“23 things they don’t tell you about capitalism” is een boek dat ik recent las en waaraan ik regelmatig terugdenk, niet zozeer omdat het mijn ideeën over een aantal maatschappelijke fenomenen heeft beïnvloed, maar wel heeft bevestigd en in zekere zin versterkt. “23 things…” is geen antikapitalistisch pamflet, maar ijvert voor een gecorrigeerde vrije markt. De eerste stelling in het boek luidt overigens: “There is no such thing as a free market”. Dit is een opener die kan tellen en als dusdanig mijn interesse wegkaapte.
En toen Minister Magnette onlangs voorstellen deed voor de inperking van het salaris van de overheidsmanagers, dacht ik spontaan terug aan de stelling “… managers are over-priced”. Alsof de hedendaagse bedrijfsleiders niet beseffen dat hun salaris en bonussen het resultaat zijn van de verwezenlijkingen van de hele maatschappij waarin ze zich bewegen. Meer nog, managers zijn niet alleen overbetaald maar ze zijn ook nog eens overbeschermd, want ze worden nauwelijks gestraft voor slecht beheer.
En toen busbouwer Van Hool onlangs besliste om een gedeelte van de produktie te delokaliseren naar een lageloonland, aanhoorde ik met veel ongeloof het gemak waarmee sommige politici het besluit van de onderneming verdedigden. “Knowing that we do not live in a post-industrial knowledge economy will make you question the wisdom of neglecting, or even implicitly welcoming, industrial decline of a country, as some governments have done.” M.a.w. overheden moeten vechten voor het behoud van de industriële productie en de arbeid die daarmee verbonden is!
Heb jij ook zo van die boeken die verwerkt zijn in het referentiekader waarmee je de dingen beoordeelt?
Peter
Eating Animals van Jonathan Safran Foer. Ik heb het niet moeten lezen. Ben al meer dan de helft van mijn leven overtuigd van zijn standpunten. Het schijnt een zeer goed boek te zijn. Maar ik wacht vooral op zijn volgende roman. 🙂
‘Predictable irrationality’ van Dan Ariely heb ik met veel plezier gelezen. Het behoort steevast tot de categorie ‘eye-openers’.
Veel leesplezier.
Thinking, fast and slow van Kahnemann.
Legt uit waarom het niet werkt zoals gepland, en waarom niemand erin slaagt er iets aan te doen.
Even de Beringstraat oversteken: “De rode belofte” van Francis Spufford. Origineel: Red Plenty. De mooie Engelse ondertitel laat nog dromen (“Industry! Progress! Abundance! Inside the Fifties’ Soviet Dream”), de Nederlandse is wat prozaïscher – al heeft het hulpwerkwoord wellicht zelden centraler gestaan (en zelden zo van spijt gedropen) als in dit geval: “Hoe de Sovjetdroom werkelijkheid leek te worden.”