Tussen al het feestgedruis door – of moet ik zeggen feestgeruis, want er blijft vaak wat nadien tussen mijn oren hangen – heb ik toch nog wat tijd gevonden voor mijn blog. Nooit gedacht dat ik zo ver zou geraken. Dit is het honderdeneenste bericht. Honderdeneen romans, zoals Aster Berkhof dit jaar presteerde, zou natuurlijk nog leuker zijn, maar dat heb ik vooralsnog niet in mij. Maar laat me niet te minnetjes doen, want honderdeneen is best wel veel.
Nog leuker is dat ik op die honderdeneen berichten reeds driehonderd vierenveertig reacties heb mogen ontvangen. En eigenlijk best nog wel meer als ik ook de reacties zou meetellen die per gewone mail werden verzonden naar aanleiding van een nieuw bericht op de blog. Het zijn precies al die reacties die me telkens weer doen nadenken over een nieuw stukje. Dus bedankt daarvoor!
In de Verenigde Staten ondertussen wordt President Obama geconfronteerd met honderdeneen problemen. Dat is niet zo leuk. Zijn situatie is duidelijk minder begerenswaardig dan de mijne, maar is wel voer voor het scheppend vermogen van kunstenaars allerlei. En zolang we dit blijven appreciëren, zit het allemaal wel goed.
Op naar een nieuwe honderdeneen!
Peter
Inderdaad op naar de volgende 101! ‘t is niet omdat we niet dikwijls iets van ons laten horen dat we je blog niet lezen en heel erg appreciëren. Volhouden dus! Bedankt, en geniet van wat vakantie hé.
Hartelijke groetjes,
Frans en Lut
Knap gedaan!
grtz,
Sabine