Wie kent er professor emeritus Etienne Vermeersch nu niet? Hij komt vaak op televisie en dan vooral in debatten over ethische standpunten. Naarmate de jaren verstrijken wordt hij echter meer en meer onhebbelijk, overtuigd van het eigen gelijk. Hij is een echte doordrammer geworden die het scherpe randje van de betweterigheid al lang heeft overschreden.
Nochtans is hij niet altijd zo geweest. Als professor aan de Universiteit Gent kon hij volle zalen trekken voor zijn colleges filosofie. Hij had daarbij veel aandacht voor de wetenschapsfilosofie inclusief de tak die zich bezighoudt met de wiskunde. Professor Vermeersch kreeg tranen in zijn ogen door de schoonheid van een differentiaalvergelijking. Dat was toch wel straffe kost!
Nu zijn er mannen die al die wiskundige kennis in de praktijk omzetten en differentiaalvergelijkingen combineren met regeltechniek om vliegende apparaten aan te sturen. Kijk maar even mee. Evenwel is de cirkel rond, want de uitdaging zal zijn hoe die apparaten positief te gebruiken. En daar hebben we dan weer ethici voor nodig, die ons de juiste ideeën aanreiken, zonder al te beperkend te zijn … en vooral niet te drammerig.
Peter
Ik werd vorig jaar door zo’n ding gevolgd in St-Petersburg, toen ik nieuwsgierig ging kijken naar de opbouw van een militair concertpodium vlakbij de Neva.. Misschien was dat omdat Russen ethici liever zien gaan dan komen? 👀🤔😎 Groetjes!
Impressionant en leerrijk!
Jammer dat je eerst Etienne Vermeersch door ‘t slijk haalt. Is dit nodig? Ik huldig die man voor zijn visionaire kijk. Vandaag wordt er dikwijls verontwaardigd gereageerd op fenomenen die hij reeds 50 jaren geleden op ons af zag komen. We kunnen dan enkel tot de vaststelling komen dat we die tijd niet hebben gebruikt om het naderend onrecht in te dijken. En ik begrijp de frustraties die de man nu voelt. Ik applaudisseer niet voor Etienne Vermeerschs drammerigheid en zijn betweterigheid, maar het is hem zeker gepardonneerd omdat zijn intenties om ons tijdig te wijzen op de problemen die op ons af kwamen, altijd oprecht en nobel zijn geweest. Dat we er niets mee hebben gedaan, is onze eigen stomme fout.
Haal ik hem door het slijk? Misschien een beetje, maar dan eerder over de manier waarop hij thans debatteert dan over zijn inhoudelijke standpunten.
En daar heb je een punt. Etienne Vermeersch is danig gefrustreerd omdat niemand heeft geluisterd, dat hij nu begint te ‘schreeuwen’. Ik herken daarin een mens.
Mooi stukje filosofisch… En ook een intrigerende titel!