Ha, ik weet het nu wel zeker: doerian is niets voor mij. Vorige week was ik de eregast bij een associatie die zich inzet voor de promotie van doerian, en die mij had uitgenodigd voor hun tweejarig bestaan. Voor het afsluiten van de maaltijd had me natuurlijk gekozen – hoe kan het ook anders – voor het object van hun associatie. Menige vrucht werd aangerukt, open gekapt, verdeeld en geproefd. Doerian wordt alhier de koning van de vruchten genoemd. Maar het is dan wel een koning die verschrikkelijk stinkt, en wiens lijfgeur aan een mengeling van terpentijn, ajuinen en afgedragen sokken doet denken.
Ik had me voorgenomen mij niet te laten afleiden door de penetrante geur en te proberen een objectief oordeel te vellen over de smaak. Maar ook hier was ik niet op voorbereid, want hoewel de zoete smaak nog enigszins meeviel, deed de papperigheid van het vruchtvlees me bijna kokhalzen.
Dit is absoluut niet mijn ding. Ik ga nog liever dood dan deze vrucht te promoten. Dan nog liever een stukje jackfruit of een hap uit een snake fruit, beide ook al niet zo’n hoogvliegers op de schaal van voortreffelijke smaken. Er is hier maar een bosvrucht die mijn absolute voorkeur wegdraagt, en dat is een lekkere mangosteen. Die laatste is qua smaak ongeëvenaard, en wordt alhier terecht de koningin van de vruchten genoemd.
Wanneer heb jij voor het laatst iets vreemds en onverwacht geproefd?
Peter
Probeer toch nog eens doerian ice cream, valt best mee.
Mieke
Ik vind durian helemaal niet zo verschrikkelijk. En ook jack fruit is best aangenaam. Maar akkoord dat Mangostan het beste is.
Je verwacht het niet maar pulled jack fruit is tegenwoordig een prima vleesvervanger.
Peter, jouw blogs hebben mij dikwijls geïnspireerd om andere bronnen op te zoeken. Ook deze keer en ik denk dat je jouw afkeer van deze legendarische stinker wellicht te snel hebt beslist: https://www.thailandblog.nl/eten-drinken/durian-stinkend-fruit-seks/
Ik ben meestal degene die papperige zaken niet kan appreciëren. Ik vond de consistentie van de doerian okay.
Voor het proeven van de vrucht zelf kregen we een stukje doerian cake. Die was heel lekker. En ook doerian icecream heb ik ook al geprobeerd. Wat ik onprettig vind aan de vrucht is, dat je uren na de consumptie de weeïge smaak blijft proeven.
@Siefried. De laatste twee alinea’s indachtig van het gedeelde artikel, heb ik besloten… “to give it another try” 🙂
De laatste keer dat ik iets vreemds en onverwacht proefde? Dat was in maart 2019. Toen probeerde ik in Reykjavik eens “hakarl”. Dat is gefermenteerde Groenlandse haai. Een nationale delicatesse in IJsland, maar eigenlijk is de vis zo giftig dat hij maanden moet rotten voor hij eetbaar wordt. De geur is weerzinwekkend, de smaak werd ooit beschreven als “een in urine gedrenkte matras”. Niet voor gevoelige magen! In vergelijking met hakarl is doerian nog best te genieten.
André.