“Wolftrap” is een domein even buiten Washington DC. Het is onze favoriete stek voor het meepikken van enkele zomerconcerten. Dat is nu na drie jaar al een ware traditie geworden. Meestal kopen we een plaatsje op “the lawn”, t.t.z. op het gazon, waar we ons tussen de rest van de meute volproppen met spijs en drank (vooral dat laatste).
De affiche verraadt doorgaans de samenstelling van het publiek. Bij “Earth, Wind and Fire” was het een overwegend zwart publiek, bij “The Gipsy Kings” kwamen voorspelbaar veel latino’s opdagen en bij het dubbelconcert “Colbie Caillat” en “Gavin DeGraw” hadden klaarblijkelijk veel blanke tienermeisjes de toestemming gekregen voor het bijwonen van hun eerste concert.
Wat zich echter moeilijker laat raden, is het weer. Na een hittegolf van 10 dagen, had ik echt niet gerekend op een drie uur durende plensbui van jewelste. Desalniettemin heb ik genoten van het optreden van “Seal”. Voor het eerst stond ook mijn innerlijke publieksbarometer verkeerd. “Seal” trekt een wel zeer gemengd publiek aan.
Peter
De “Kiss from a Rose” Seal?
Paul, wat bedoel je? Betwijfel je dat dat nummer van Seal is?