We waren weeral eens op de gebruikelijke manier afgereisd: t.t.z. met een goed humeur en vooral met een stapel ongelezen reisgidsen in de koffer. Dat Boeda en Pest vroeger twee aparte steden aan beide zijden van de Donau waren, dat wist ik nog wel, maar wat er ons verder te wachten stond, was voor mij een compleet raadsel.
Ik had wel reeds vooraf een paar tickets gekocht voor een dansvoorstelling en voor een klassiek kamerorkest. Dat ging niet zomaar, want ik had voor de aanschaf “Google Translate” nodig gehad om het Hongaars op de website om te zetten naar iets meer verstaanbaars.
Eerst was er de dansvoorstelling. Ronduit schitterend, maar waar we niet op voorbereid waren, was het praatje achteraf. Een gezellige babbel tussen publiek en regisseur, maar wel in de nationale taal, en dus voor ons volslagen onverstaanbaar. En dan kwam later het kamerorkest. Nu werd het publiek vooraf om een mening gevraagd. Wederom uitsluitend in het Hongaars. Een onweerstaanbare drang deed mij de hand opsteken en mijn eerste schuchtere stappen zetten in het universum van een vreemde taal. Het gevolg laat zich raden. Onomatopeeën zijn duidelijk niet genoeg. Kijk maar even mee.
Peter
En de Hongaarse vertaling?
Haha, Geert, maar ik kan mijn eigen optreden toch niet filmen.
En het was ook moeilijk voor mij om het te filmen………. Sweet