Ik sta hier in de rij met vele wachtenden voor mij. De reden is eenvoudig. Alicja Gescinska signeert haar eerste roman: “Een soort van liefde”. Het wachten duurt lang.
Ik denk aan wat ik haar zal vragen op het voorblad te schrijven. Een koppeltje achter mij denkt aan hetzelfde. Hij wil dat ze iets spontaans liefs voor hem bedenkt. Zij kan niet op bevel spontaan zijn. Enfin, hoe het ook zij, er komt wel geen schot in de rij.
Uiteindelijk is het mijn beurt. Ik ben al een beetje moe van het lange wachten. “Wat moet ik er in schrijven,” vraagt Alicja. Ik zeg, “Amaai… dat duurt hier lang, langer dan het leven.” Ze schrijft het netjes op.
Ik parafraseer hiermee een citaat van Emily Dickinson waarmee ze haar boek aanvangt: “Liefde is als het leven – louter langer.” Ze heeft het wel niet door, noch dat het een parafrasering is, noch dat het een verwijzing is naar de lange tijd die ik in de rij heb doorgebracht.
Nu vraagt ze voor wie het boek is, en ze schrijft vervolgens op mijn aanwijzen: “Van Peter, voor Astrid” net boven de “Amaai”-zin.
Beide zinnen gecombineerd geven nu wel iets vreemd, een betekenis die ik niet wou. Ook zij ziet het en vraagt me of dit niet verkeerd geïnterpreteerd kan worden. Ik zeg, “ik bedenk wel iets.” Ik had waarschijnlijk beter gekozen voor een eenvoudige handtekening, zoals het koppeltje achter mij, dan hoefde ik thuis niets uit te leggen.
Peter
Eenvoudig gesigneerde boeken zonder bijschrift hebben trouwens meer waarde, lees ik achteraf op het internet.
Astrid kan misschien denken:” aha, Peter mist me nu al. Ik zal me maar haasten dat ik bij hem terug ben of al het leven is er uit, uit zijn dingske. “
Iets klopt niet. Ik zag het meteen. Het gebruik van de diminutief in bovenstaande commentaar is ongepast en doet de waarheid geweld aan.
Maar iets wat ik bijna zou vergeten zijn, op de boekbespreking van “Een soort van Liefde” heb ik ook nog Beethoven ontdekt. Een dame uit Gent speelde het volgende stuk tijdens de pauze. Schitterend!
Beethoven – Moonlight Sonota
grappig !
laat ons ook weten wat jullie van het boek vinden ?!
btw : die moonlight sonota is stukken boeiender dan de sonata
Om hier nu een hele polemiek te beginnen over het dingske van Peter lijkt me niet nodig. Noch over het diminutieve dan wel augmentatieve aspect van de zaak.
Feit is dat Astrid enkele weken geleden in Paramaribo nog in topvorm was en dat het duidelijk is dat ze hier node gemist wordt! (of dat nu in omgekeerde richting ook zo was herinner ik me even niet meer zo goed…)
Altijd blij met woorden van troost door goede vrienden 🙂
Hallo,
Het boek is mooi, de vrouw is mooi.
In elk geval, ik vind het de moeite om het boek te lezen.
En, Astrid en Peter zijn ook wel mooie mensen.
Dus, het citaat zegt: de liefde van Peter voor Astrid duurt langer dan het leven.
Alleen de amaai, daar ben ik nog niet uit.
Groetjes,
Bien