Ik reed op de ringweg rond Washington DC toen ik “Click and Clack, the Tappet Brothers” voor het eerst hoorde op de autoradio. Sindsdien luister ik wekelijks naar hun show: “Car Talk” genaamd. Het wordt aangekondigd als een programma over auto’s en autoreparaties, maar het is meer een vaudeville waarin de twee broers de draak steken met zichzelf en af en toe ook een beetje dollen met de inbellende luisteraars. Naast auto-advies geven ze vaak tips voor het in stand houden, of juist niet, van huwelijken en relaties.
De oudste, Tom Magliozzi, is nu overleden op 3 november aan Alzheimercomplicaties. Hij was diegene die zich meestal al gierend door het programma scheurde, en humor zag waar anderen aan voorbij gingen.
Ik zal hem nu missen op mijn dagelijkse tred naar Brussel. En misschien ook wel mijn medereizigers op de trein die beleefd naar mij glimlachen als ik het weer eens – onbewust van mijn omgeving – uitproest bij één van hun grappen.
Car Talk – Tommy Riposa In Pace
Eveneens overleden op 10 november is Elga, van de gewezen en gelijknamige frituur in de Zuidstationstraat in Gent. Menig pak friet met Andalousische saus heb ik er verorberd, geïntrigeerd door de ietwat mysterieuze frietkotmadam in haar immer witte short en haar stugge levenspartner Umberto. Hij deed me denken aan mijn professor marxistische economie, Ernest Mandel, met zijn getaande huid en achterover gekamde krulletjes.
Elga werd vereeuwigd in de Fanfare van Honger en Dorst, gezongen door Jan De Wilde en geschreven door Lieven Tavernier.
Jan De Wilde – De Fanfare Van Honger En Dorst
Tom Magliozzi en Elga zijn beiden personen die – hoewel ik ze niet persoonlijk ken – toch een plaatsje in mijn leven bezetten, en zonder wie mijn ondermaans bestaan een ietsjepietje schraler zou zijn. RIP.
Peter
Beleefd glimlachende reigers? Ik vind die beesten altijd hondsbrutaal.
Haha, bedankt Paul, ik heb het intussen gecorrigeerd.
We zijn luisteraars van Car Talk en zijn dat geweest voor vele jaren. Genoten van hun ludieke manier van over auto problemen te praten en te lollen met diegenen die hun problemen naar voor brachten wetend dat er met hen gelold zal worden. Wist wel niet dat dit programma nu uitsluitend oude opnamen weergaf sinds jaren. Die blijven toch echt fun. De brothers zijn samen met Garrison Keillor ( Lake Wobegon fame–maar die leeft nog!!) verantwoordelijk voor het heropleven van radio beluisteren in de VS.
knappe foto’s van Gentse dame!!!!doet me denken aan Vanfleteren…
Beste Peter, Leslie en ik zijn en BLIJVEN trouwe luisteraars. CLick en Clack namen reeds enkele jaren geen nieuwe segmenten op maar NPR blijft wekelijks vroegere opnames uitzenden. Je kunt er dus van blijven genieten.
Ha Geert, nu wordt een en ander een beetje klaarder voor mij. Ik begreep al niet dat er nog zoveel oude karren in Amerika rondreden, maar als het heruitzendingen zijn, dan is dat natuurlijk perfect mogelijk.
En Luc, bedankt om mij niog eens te attenderen op “A prairie home companion” van Garrison Keillor. Ik was dit even vergeten, maar heb dit nu ook weer als “podcast” op mijn “smart phone”. Toen we nog in de VS woonden, waren wij hier ook trouwe luisteraars van. Alsook van “Wait wait … don’t tell me”.
Hallo. Ik ben Ryan Stevens de kleinzoon van Elga.
Ik wou u eerst bedanken voor deze Memoriam. Eveneens wou ik zeggen dat mijn oma niet op 3 november maar op 10 november 2014 overleed.
Mvg.