Merkel en Sarkozy hebben het beloofd: 2012 belooft een spannend jaar te worden. Dat is dan maar te hopen want van de drie thrillers die ik recent las, heb ik niet echt wakker gelegen.
“Drie seconden” is de vijfde thriller van het Zweedse schrijversduo Anders Roslund en Börge Hellström. Het verhaal draait rond een criminele infiltrant. De ontknoping is echter totaal ongeloofwaardig. Dit boek verdient evenveel aandacht als de titel. Ergens las ik dat de auteurs steeds beter worden met elk nieuw werk. Nou, dan zal ik nog een tijdje moeten wachten…
Ook de “Ambler Warning” van Robert Ludlum kon me niet echt overtuigen. Dit is het laatste werk van Ludlum (zaliger) waarvoor bovendien een “ghost writer” werd ingehuurd om het onaffe werkstuk te vervolledigen. Na het geestdriftig verorberen van talrijke Ludlum’s in het verleden – waaronder “Het Bourne bedrog” – wordt de wijze waarop de spanning wordt opgebouwd in zijn laatste thriller enigszins doorzichtig. Ook de ontknoping had ik reeds lang voor het einde voorspeld.
Van “The Associate” van John Grisham heb ik nog het meest genoten. Het verhaalt handelt over een aankomende en beloftevolle advocaat die gechanteerd wordt nog vooraleer hij zijn eerste job kan aanvangen. Mijn eerste Grisham was niet slecht, maar ook niet echt wereldschokkend.
Heb jij recent thrillers gelezen die de moeite waard zijn, dan hoor ik dat graag van jou. Ik ben op zoek naar echte “page turners”!
Peter
Als het op thrillers op aan komt, ben ik fan van Mo Haider. Haar drie eerste boeken vind ik schitterend, weliswaar geen literatuur op zich, maar wel een beklijvende eigengereide benadering. In haar volgende boeken geraakt ze op de dool. Het klopt dus niet dat een auteur telkens beter wordt met elk nieuw werk.
Van de drie heb ik enkel The Associate gelezen. En daarnet nog The confession van Grisham. Je merkt het al: voor mij moet Grisham echt wel toeren uithalen om slechte punten te krijgen. Ik denk overigens dat The confession je meer zou liggen: het is een realistischer en meer geëngageerd verhaal met de doodstraf als thema. Maar vrees niet: het blijft een Grisham thriller. Overigens ook recent ‘Pop Goes the weasel’ van Patterson gelezen en dat was een tegenvaller.
Ik hou van Robert Harris: vooral Pompei, maar ook Imporium + Ghost writer. Ik heb ook het prachtige nieuwe boek van Isabelle Allende in een ruk uitgelezen, Island beneath the sea, maar dat is een ander soort genre dan wat je daarboven noemt…Ook in Sarah Dunant The birth of Venus en In the company of the Courtesan kon ik niet stoppen. En misschien hou je ook wel van Iain Pears, zoals The Last judgement en Giotto’s Hand? Joergen zegt, Charles Cumming: The trinity six; Tom Knox the Genesis Secret en volgens hem kan je zelfs naar een van de klassiekers gaan: Edgar Allan Poe. Veel lees genot! Groetjes, Ilke&Joergen
Hoi hoi, allereerst een Happy New Year! Ik hou wel erg van John Grisham, ouder werk zoals the client en the Runaway Jury kan ik zelfs opnieuw lezen, wat gek is voor een thriller want je weet immers al hoe het afloopt…Verder vind ik Tami Hoag geweldig (Ashes to Ashes, niet in huis halen als je dringende deadlines hebt) en geniet ik ook van het auteurspaar Nicci French. Te laat voor de Kerstvakantie maar op tijd voor de voorjaarsvakantie, haha! Be good, ciao, Maggie
Of het wanstaltige schip Europa, met zijn vele kapiteins, corrupte en soms onbekwame stuurlui de golven in gaat of niet is de sterkste “real life” triller ooit. Momenteel zit het schip in zwaar stormweer en de kans is groot dat het met man en muis vergaat. Het vervolgverhaal wordt dagelijks door heel veel beroeps schrijvers in verscheidene talen geschreven en het plot is opgebouwd rond meerdere elementen als een aanslepende bankencrisis, corrupte en ronduit onbekwame politici, bedrogen bevolkingsgroepen en vooral veel wantrouwen. Onduidelijk is ook de aan te houden koers om in veiliger vaarwater te komen. Verdrinken we met zijn allen (450 miljoen Europeanen) of niet? Ik krijg er dagelijks mijn portie kippevel van. Ik hou van Europa.