Men moest het mij geen tweemaal vragen! Natuurlijk was ik bereid mijn lunch op te offeren voor een gegidste rondleiding door het Magritte museum in Brussel.
Sinds klein heb ik een doosje met allemaal postkaarten waarop de werken van mijn uitverkoren artiesten staan. Welnu, dat doosje is voor driekwart gevuld met kunstwerkjes van René Magritte. Ik voelde me dan ook uitgelaten de schilderijen nu eens op ware grootte te kunnen koesteren.
Eén werk trok mijn bijzondere aandacht: “La Poitrine”. Zoek maar niets achter de titel want Magritte had de gewoonte die te laten verzinnen door zijn naaste vrienden. Het schilderij deed me wel denken aan een gedicht van mijn vader uit 1973: “Moderne Steden”. Mijn vader, een surrealist? Het zal toch niet waar zijn zeker. Oordeel zelf maar:
ik luister en plots wordt het heel stil ….
Ondanks alle filosofische beschouwingen over de hedendaagse kleine man van ons beider vader, mogen we niet vergeten dat deze hedendaagse kleine man de technologie levert en gebruikt die deze opname alsook het Internet, blogposts edm mogelijk maakt.
Gelukkig is het Europees project een betrekkelijk stabiel gegeven ondertussen. Spijtig dat de Nationale staten met hun gevestigde corrupte belangengroepen (de zogezegd grote en gevestigde politieke partijen) hun belangen steeds laten primeren boven het belang van alle Europeanen. Dit is nog surrealistisch.
Ik lag er enkele uren van wakker over die prangende vraag of mijn vader ze zag vliegen of niet, een schrijvende Magritte was of niet.
Mijn eerste herinneringen aan mijn naoorlogse vader, in de veertiger jaren dus, waren hard en allesbehalve onwerkelijk, ik bedoel die oorvijgen en muilperen. Het enige surrealistische in die tijd waren kinderrechten.
Mijn vader was toen zeker geen surrealist.
In 1973, 6 jaar na Magrittes dood, wist ieder volwassene al waar het surrealisme voor stond en kon dan ook wel het één en ander hierover verwoorden. Jonge pagadders van 11 jaar, die een opstel moesten samenpennen kregen dan wel eens hulp van hun vader. Ik veronderstel dus dat dit luisterspel geschreven werd op vraag en daarna vlijtig gecopieerd. Nou ja, ‘t zou kunnen.
Heel stil…werkt precies niet Peter.
Bij mij werkt het in elk geval Marjolein … heb je niet toevallig op de “mute”-knop gedrukt?
Dag Peter,
Heb je al de Magritte tentoonstelling in MoMA gezien? Anders moet je dat nog snel doen. Ik dacht alles van hem gezien te hebben maar daar staat het werk uit de Amerikaanse privé verzamelingen en dat is redelijk uniek. Voor de echte fans.
Bedankt voor de tip Ivan. Ze hebben trouwens een schitterende website met een overzicht van de exhibitie. Klik hier.
Vreemd genoeg kan ik het niet met IE bekijken maar wel met Firefox.
Hi Peter,
Ik kan op je MOMA link inloggen met zowel Windows 7 op mijn desktop als per Samsung Android 4.1.2 tablet.
Over de luidsprekertjes van mijn tablet als over de bluetooth headphone kan ik het gedicht horen. Echter over het geluidssysteem van mijn desktop lukt dat niet. Misschien een foute geluidsfile gekozen om dit gelkuidsdocument op te slaan, Peter?