Op één van de lokale radiostations alhier riep de presentator onlangs de luisteraars op hun eerste aankoop van klassieke muziek (plaat, cassette of CD) kenbaar te maken die tevens een voltreffer was. Ik heb niet ingebeld omdat ik geen aankoop ken die aan beide vereisten voldoet.
Mijn eerste aankoop was wel een voltreffer maar zeker geen klassieke muziek. Wie start daar trouwens mee? Mijn platencollectie ving aan met een LP van Kandahar, een groep uit het Gentse die een soort Jazz Rock / Jazz Fusion brachten. Ze speelden het soort muziek die jonge tieners deed beseffen dat de wereld verder reikte dan de lokale kerktoren maar vooralsnog zeer onverkend terrein was. Het riep op tot een ongebreideld vrijheidsgevoel dat wel nog moest ingepalmd worden. “When she flies away,” heb ik dan ook grijs gedraaid en beluister ik ook nu nog af en toe met veel plezier.
Ik ben benieuwd naar jouw eerste aanschaf die tevens een voltreffer was, en vooral naar welk gevoel dit bij je opriep?
Kandahar – When she flies away
Peter
Mijn eerste: Surrender van Elvis Presley. 1959 was het en ik draaide hem elke dag onder protest van mijn pa, die van gregoriaanse gezangen hield. “Dat is toch geen muziek!!!”, zei hij dan, en dat is precies wat ik tegenwoordig tegen mijn 13-jarige dochter zeg als ze naar MTV etc zit te kijken.
Elvis Presley – Surrender
Made in Japan van Deep Purple. Ik krijg nog steeds kippenvel van Child in time. Als broekvent van 13 was ik behoorlijk onder de indruk en een beetje van streek door die muziek.
Deep Purple – Child In Time
Kimono My House van The Sparks.
This Town Ain’t Big Enough for the Both of Us
Sparks – This Town Ain’t Big Enough…
Help van The Beatles, samen gekocht met 3 zussen want LP kostte 260Bfr, en dat moet begin 60-er jaren geweest zijn. Muziek die ik nog steeds kan smaken. Ik hield ook van Kandahar, had er ook een LP van, wel een andere dan deze. Als ik het me goed herinner, was Karel (Van de) Bogaert of iets in die aard, de “frontman” van de groep…
The Beatles – Help
Omver geblazen toen ik in 1989/90 “Fight the Power” van Public Enemy hoorde in Spike Lee’s “Do the Right Thing”. Dat jaar in Londen op cassetteband gekocht (hoe emanciperend kunnen schoolreizen wel niet zijn!). En een paar jaar later, voor alle zekerheid, ook nog eens op cd.
Public Enemy – Fight the Power
Er waren er twee terzelfdertijd: ‘Comme les garçons et les filles de mon âge’ van Françoise Hardy en ‘Voor de overlevenden’ van Boudewijn De Groot. Hoe voelde ik mij ? Romantisch, freel enerzijds en anderzijds drukte Boudewijn De Groot mijn drang uit om het toch iets anders te doen. Ben ik veel veranderd ? Ik vraag het mij af…..
Francoise Hardy – Tous les garcons et…
Boudewijn De Groot – Testament
Mijn eerste aankoop was een verzamelaar van de Eagles. Van “Take it Easy” tot ” I Can’t Tell You Why” stonden er op. Ook het legendarsche “Hotel California”. Dit nummer deed mij besluiten om drummer te worden. Na mijn eenste drumlessen heb ik dat idee netjes op geborgen in de kist ‘Leuk maar niet geschikt’. Deze aankoop was ook bijzonder omdat de LP uit Nederland moest komen, besteld via de boekenclub ECI. De betaling vanuit Suriname ging toendertijd via het telegraaf kantoor. Vele papieren moesten worden ingevuld…. Na 4 lange weken (of meer) wachten was het er eindelijk! Ik hoef niet te vertellen dat het grijs gedraaid werd en de teksten tot de dag van vandaag er vlot uitvloeien.
Eagles – Hotel California
Leuk dat iedereen dat nog zo in detail weet !
Nu realiseer ik me dat ik nog nooit een lp gekocht heb, en het zal er ook waarschijnlijk nooit meer van komen, maar ik herinner me wel mijn eerste cassettebandje dat ik van Sinterklaas kreeg….GREASE….en toen droomde ik van zo een toekomst, van zo’n man, waahh!!!.
Maar geen paniek…nu doe ik dat niet meer.
John Travolta – Summer Nights
Ik weet niet meer wat mij eerste LP was. Dit doet me vermoeden dat het een niet zo geweldige aankoop was.
Ik herinner me nog wel de eerste LP die ik zelf intensief beluisterd heb. Ik vond in de platencollectie van mijn ouders “Jonathan Livingstone Seagull” van Neil Diamond. Toen – als lagere school leerling – vond ik het een geweldige plaat. Ik zag de zeemeeuw voor mijn ogen rondvliegen.
Mijn eerste Lp was van een vlaamse brunet die zong “Sympathie is geen liefde” maar, vervolgde Willy Sommers in een volgende strofe, “Sympathie wordt soms liefde”…, (pas op, er zijn gevallen zo, misschien goed voor een onderzoek) mijn eerste single was van het glinsterende showbiss koppel; Nicole en Hugo “goede morgen morgen, ik ben blij, goede morgen morgen…” het stemt me iedere morgen gelukkig