Ik heb vandaag eens het “World Economic Outlook” van het IMF doorgenomen. Dat is het rapport van het IMF waarin de bollebozen van de instelling een korte termijn economische prognose maken voor de verschillende werelddelen. Zoals verwacht zijn de risico’s op een nieuwe crisis in de Euro-zone niet gering en ook in de Verenigde Staten zullen de beleidsmakers er waarschijnlijk niet in slagen een goede balans te vinden tussen steunmaatregelen op korte termijn en fiscale gezondmaking op middellange termijn, waardoor een aanhoudende recessie dreigt. Maar toch ging mijn aandacht vooral uit naar de passages over de lageinkomenslanden in subsaharaans-Afrika. Het IMF verwacht namelijk dat die landen groeipercentages zullen bereiken van om en bij de 7% in 2012, mede mogelijk gemaakt door de geringe integratie van die landen in de internationale goederen en financiële markten.
“Really?” Een jaar terug heette het nog, in een ander rapport van dezelfde instelling, dat de lageinkomenslanden de financiële crisis van 2007 weliswaar relatief goed hadden doorstaan, maar dat ze niet zouden kunnen profiteren van een heropleving in de internationale economie (wanneer die zich voordoet) precies omdat ze weinig geïntegreerd zijn. Het een sluit natuurlijk het ander niet uit, maar feit is toch dat voor een hervatting van de groei in lageinkomenslanden een heropleving in het Westen niet langer een noodzakelijke voorwaarde meer is. Is dit een nieuwe realiteit waarvan we ons nog te weinig bewust zijn? En wat zijn volgens jou de determinanten van die groei?
Peter
Zou een gestage bevolkingsgroei in deze lageinkomenslanden tezamen met een toevoer van goedkope consumptiegoederen uit China een verklaring kunnen zijn voor de gunstige prognose inzake economische groei?
China, maar waarschijnlijk ook India en andere Aziatische landen, hebben een steeds groter aandeel in de handel met lage-inkomenslanden, met een een positief effect op de groei in die landen. Eveneens zou het kunnen zijn dat de regionale handel toeneemt. En verder draagt een langzaam aan onstaande middenklasse bij tot een grotere interne vraag. Dit alles is slechts speculatie mijnerzijds en zou eens terdege moeten onderzocht worden.
Kom eens een kijkje nemen in Zuid Amerika; mooie lanschappen, vriendelijke mensen en al jaren een groei van 7-8 percent én een steeds toenemende handel met China…we zien uit hun voegen groeiende steden, grote ecologische problemen en nog grotere Ginicoefficienten. We voeren vooral mineralen uit naar China en we voeren – en dit is geen understatement – chinese brol weer in, tot groot jolijt van een kleine groep die deze handel beheren én van de middenstander die pronkt met een nieuwe LED op krediet gekocht en z’n kinderen niet eens fatsoenlijk onderwijs kan bieden…