Nazomerse lectuur

We hebben er nog eens drie boeken doorgejast, en eentje is de winner van de “Booker Prize 2022”, maar kon mij toch niet helemaal bekoren. Heb je zelf recent aanraders of afraders achter de kiezen, laat het in een reactie op deze blog weten, zodat we ze in een van de volgende berichten zorgvuldig kunnen fileren.

Jeroen Brouwers – Cliënt E. Busken

Laatst dacht ik terug aan “Het boek alfa” van Ivo Michiels, waarin de auteur de ongebreidelde gedachtestroom van een twijfelende schildwacht weergeeft. Precies omdat die schrijftechniek, “a stream of consciousness”, me niet echt beviel, heb ik nooit “Ulysses” of godbetert “Finnegans wake” van James Joyce ter hand genomen.

Groot was dan ook mijn verrassing toen ik het laatste boek van Jeroen Brouwers opensloeg, en bemerkte dat de auteur zich precies van de door mij verfoeide schrijftechniek bedient. Maar het geniale in het boek van Brouwers is dat het de gedachtegang van een dementerende persoon betreft. Van zo iemand verwacht je geen gestructureerd betoog of sterk uitgekiende gedachten. Bovendien verliest de hoofdpersoon ook nog eens bepaalde woorden, die hij niet meer kan terughalen, en waarvoor hij dan gelijkklinkende namen bedenkt. Dat maakt het al bij al toch nog een vermakelijk boek.

Michel Houllebecq – Onderworpen

“Onderworpen” werd me sterk aangeraden door een recente bezoeker aan ons nest in Kuala Lumpur. En dergelijke tips krijgen voorrang, naast de boekentips op deze blog zelf.

Michel Houllebecq is uiteraard een provocateur en in “Onderworpen” creëert hij een fictief Frankrijk dat uiteindelijk geleid zal worden door een Islamitisch bestuur.

De hoofdpersoon, François, is een professor gespecialiseerd in de literatuur en voornamelijk in het leven van de Franse schrijver Joris-Karl Huysmans. Net zoals zijn studieobject zich uiteindelijk bekeert tot het christendom, zal François zich bekeren tot de Islam met het vooruitzicht op een tweede, beter leven, en op een prestigieuze baan met de optie van meerdere vrouwen die voor hem worden uitgekozen.

Het boek werd als een kritiek op de islam ontvangen, maar ik lees hier toch vooral in hoe intellectuelen, sterk in hun vakgebied, op alle andere vlakken zwak staan en vooral opportunistisch handelen.

Shehan Karunatilaka – De Zeven Manen van Maali Almeida

Ook dit is een boekentip die me werd aangeraden in een van de reacties op deze blog. Het is een wonderlijk verhaal dat zich afspeelt in het “tussenin”, ergens tussen het aardse en het hemelrijk. De homofiele journalist zweeft ergens in het tussenin, hij laat zich als een geest meevoeren op elk zuchtje wind om te achterhalen wat er precies met hem is gebeurd. Hoe is hij aan zijn einde gekomen?

Het verhaal wordt geplaatst in Sri Lanka en speelt zich af tegen de achtergrond van de strijd tussen de Tamils in het noorden en de autoriteiten in de hoofdstad Colombo.

Hoewel de auteur hoogst originele zinnen uit zijn pen laten vloeien laat het boek toch een soort “tussenin”-indruk na: enigszins nieuwsgierig naar het verloop en de ontwikkeling tot de plot maar zonder dat ik me echt gebeten voel door het verhaal of dat ik het boek nog ternauwernood aan de kant zou kunnen leggen. Ik zal het houden op verdienstelijk!

Peter