… the story of a family on the move
Zijn we niet vergeten hoe belangrijk simpele dingen zijn. We doen er vaak meesmuilend en een tikkeltje minachtend over, zonder te beseffen hoeveel we onszelf te kort doen. Hier in Tanzania wordt ontzettend veel aandacht besteed aan het mekaar begroeten. Dat gaat in de ochtend als volgt :
en dan iets later :
Nu ik er zo over nadenk, heb ik hier al aardig wat eetgewoontes opgebouwd, met de nadruk op gewoontes want ik bestel zowat altijd hetzelfde bij mijn favoriete restaurants in Dar Es Salaam. Volg maar even mee:
Een van de voordelen van de wereldwijde pandemie is dat er veel minder gereisd wordt, en dus dat er minder gevlogen wordt. En dat is alleen maar goed voor het klimaat. Het gevaar bestaat nu wel, als iedereen gevaccineerd is, en we hopelijk van die verschrikkelijke covid-19 af zijn, dat we terug onze oude gewoonten oppikken. Om dat te verhinderen stel ik voor op elke luchthaven aan elke reiziger een steeds veranderende quiz voor te leggen over het land van bestemming. Slechts bij een foutloos resultaat mag dan de toegang tot het vliegtuig verschaft worden. En anders, geen pardon, onverbiddelijk terug naar huis, met de mogelijkheid op een herkansing een jaar later.
Hierbij een voorproefje van mogelijke quiz. Vergeet me niet het resultaat mede te delen! En wat denken jullie van het idee?
Peter (altijd in voor klimaatverbetering).
Ik ben al een tijdje afgehaakt. Het Belgisch journaal is gortdroog geworden. En altijd maar die viroloog Steven Van Gucht die voor de camera wordt gesleept met één van zijn onderkoelde analyses. Slaapt die man in de VRT-studios misschien?
Sinds een jaar wandel ik 1x per week met Francesco Mateo, Sofia Giulietta en hun prachtige Italiaanse herder Vito. We lopen dan rechtstreeks naar het spoor waarlangs een speciale hondenuitlaat is. Tijdens deze wandelingen worden mijn Italiaanse buren een woordje Nederlands rijker. Verder dan buongiorno, ciao, pizza Margherita en spaghetti kom ik nog niet. De typische temperamentvolle Italiaanse toon heb ik me wel eigen gemaakt. Onvervalst Italiaans. Soms verbaas ik me hoe snel dit is gegaan.
Afgelopen week, tijdens een poepstop van Vito vroeg ik, in stukjes begrijpbaar Nederlands wat de naam Vito betekende. Stom genoeg had ik hier niet eerder naar geïnformeerd.
Vito betekent leven, levendig. Zeer toepasselijk! Tijdens het uitlaten laat Vito zodra de hondenriem los is, niets anders zien dan springen, rennen en bijna constant kwispelen.
Overmoedig zei ik gisterenavond op hun verzoek ‘si grazie’, ‘ik laat Vito aanstaande zaterdagavond wel uit’.
Snel zocht ik op mijn chromebook naar wat Italiaanse instructiewoordjes. En ook de uitspraak. Bij het uitlaten van Italiaanse honden misschien belangrijker dan de betekenis.
‘Vito, kom hier. Vito zit. Vito, lopen. Vito, geef pootje. Vito, je bent lief ‘.
En dan uit mijn jaszak, een hondenbrokje.
Meer en meer mensen in mijn directe omgeving zijn besmet met een ziekte waarvan je de naam in dit land beter fluistert dan hardop zegt. En dat komt omdat de president sinds geruime tijd beweert dat Tanzania vrij van Covid-19 is. Het tegendeel beweren is de president tegenspreken, en dat is dus onaanvaardbaar.
Covid-19 is in Tanzania na de eerste golf verdreven door gebed, door “steaming” en door allerlei groenten en kruidenmengsels, verwerkt tot “magic potions”, te drinken brouwsels of condimenten bij het eten.
Begrijp me niet verkeerd, kippenvel krijg ik ervan, van Patti Smith haar lied “Power to the People” te zien zingen samen met Choir! Choir! Choir!, een open koorgezelschap uit Toronto. Ronduit fantastisch!
Maar waar ik meer moeite mee heb, is de centrale zin: “Power to the People”, want sinds het in de Verenigde Staten bijna misliep, ben ik nog meer dan vroeger beducht voor wat het volk eigenlijk wil. En als ik zie hoe in deze regio, waar ik thans woon, het volk gelaten reageert op misbruik van staatsmacht om toch maar de controle over zij in wiens naam zij spreken te behouden, dan stemt dit mij eerder pessimistisch dan optimistisch over wat een volk met zijn kracht vermag.
Toch ben ik geen misantroop, en blijf ik samen met Patti Smith, vanuit een soort ingekerfd tienerverlangen, geloven in:
… The power to dream, to rule
To wrestle the earth from fools
It’s decreed the people rule …
Peter
Puur plezier. Dat hebben we nodig in deze moeilijke tijden.
Ik hou van dit gezinnetje: van het geduld en de wijsheid van de vader, het gegniffel van de oudste, de timiditeit van de middelste en de onbezonnenheid van de jongste. Konden we alles maar met evenveel positieve energie aanvatten.
Peter
Wat doet een mens zoal in Coronatijden? Juist, ja, hij probeert iets anders. In navolging van mijn geliefde, heb ik me gewaagd aan het beluisteren van een roman. Niet actief lezen, maar wel passief luisteren naar een boek dat wordt voorgedragen door een vreemde stem. Niet echt mijn ding, want na enkele minuten dommel ik steeds weg, en dan raast de voorlezer maar door in mijn slapend oor. En wanneer ik dan terug wakker ben, moet ik op zoek naar de laatste passage die ik me meestal nauwelijks kan herinneren. Dat is dus een heel geklungel geworden met talrijke herbeluisterde stukjes waardoor ik besloten heb voortaan te passen voor dit soort langdurig uitgesponnen amusement.
Soms komt er een leuke verrassing jouw kant op waarop je helemaal niet had gerekend, maar het is in elk geval een leuke afsluiter van wat toch wel een hoogst problematisch jaar was. Asante sana!
Peter