problematiek, die zo ingewikkeld is. Ik zou alleszinds niet graag in de schoenen staan van Jambon noch Geens, ik kan het niet beter…