Oh ja, wij zijn een gemengd koppel. Daar is niet meer zoveel om te doen. Maar ons succesvol samengaan is te danken aan een serie harde afspraken. Zo onthoudt mijn eega zich van enige kritiek op mijn typische Vlaamse karaktertrek, want ook al heb ik me al lang onttrokken aan de Vlaamse klei, alleen aan mijn schoenen blijft de juiste modder hangen, meer nog: alleen wie zich in mijn lijf kan verplaatsten, kan de zucht naar een Vlaamse canon begrijpen. Omgekeerd zeg ik niks over racisme, want hoe zou ik – die geen afstammelingen uit de slavernij ken en geen betovergrootvader met afgehakte handen tot de stamboom kan rekenen – daar iets zinnig kunnen over zeggen.
U voelt al waar ik naar toe wil? In Nederland, maar ook in Catalonië, is een controverse ontstaan rond de vertaling van het gedicht van de zwarte dichteres Amanda Gorman dat ze declameerde tijdens de inauguratie van president Biden. Die vertaling werd, godbetert, aan blanken toegewezen. Welnu, mijn postie hierover moge duidelijk zijn: alleen een zwarte vertaalster kan dit gedicht van een passende vertaling voorzien omwille van de gedeelde historische pijn tussen dichteres en vertaalster. Alleen die pijn kan tot de juiste woordkeuze leiden bij de vertaling!
En, tot slot, wil ik er nog aan toevoegen, wanneer ooit in een verre toekomst de dieren en de planten kunnen spreken, dan zal ik, wanneer het bijvoorbeeld over botanie gaat, onvermijdelijk de voorkeur geven aan pakweg de rabarberstengel vanuit het simpele feit dat die het best geplaatst is iets te zeggen over het plantenrijk door het historisch leed van veelvuldig verwerkt geweest te zijn tot smakelijke compote.
Peter
Mooi gezegd, zoals altijd!
Intussen 😉 nog een actueel voorbeeld, anno 2021 in Vlaams tv programma Kat Zonder Grenzen (spottende) commentaar/kritiek geven op non-binaire voornaamwoorden en transgenders: klik hier
Of zoals in jouw blog post, onderstaande is een goeie over wie is er eigenlijk goed geplaatst om iets te zeggen over…: klik hier
Groetjes! Luc & co.
Jullie zijn een heel fijn koppel!
Of mag ik dat dan ook niet zeggen?
Mij zoon is zwart, mijn schoondochter is wit en mijn kleindochter is prachtig. Ooit zal de mens misschien gewoon menskunnen zijn. Maar de geschiedenis is nog vers en veel hoofden nog gevuld met vooroordelen. En al zijn er wel wat tegenargumenten te bedenken, ben ik akkoord dat de ‘zwarte pijn’ best verwoord kan worden door de zwarte medemens. Ik kan immers niet voelen hoe het is, ik ken enkel onrechtstreeks de pijn zoals een moeder ze ervaart als haar kind wordt gekwetst.
En btw ik heb net mijn rabarber gesoigneerd. Elk jaar kan ik er uitdelen, zo gul is de plant 🙂
Er gaat een fundamenteel racisme schuil achter de overtuiging dat een huidskleur bepalend is voor de mate waarin men zich in een situatie kan inleven. De wokeness gaat hier volledig uit de bocht. -:(
Ironie is een stijlfiguur die ik slechts zeer schaars gebruik, omdat het meer misverstaan dan verstaan wordt. Maar wie de laatste alinea van mijn post hardop leest, kan toch aleen maar luid lachen en moet beseffen dat de gehele tekst het omgekeerde zegt van wat ik in werkelijkheid bedoel.
Ik zal niet verhullen dat ik ook “efkens” in de war was gebracht door die laatste alinea. Met de stelling dat alleen een gedeelde historische pijn tussen dichteres en vertaalster tot een juiste vertaling kan komen, verwijst men onterecht heel wat geslaagde vertalingen van literaire werken en dichtkunst naar de papiermand.
Peter, het siert je dat je ermee kan lachen.
Mij verging het lachen bij het beluisteren van een Klara-uitzending waarin 3 dames openlijk hun racistische visie deelden, zonder enig weerwoord van iemand die hen erop wees. Integendeel, de dames waren tenstelligste overtuigd van hun morele superioriteit. Van woke gesproken …. het kon niet op!
Ik ben geen lezer, al zeker niet van vertalingen, dus dat deel ontgaat me. Wij zijn ook een gemengd koppel, of liever, neen, wij zijn een koppel. Helemaal eens met Mia: ik ben wit, mijn vrouw is zwart en ons dochter is prachtig ! Ik zit nu 25 jaar in Afrika, ongeveer zolang als ik België was. Wat ik we dikwijls afvraag is, wanneer zal de ‘blanke’ mens de ‘zwarte’ mens als mens aanvaarden en als mens behandelen? Wanneer zijn we af van de trauma’s en het inzamelen van zilverpapier voor de arme zwartjes, iets wat nu vervangen is door de traditionele ontwikkelingssamenwerking. Het wordt idd tijd om wakker te worden. Ik begroet iedere klant in mijn clinic steevast met ‘Sir’ or ‘Madam’, of ze nu Engels, Indiër, Gambiaan, Libanees of Chinees zijn. En iedereen apprecieert dat, ook de rasta boy die zal moeilijk doen over de rekening, maar als ik hem er op wijs dat ik geen charity run dan verstaat hij dat (soms)… Ik ben geen fan van rabarber, iets te zuur. Rabarber groeit het best vlakbij een mesthoop, hoe meer stront hoe beter hij groeit. Vlaamse klei is me ook niet vreemd, maar mij verenigd voelen met een/de Vlaamse canon is veel gezegd, het enige wat me daar in aantrekt is FC de Kampioenen, nog steeds een kijkcijferkanon.