In de Amerikaanse rechtspraak bestaat er zoiets als de “Alford plea”: een bekentenis waarbij de beschuldigde de onschuld volhoudt maar tegelijkertijd erkent dat er voldoende bezwarende feiten zijn voor een veroordeling die boven een redelijke twijfel verheven is.(“beyond a reasonable doubt”).
Vorig jaar werden drie volwassenen – veroordeeld in hun tienerjaren – na 17 jaar vrijgelaten op basis van een “Alford plea”, nadat DNA-onderzoek had aangetoond dat ze niet aan de misdaadscène konden worden gelinkt. OMG! Mij komt het voor dat tegelijkertijd schuldig en onschuldig pleiten een juridische spitsvondigheid is die vooral niemand gezichtsverlies laat leiden, en dan zeker niet de vervolgende en straffende macht.
Een studie heeft verder aangetoond dat het gemiddeld dertien jaar duurt vooraleer een onterecht veroordeelde op basis van DNA-onderzoek weer vrij komt.
Hoeveel onterecht veroordeelden zitten hier eigenlijk in dit land vast? En zijn deze “false positives” de prijs die we met zijn allen bereid zijn te betalen als het de werkelijke schurken maar van de straat houdt?
Peter
Ik heb destijds de documentaire over deze zaak op TV gezien, Paradise Lost 2 waarschijnlijk, en had daarna geen enkele twijfel dat John Mark Byers de dader was en dat die drie jongens veroordeeld waren op basis van door de politie gefabriceerd bewijs. Die jongens zagen er wat anders uit en gedroegen zich wat anders dan de gemiddelde Hillbilly en dan ben je al gauw verdacht in rural Amerika.
De VS stonden ooit garant voor vrijheid, democratie en mensenrechten; die tijd is allang voorbij.
Doet me ook denken aan de film Changeling
Een Alford Plea had wellicht passend geweest bij `onze` parachutemoord. Meester Vermassen heeft toen schuldig gepleit verwijzend naar een dadersprofiel. Hij heeft zijn slag thuis gehaald. Hoe lang zal het duren vooraleer er hier onweerlegbare bewijzen van schuld of onschuld op tafel komen te liggen?
Hier in Tanzania laat men er geen gras over groeien. Een dief wordt ter plekke op een wrede wijze gelyncht (details gecensureerd!) voordat de politie de kans krijgt om haar werk te doen. Wellicht zullen ook onschuldigen een wrede dood ondergaan. Maar schijnbaar is dat de prijs die de Tanzanianen bereid zijn te betalen voor `orde en recht`.
Haha Thor, doet me denken aan Oeganda waarbij een dief van autospiegels voor onze poort belandde omringd door woedende buurtbewoners. Had onze nachtwaker (een politieman met een bijverdienste) de boef niet ontzet, dan was zijn volgende bestemming de “morgue” geweest i.p.v. de gevangenis. Over “false positives” bij dergelijke gevallen maak ik me niet zo veel zorgen. Het is eerder de strafmaat die niet in verhouding staat tot de gepleegde feiten. Hoewel ik beken dat ik heftige wraakgevoelens koesterde toen de pinkers van mijn wagen voor de tweede keer werden gestolen.
Ons rechtssysteem kent toch ook zoiets, maar dan omgekeerd. De “opschorting” van straf wordt door de rechtbank uitgesproken wanneer het misdrijf duidelijk bewezen is, maar wanneer er genoeg verzachtende feiten zijn om geen veroordeling uit te spreken. En hier krijgen we dan vals negatieven.
Ik heb destijds een opschorting van straf gekregen voor mijn deserties in het leger. Maar was ik een vals negatieve???
Da’s een goeie Luc! Volgens mij was je een valse positieve op het moment dat je het leger binnenging.
Vrouwe Justita zegt het soms zo, dan weer anders. Ik snap niets meer van dat vrouwmens!!!! Ter illustratie:
Verkrachting Belgische vrouw in Teheran toch geen arbeidsongeval.
De gewelddadige verkrachting van een secretaresse die voor de Belgische ambassade in Teheran werkte wordt niet erkend als arbeidsongeval. Dat heeft het arbeidshof beslist. Het hof draait daarmee een vonnis van de arbeidsrechtbank terug.