Op 25 september hebben de wereldleiders zich geëngageerd voor het bereiken van de globale doelstellingen inzake duurzame ontwikkeling tegen 2030. Het betreft 17 doelstellingen die zullen gelden voor elk land, en zijn dus niet meer eenzijdig gericht op de armere landen. Voor elk van die doelstellingen worden een aantal “targets” gedefinieerd die zullen beoordeeld worden aan de hand van indicatoren die al dan niet behaald worden. Dat wordt dus wederom een complex verhaal met vele mogelijke interpretaties van vooruitgang. Hoe beoordeel je immers vermindering van armoede, ongelijkheid en onrechtvaardigheid maar met een grote ecologische kost t.o.v. vooruitgang in milieu maar met nog veel armoede, ongelijkheid en onrechtvaardigheid.
De grote verdienste van de spreker in onderstaand TED-fragment is dat hij een samengestelde index gebruikt op basis van “basisnoden”, “welzijn” en “opportuniteiten” die via één cijfer vooruitgang in het bereiken van de 17 globale doelstellingen kan meten. Interessant daarbij is dat hij economische groei buiten de index laat, maar niet buiten beschouwing. Kijk maar even mee.
Mijn vraag is echter veel eenvoudiger: heb je al van de “Global Goals for Sustainable Development” gehoord. En zo ja, welke betekenis heeft dat?
Peter
Gemiddeld GDP per capita is uiteraard een manke index voor algemeen welzijn, vooral indien de rijkdom geconcentreerd is onder een klein deel van de bevolking. Een hoog GDP biedt echter wel de mogelijkheid om algemeen welzijn te spreiden terwijl een laag GDP alleen armoede kan spreiden.
Wat de millennium goals betreft is het vooral China geweest dat met 18% van de wereldbevolking meer dan 65% van de armoedevermindering op zich nam zonder de UN millennium goals en methodes te onderschrijven. Geen woorden, maar daden? De litmus test van de MDG lag in Africa, niet China en zelfs niet India. Africa heeft helaas weinig bijgedragen tot de MDG en de litmus test heeft dus gefaald. Africa heeft tijdens de MDG periode met onze hulp wel veel te veel kindjes gemaakt. Die zullen we in de volgende decennia massaal op rubberbootjes zien drijven.
SDG? 17 goals, 169 targets? Welke overheid is in staat met zelfs een fractie van 17 goals en 169 targets om te gaan? Antwoord van Bill Gates: “wanneer ik een overheid benader, spreek ik ten hoogste over 2-3 goals.” We kunnen allemaal eens proberen in ons eigen huishouden met 17 goals en 169 targets om te springen over de volgende drie jaar. Indien we daar in slagen, dan kunnen we het uitproberen op onze staatshuishoudkunde.
Geert legt de vinger op de juiste plaats: in de SDGs vind je niets over afremmen of stoppen van de bevolkingsaangroei. Hoe kunnen al die 169 andere zonder dat ene?
Tja, iedere overheid gaat met vele honderden doelstellingen om: ze noemen dat een begroting.
Natuurlijk 169 targets, dat komt al dicht bij een volledige begroting.
@ Geert VSJ,
Je vergelijking met de overheidsbegroting loopt wel op meerdere punten mank. Het gaat teveel uit van de maakbaarheid van de samenleving door de overheid. Bovendien is de marge de manoeuvre voor elke overheid binnen een gegeven begroting uiterst beperkt. Binnen die marge sturing willen geven aan een veelheid van doelstellingen is nagenoeg onmogelijk.
@ Geert VB
Grotendeels eens met je analyse, maar Afrika is wel geen homogeen blok. Er zijn landen die het duidelijk beter hebben gedaan dan andere.