“Endless pain”, dat had ik verstaan, en ik had op slag nog meer sympathie voor de oorspronkelijke bewoners van de Serengeti die ik grote poëtische gaven toedichtte. Ik stelde me voor dat ze het eindeloze lijden van de vele impala’s, hartebeesten, gnoes, topi’s, waterbokken en duikers – voortdurend opgejaagd en bijwijlen opgepeuzeld door leeuwen, cheeta’s, luipaarden, hyena’s en wilde honden – hadden veredeld en vereeuwigd in de naam van hun gebied.
Groot was dan ook de teleurstelling toen ik vernam dat Serengeti niet “endless pain” maar wel “endless plains” betekende. Tja, dat was heel wat minder, want dat de vlakten eindeloos waren, dat kon ik zelf ook wel zien en daar had ik heus geen voor de hand liggende verwijzing voor nodig. ‘t Is maar dat die gasten ook nog hoog kunnen springen en dat hun vrouwen bijzonder mooi zijn uitgedost, want anders had ik ze geen foto gegund, die oorspronkelijke bewoners met hun onbeduidende plaatsnamen.
Hieronder vind je meer foto’s van onze trip naar Serengeti, Ngorongoro en Lake Nakuru (uitsluitend van “wildlife”). Van één vogel kan ik de naam niet achterhalen! Waar zitten die ornithologen?
Peter
Dag Peter,
Habari Yako !
De foto’s van jullie trip zijn zeer mooi ! Als een Fine Art Printer -based in New York City- werk ik samen met Chris Dei (http://www.chrisdei.com). Chris is een wildlife fotografe. Het is eigenlijk meer dan dat, het is haar leven. Gedurende acht maanden zijn we ons nu aan het voorbereiden voor een exhibition dat plaats neemt in Bennington, Vermont, June 6th. De meeste foto’s zijn genomen in Serengeti, Ngorongoro & Lake Nakuru. En gelijk je zegt Peter, ‘endless Plains’. Ik noem het ‘spaceless’… Foto’s zijn te zien op Chris haar website. De voorbereiding omtrent het afdrukken op handgemaakt papier kun je vinden via FaceBook begin maand juni. Search for ‘Uptown Fine Art Printing Studio’.
Groeten,
-toon-
Dag Peter,
Oeioei! Ik dacht eerst dat je op de hele reis Astrid maar één vogel had laten zien en ik dacht natuurlijk aan een roze flamingo. Maar in Nakuru lopen en vliegen er een paar miljoen rond (heb ik met eigen ogen meermaals mogen bewonderen), dus was ik abuis! Ik heb dan maar verder gelezen en gekeken en vastgesteld dat die onbekende vogel een eupodotis caerulescens moet zijn (= blue korhaan, een kleinere bustard-soort), te herkennen aan de blauw-grijze nek, borst en buik. Deze vogel zou je eerder verwachten meer naar het zuiden van Afrika, maar alhoewel hoofdzakelijk een loopvogel, kan een korhaan, zelfs de grootste soort, ook heel goed vliegen. Bijgevolg kan heel snel “een stukske weg” worden afgelegd.
Groeten,
André.