Hieronder staan drie detectives om de aangekondigde stakingen – zonder veel gepieker over onze nationale politiek – te overbruggen. Je kan er immers ook thuis altijd een hete herfst van maken op een aangename manier!
1. “The Coroner’s Lunch” van Colin Cotteril
Na het lezen van het eerste blad (hieronder) wist ik het al: hier ga ik van genieten.
“People’s Democratic Republic of Laos, October 1976
Tran, Tran and Hok broke through the heavy end-of-wet season clouds. The warm night air rushed against their reluctant smiles and yanked their hair vertically. They fell in a neat formation, like sleet. There was no time for elegant floating or fancy aerobics; they just followed the rusty bombshells that were tied to their feet with pink nylon string.
Tran the elder led the charge. He was the heaviest of the three. By the time he reached the surface of Nam Ngum reservoir, he was already ahead by two seconds. If this had been the Olympics, he would have scored a 9.98 or thereabouts. There was barely a splash. Tran the younger and Hok-the-twice dead pierced the water without so much as a pulse-beat between them.
A quarter of a ton of unarmed ordnance dragged all three men quickly to the smooth muddy bottom of the lake and anchored them there. For two weeks, Tran, Tran and Hok swayed gently back and forth in the current and entertained the fish and algae that fed on them like diners at a slow moving noodle stall.”
Geef toe: deze introductie is om zich te verkneukelen in wat komen gaat.
2. “2017” van Rudy Soetewey
“2017” was een verjaardagsgeschenk. Ik had evenwel nog nooit van Rudy Soetewey gehoord. Hij omschrijft zichzelf op zijn website als een inwoner van Absurdistan, wat hem in mijn ogen onmiddellijk sympathiek maakt.
Het jongste verhaal van deze auteur speelt zich af in België in het jaar 2017. De verhoudingen tussen Vlamingen en Walen zijn op de spits gedreven. Michel Lepaire, een aan lager wal geraakte klokkenluider, belandt opnieuw in de problemen als zijn demente vader van Waalse komaf betrokken raakt bij een bomaanslag in Vlaanderen. Alle sporen duiden op een betrokkenheid van de zoon, en hij zal moeten vechten tegen de vooringenomenheid van zijn omgeving.
Je gaat er niet van op de rand van je bed zitten, maar het verhaal is intrigerend genoeg om het helemaal uit te lezen. Geen grootse misdaadliteratuur, maar wel verdienstelijk.
3. Petros Markaris – Nachtvlinder
Commissaris Kostas Charitos belandt met hartklachten in het ziekenhuis. Hij zou moeten uitrusten en zich door zijn vrouw moeten laten verwennen. Maar dat doet een echte agent natuurlijk niet. Liever neemt Charitos een flinke dosis medicijnen om met zijn gammele auto – een Fiat Miriafiori – door het overvolle Athene op zoek te gaan naar criminelen. De moord op de nachtbaron Koustas dreigt in de doofpot te verdwijnen, en dat wil Kostas voorkomen. Zeker omdat hij een zwak heeft voor de weduwe, een beeldschone voormalige nachtclubzangeres.
“Nachtvlinder” van Petros Markaris is niet echt een nagelbijter, maar de escapades van de inspecteur zijn boeiend genoeg om de bladzijden draaiende te houden. Onderhoudende lectuur, en misschien zelf een aanrader voor tijdens een vakantie in de Peloponnesos.
Welke boeken hebben jou recent doen bibberen?
Peter
Ik ben fan van Mo Haider. Haar werk kan het best worden omschreven als ‘Freaky’. Neen, het is niet wat ik ‘literatuur’ noem, maar het leest gemakkelijk en het is spannend.
“The Coroner’s Lunch” van Colin Cotteril – zalig en een must voor al wie wat langer in Laos is blijven rondhangen!