Bij de overgang tussen twee bestemmingen denkt men al eens vaker aan waar men zoal geweest is. In 2003 verbleef ik in Vietnam, een heerlijk land maar met toch een aantal particulariteiten. De eerste keer dat ik een hond aan het spit zag, draaide mijn maag letterlijk om. Ook de vakkundig in een torentje gestapelde levende varkens achter op de bagagedrager van een brommertje deed vaak mijn wenkbrauwen fronsen. In een bar in de stad Hanoi verzaakte ik gewillig aan een eau-de-vie getapt uit een aquarium waarin een dode beer zat. Op de markt zag ik ingelegde katten waarvan het nut me altijd onduidelijk is gebleven.
Op het gebied van dierenbehandeling lijken ook de Chinezen er dezelfde normen en waarden op na te houden als de Vietnamezen. Hieronder een videofragment met een bereidingstip voor het klaarmaken van levende vis, mocht u daar al trek in hebben.
Toch vraag ik mij af of dit nu erger is dan het drinken van levende visjes in wijn zoals bijvoorbeeld tijdens het jaarlijks Krakelingenfeest in Geraardsbergen, ook al werd de geneugte daarvan dit jaar beperkt tot de leden van het stadsbestuur, de deken, enkele ministers en andere vooraanstaande genodigden. Wat denk jij?
Peter
Een Vlaamse kip, kop afgekapt, in kokend water gehouden en gepluimd kan ook nog ‘weglopen’ hé.
Smakelijk!
Katrien, vegetariër, hier en in andere continenten 😉
Ik heb eveneens genoten van het liefelijk Vietnam, met zijn hartelijk volk en z’n idyllische natuur, tot …. ik op een markt aanschouwde hoe een hond werd gemarteld louter en alleen voor de extra smaak van het vlees van een dier dat net voor de slachting de vreselijkste doodsangsten heeft ervaren. Sindsdien ben ik er niet meer terug gekeerd. Michel Vandenbosche heeft nog werk te verrichten in het verre oosten.
Wie geeft ons het recht andere volkeren en hun gebruiken te bekritiseren?
Ons geweten en onze gebruiken hebben zich over honderden jaren samenleving veel veranderd. Wat vandaag bij ons in W-Europa niet meer kan kon vroeger beslist wel.
Vergeet ook niet:
– Recente misdaden door ons, Westerlingen, uitgevoerd in Iraq, Afghanistan, de Balkan, etc zijn veel weerzinwekkender dan het martelen van dieren of het eten van halfdode vis.
– Het drinken van levende visjes in een glas wijn behoort tot de feestelijkheden rond het krakelingenfeest in Geraardsbergen. Dit feest is voorgedragen als immaterieel cultureel erfgoed van Vlaanderen, eerste stap naar een erkenning door de UNESCO van dit feest als wereld erfgoed.
Ja Peter, elk volk heeft zo zijn eigenaardige gewoontes hé! Niet te veel aan denken! Zeker niet als jullie straks hier aan ‘t zeetje lekkere garnaaltjes zullen eten, of misschien ook wel die overheerlijke Vlaamse noordzeemosselen (naar het schijnt). Die beestjes worden immers ook levend gekookt.
En dat doet mij eveneens denken aan die dag toen een vereninging tegen dierenmishandeling actie voerde in de haven van Nieuwpoort. Een schip bracht daar enkele honderden schapen aan wal na die “lange” reis van Engeland naar België, in een kleine laadruimte. Ik had de week ervoor zelf een reis Vietnam-België moeten doorstaan: ong. 15 vlieguren, ook in een te kleine laadruimte. Stof tot nadenken, nietwaar!
André.