Klein nieuws

2021 dient zich alvast aan onder een gelukkig gesternte, want er is genoeg klein nieuws, in de rand van het wereldgebeuren, waar iets interessants over te melden valt.

Vandaag valt mijn oog op de volgende kop in de krant: “Mistresses on the route to blame for truck accidents.” Na lezing van het artikel blijken die “mistresses” klassieke baanhoertjes te zijn, die door hun seksuele activiteiten vele truckchauffeurs volledig uitputten, waarna die laatsten, eenmaal terug op de baan,  makkelijk de controle over het stuur verliezen.

Continue reading “Klein nieuws”

Taarab

Het begon al aan de poort. Mijn vrouw had duidelijk een paar straten verder op gelezen dat de toegangsprijs 15.000 Tanzaniaanse shillings per persoon bedraagt. En hier staat een man bij de ingang die koudweg 25.000 vraagt. Door al de trammelant die we maken komt er een tweede man bij, en die zegt dat we ons vergissen, het is 25.000 voor twee personen. Nou goed, maar we zijn wel met drie, hoe moet dat dan? Hij denkt even na en zegt dan : “de derde persoon is apart en die moet dus 15.000 betalen”. De logica ontgaat ons, maar we besluiten het uiteindelijk toch te doen, en krijgen een klein privé-concert voor ons beperkt gezelschap, want niemand anders daagt op tijdens de voorstelling.

Continue reading “Taarab”

Modeshow à la Tanzanienne

Er zijn ongeveer nog een 50.000 personen van Indische afkomst in Tanzania. Velen onder hen zijn handelaren en zij controleren nog altijd een aanzienlijk deel van de Tanzaniaanse economie. Voor de zwarte bevolking zijn dit nog altijd Indiërs en voor de Indiërs zijn het eerder Tanzanianen. Een groep met een gespleten achtergrond, want al lang genoeg weg van het moederland, om er nog slechts een gedeeltelijke affiniteit mee te hebben, maar toch nog sterk genoeg om hun culturele tradities niet volledig te verliezen.

Ik zit naast de Indische ambassadeur en hij vertrouwt me toe dat de meesten hun wortels liggen in Gujarat, van waar hun voorvaderen eerst naar Zanzibar zijn afgezakt en vervolgens naar het vaste land.

Continue reading “Modeshow à la Tanzanienne”

Thrillers

Tijd genoeg in het Corona tijdperk, zou ik zo denken! Hierbij alvast enkele ideeën rond wat te lezen of juist niet te lezen als je van spannende boeken houdt. Ik heb er drie gekozen die dit jaar zijn verschenen. Het eerste en het laatste boek zijn bovendien de start van een nieuwe serie met een nieuwe held.

Vaseem Khan - Midnight at Malabar HouseVaseem Khan – Midnight at Malabar House

Wat een heerlijk boek! Een thriller met een klassiek structuur. Persis Wada wordt belast met een moordonderzoek in Bombay op een vooraanstaande Brit. Zij is een van India’s eerste vrouwelijke rechercheurs die net na de onafhankelijkheid is aangesteld in een politiekantoor waar het merendeel van haar collega’s op een zijspoor zijn gezet. En die wensen haar niet te zien slagen.

Naarmate het verhaal zich verder ontvouwt, komen er meer en meer verdachten bij. Hoewel het verhaal zich afspeelt net na de dekolonisatie, wat in de meeste landen toch tot een zekere euforie heeft geleid, is dat in India veel minder het geval, omdat in die periode ook de naweeën doorsudderen van de bloedige scheiding tussen India en Pakistan. Ondanks alle hindernissen zet rechercheur Persis Wada door en ontmaskert ze de moordenaar.

Continue reading “Thrillers”

En hoe zit het intussen …

BaloziEn hoe zit het intussen met Covid-19 in Tanzania?

De President van Tanzania heeft Tanzania coronavrij verklaard. Hapana Corona katika Tanzania. En er is niemand die hem tegenspreekt, want positieve resultaten uit de testcentra worden heden ten dage niet medegedeeld. Alleen negatieve testen worden gecommuniceerd aan de belanghebbenden. Zo wordt de kroon niet ontbloot!

Toch is Tanzania relatief goed af. Een vertegenwoordiger van het Amerikaanse Center for Disease Control and Prevention (CDC) stelde laatst dat men in Tanzania, en dan zeker op Zanzibar en in de grote urbane centra, ahead of the curve is. We zijn de piek ver voorbij. Die piek zou ergens in maart van dit jaar hebben gelegen, maar om allerlei redenen, die nog wetenschappelijk onderbouwd moeten worden, heeft dat hier niet geleid tot een overrompeling van de hospitalen.

Continue reading “En hoe zit het intussen …”

Time for art!

Tijd vliegt! Elk jaar vieren we op 15 november koningsdag op de residentie. En dit is reeds de derde in Tanzania. Bij de volgende kunnen we alweer serieus gaan nadenken over onze volgende bestemming.

Dit jaar hebben we het wel helemaal anders aangepakt. I.p.v. één groot evenement hebben we het opgesplitst in meerdere kleine, telkens voor een ander doelpubliek. Op zondag 15 hadden we een veertigtal artiesten in de tuin, voornamelijk schilders maar ook beeldhouwers, die hun werk etaleerden voor de kunstliefhebbers uit de internationale en lokale gemeenschap.

Continue reading “Time for art!”

Wat gelukkig maakt

Hieronder een fragment uit een interview met psychiater Damiaan Denys in De Morgen van zaterdag 31 oktober.

Damiaan Denys“Jazeker. Wat gelukkig maakt, heeft vaak te maken met zeldzaamheid. Je geniet volop van een mooie plek, een lekker stuk taart omdat je dat niet de hele tijd kunt doen. Maar wij gaan ons dat dan toe-eigenen. We kopen een huisje op die mooie plek. We laten die taart wekelijks leveren. Dankzij de technologie is bijna alles meteen mogelijk zonder eerst een beetje moeite te doen. Zo schep je je eigen ongeluk. De lastige waarheid zou kunnen zijn dat mensen die in een minder comfortabele omgeving opgroeien mentaal meer weerstand hebben en zich dus minder snel ongelukkig voelen.”

Op 27 en 28 oktober was ik waarnemer tijdens de nationale verkiezingen. Met de hele equipe van de ambassade verblijven we in een van de vele resorts op Zanzibar. Die zijn thans bij gebrek aan toeristen spotgoedkoop. Op de laatste dag zegt mijn chauffeur tijdens het ontbijt spontaan het volgende:

Meiye“Balozi, ik moet je werkelijk dankbaar zijn. Dit verblijf, in deze lodge, dat heb ik nog nooit meegemaakt. Ik heb gisteren mijn moeder gebeld en had geen woorden om te beschrijven wat ik hier zie en hoe ik me voel. Ik heb geslapen in een kamer met een tv, voor mij alleen, met een aparte badkamer er bovenop. Ik trek alleen maar foto’s om dit alles niet te vergeten: foto’s van het zwembad, van het buffet, van de bar, van het strand en van mijn kamer. Ik ben in Europa!”. Dat laatste zegt ze werkelijk: “Niko Ulaya”. De tranen rollen uit haar ogen. Er zitten nog twee lokale medewerkers aan de tafel en die lachen vrolijk mee, maar ook hun ogen zijn vochtig, want ze herkennen waar het plezier van mijn chauffeur vandaan komt.

Peter

Summertime

Astrid zong onverwacht een liedje mee met de houseband van het Golden Tulip hotel in Dar Es Salaam. En plots werd het helemaal stil. Luister maar even mee! De manager van het hotel stuurde er nadien zijn persoonlijke assistente op uit om Astrid regelmatig te laten optreden in zijn etablissement.

video
play-sharp-fill

Peter

Perspectief

MwanamkeIk denk soms terug aan de stagemeester aan het begin van mijn diplomatieke carrière die zomaar koudweg poneerde dat het aanleren van een vreemde taal met een ander tekenschrift na je veertigste zo goed als onmogelijk was. Toen was ik enigszins sceptisch tegenover die stelling, maar nu weet ik wel beter. Meer nog, ik vraag me zelfs af of het leren van een andere taal met hetzelfde tekenschrift maar met een totaal andere grammaticale structuur nog wel tot de mogelijkheden behoort.

Je hebt het vast al door. Ik ben me het Swahili aan het eigen maken en … euh … het loopt niet als een trein. In het Swahili kunnen ze zowat alles in het werkwoord stoppen. Het onderwerp, de tijdsaanduiding, het lijdend voorwerp, de negatie, het voorzetsel, de wederkerigheid, de oorzakelijkheid, het vragend voornaamwoord, etc. kan allemaal deel uitmaken van dat ene werkwoord. Met één woord kan je dus relatief veel zeggen.

Continue reading “Perspectief”