Sinds een jaar wandel ik 1x per week met Francesco Mateo, Sofia Giulietta en hun prachtige Italiaanse herder Vito. We lopen dan rechtstreeks naar het spoor waarlangs een speciale hondenuitlaat is. Tijdens deze wandelingen worden mijn Italiaanse buren een woordje Nederlands rijker. Verder dan buongiorno, ciao, pizza Margherita en spaghetti kom ik nog niet. De typische temperamentvolle Italiaanse toon heb ik me wel eigen gemaakt. Onvervalst Italiaans. Soms verbaas ik me hoe snel dit is gegaan.
Afgelopen week, tijdens een poepstop van Vito vroeg ik, in stukjes begrijpbaar Nederlands wat de naam Vito betekende. Stom genoeg had ik hier niet eerder naar geïnformeerd.
Vito betekent leven, levendig. Zeer toepasselijk! Tijdens het uitlaten laat Vito zodra de hondenriem los is, niets anders zien dan springen, rennen en bijna constant kwispelen.
Overmoedig zei ik gisterenavond op hun verzoek ‘si grazie’, ‘ik laat Vito aanstaande zaterdagavond wel uit’.
Snel zocht ik op mijn chromebook naar wat Italiaanse instructiewoordjes. En ook de uitspraak. Bij het uitlaten van Italiaanse honden misschien belangrijker dan de betekenis.
‘Vito, kom hier. Vito zit. Vito, lopen. Vito, geef pootje. Vito, je bent lief ‘.
En dan uit mijn jaszak, een hondenbrokje.
Voor de zekerheid dat alles zaterdag tijdens de avondklok goed zal gaan drukte ik vandaag rond tien uur op hun deurbel. Vito rende als eerst naar de deur en kwispelde. In mijn beste Italiaans riep ik ‘arrivederci’.
Vito dook met een snelheid direct onder de Italiaanse sofa en liet zich niet meer zien. Hoezeer zijn ouders hem liefdevol toespraken, ‘Vito, vieni qui’. Francesco Mateo en Sofia Giulietta, kruipend over hun kleurrijke Italiaanse tegelvloer. Hem voortdurend liefdevol geruststellen. Vito verroerde zich niet. Vito bleef liggen waar hij lag.
Vieni qui. Ciao. Arrivederci. Dat wordt huiswerk. Oefenen! Ook voor de spiegel. Temperamentvol uitspreken Nellie!
Alle Italiaanse honden zijn hier gevoelig voor. Als ik vanavond arrivederci niet temperamentvol uitspreek ligt de immer levendige Vito in een mum van tijd weer onder die sofa.
Arrivederci. De avondklok. Ik ben nu al in mijn nopjes. Arrivederci.
Nellie Bakboord
Diemen 22-01-21
😁😁
Nellie,
ik hoop dat jij en Vito toch nog een mooie wandeling hebben kunnen maken. 🤣😂
Ik ben daarnet argeloos Vito’s tekstje beginnen lezen en geraakte steeds meer vertederd naarmate ik verder las .
Peter, ik stond op het punt u een geweldige pluim in uw gat te steken
(of is het toch pluim op de hoed?) omwille van dit dartele en aanstekelijke stukje.
Maar het bleek Nellie te zijn …
Nellie, bij deze is de pluim voor jou !
En Peter, ook jij hebt er al heel wat verdiend de afgelopen jaren met
‘intussen…’
Da’s een compliment ,goegeweten !
Lieve Astrid.
De wandeling is niet meer gelukt. Het schijnt dat Vito, laat ik me vertellen via allerlei Italiaanse handgebaren onder de Italiaanse sofa blijft schuilen zodra hij mijn stem hoort. Misschien dat de derde golf Vito meegaander maakt?
Wat een heel mooi compliment Olaf Couvreur. Dankjewel! Ik ben dol op pluimen. Deze moet ik delen met Peter. Peter die mij een plekje gunt op zijn populaire blog. Nogmaals Peter, dankjewel.
Kon ik ook maar wat Swahili