Men vraagt me wel eens of ik het mis? Of ik Afrika mis? Hoezo missen? Vanuit de beslotenheid van mijn klein kamertje op de ambassade heb ik nu al geruime tijd zicht op een moederhert en haar volgzame kroost. Daar moest ik in Afrika soms honderden kilometers voor rijden, en dan nog veelal over hobbelige banen in weinig comfortabele wagens.
Hier heb je bovendien geen discussie. Wanneer ik mijn collega’s roep om naar de “deer” te komen kijken achteraan op de parking is er geen enkele die me tegenspreekt. In Afrika krijg je dat hele gedoe van “Nee, het is een Impala!” of “Is het niet een Uganda Kob?” of “Het lijkt wel een Thomson Gazelle”. In Washington DC stelt iedereen zich tevreden met de generieke naam, maar in Afrika ben je een oen als je slechts met een antilope komt aandraven.
Al moet ik toegeven dat er één dier is dat ik wel nog eens zou willen terugzien: de baviaan (of zoals ik hem beter ken de “baboon”). De bavianen zijn namelijk de Tijl Uilenspiegel’s van het dierenrijk! Kijk maar even mee.
Dat heb ik Tijl Uilenspiegel nog nooit zien doen!!
Je moet die video wel 18+ raten hoor 🙂
Tenminste niet op de motorkap van een rijdende auto. En al helemaal niet met een baviaan.
Pijl Uilenspiegel?
Grappig hoor
we kregen er waarachtig ook zin in ……
Van een “snelle wip” gesproken. Ikzelf heb ooit twee oerang oetangs in Sepilok op Borneo vlak voor mijn neus dezelfde “daad” zien stellen, ware het niet dat het liefdesspel veel en veel langer duurde… onze afkomst werd me toen wel duidelijk!!!
Creatieve beestjes, een mens zou er niet opkomen! Ok misschien wel enkele onder ons, maar om het dan ook nog uit te voeren…
Dit is zelfs voor mij op deze druilerige maandagmorgen een brug te ver. De baviaan moet worden geschrapt van de lijst der beschermde dieren. Daar krijg je toch Aids van?