Terwijl in België de patstelling overheerst, kuieren wij hier vredig op het slagveld van Antietam. Hier is de strijd reeds gestreden. Op 17 september 1862 vielen hier meer dan 23.000 doden en gewonden. De Amerikanen noemen het dan ook ietwat pronkerig “the bloodiest one-day batlle of the American Civil War”. Het was een 12-uur durende strijd die begon in een korenveld, zich verplaatste naar een verzonken weg en eindige nabij een eenvoudige brug. Eigenaardig genoeg waren op het einde van de dag de frontlinies nauwelijks verplaatst. Het was een tactische strijd zonder duidelijke winnaar, met als enig gevolg dat Generaal Lee van het geconfedereerd leger de volgende dag zich uit Maryland terugtrok door de Potomac over te steken richting Virginia. De binnenlandse oorlog zou evenwel nog tweeëneenhalf jaar duren.
Black Friday
Afgelopen donderdag was het “Thanksgiving”. Dit is een oogstfeest dat sinds geruime tijd gevierd wordt op de vierde donderdag van november. Voor de doorsnee Amerikaan is het vooral een familie-evenement, maar dan eentje van korte duur, opgejaagd als hij/zij is door de koopjes van de dagen die er op volgen.
“Black Friday” doet menig consument posteren voor de deuren van veel winkelketens in de nacht van donderdag op vrijdag. Zo verging het ook onze zoon Etienne die de nacht doorbracht voor de ingang van “Best Buy” in de hoop een laptop aan te schaffen voor slechts 180 USD. Om 5 uur in de ochtend was het zover en gingen de deuren open voor het publiek. In een mum van tijd waren de “drie” laptops tegen uitzonderlijke prijzen verkocht en bleven de niet-bevredigden aankijken tegen eerder normale prijskaartjes.
Weapons of Mass Distruction
Ik denk dat het een lawine van vettige berichten zijn geweest die mij tot dit inzicht brachten. Het begon allemaal met de statistieken over het aantal jonge mensen die niet meer in het Amerikaans leger kunnen worden opgenomen wegens te dik: 28 % van de 17-25 jarigen. In sommige meer ongezonde staten is het aantal groter. De generaal die het nieuws aankondigde noemde het “een potentiële dreiging voor de nationale veiligheid”. In de namiddag was het een onderzoek over de halsstarrige weigering van “fast food”-ketens om gezondere alternatieven aan te bieden. Uit studies is gebleken dat een “onschuldige” happy meal eventjes meer dan de helft van de dagelijks benodigde hoeveelheid vetten en calorieën bevat en wel vier keer zoveel zout. In California hebben ze nu dus een wet die de speeltjes uit de maaltijden moet bannen in 2011 om zo de aantrekkingskracht op kinderen te verkleinen. Een verontruste ouder merkte al op dat “Getting a toy with a kid’s meal is just one part of a fun, family experience at McDonald’s.” ‘s Avonds kreeg ik te zien hoe men, aan de andere kant van de wereld in China, de strijd aanbindt om zwaarlijvige jongeren weer op het rechte pad te krijgen. Hun leger is ondertussen al 200 miljoen man zwaar.
De rode draad door al deze berichten was constant de ongezonde voeding die de hele wereld voorgeschoteld krijgt door o.a. “fast food”-ketens. Wat is de agenda van deze bedrijven naast torenhoge winsten maken? Is het misschien om de gezondheid van de wereldbevolking te vernietigen? Zijn dit dan niet de echte WMD (Wendy’s, McDonald, Dunkin Donut) waar Bush tevergeefs naar heeft gezocht in Irak. Terwijl ze hier en in veel steden in de wereld op elke hoek van de straat met flikkerende neonverlichting de mensen lokken naar hun (on)geluk. Je kunt het argument maken dat mensen de vrije keus hebben om te gaan of niet. Ik ga niet omdat ik weet dat het ongezond is, maar dat houd miljoenen anderen (in de VS veelal arme mensen) niet tegen. Zoals een 17 jarige onlangs zei “They say: ‘I’m Loving It’ than I feel I have to love it too”. Wat denk jij hierover?
Astrid Belliot
Eenvoudige rekenkunde
Omdat de woorden reeds gedeeltelijk in onbruik zijn, maar ik toch nog over een aanzienlijke platenstapel beschik, besloot ik al mijn elpees te verkopen aan wat er nog overblijft van rare verzamelaars.
De eerste dag verkocht ik 60 elpees gegroepeerd in twee stapels van 30:
– de betere 30 verkocht ik tegen (3) 2 stuks voor een Euro;
– en de mindere 30 tegen (2) 3 stuks voor een Euro.
Mijn dagopbrengst was 25 Euro.
Halloween
Terwijl Amerika zich aan het opmaken was voor een mars “to restore sanity”, waren wij druk bezig met de voorbereidingen voor een Halloween Party, en laat dat nu net iets zijn waarbij je het gezond verstand vooral niet moet laten primeren.
Halloween is een verkorting van “All-Hallows-Even” en betekent de avond voor Allerheiligen. De bedoeling is door kostumering en maskers de boze geesten na te bootsen om alzo het kwaad te vermijden. Het gaat terug op een Keltische traditie waarbij men dacht dat de scheidslijn tussen de gewone wereld en de wereld van de geesten dunner werd bij de overgang van zomer naar winter. Omdat zowel goede als kwade geesten de overstap naar deze wereld konden maken, dienden de laatsten afgeweerd te worden. Immers, huizen waar de kwade geesten al aanwezig waren, werden alleen nog aangedaan door goedaardige demonen.
Elk zijn geschiedenis?
Hier sta ik dan op een stuk grond in Alexandria dat ooit heeft toebehoord aan Henry Lee III: een militair – en later de 9de gouverneur van Virginia – die meegevochten heeft in de onafhankelijkheidsoorlog van de Verenigde Staten (1775-1783) en die omwille van zijn rijvaardigheden te paard de bijnaam “Light-Horse Harry” kreeg.
“Light-Horse Harry” had op zijn beurt een zoon: Robert Edward Lee, die de zijde koos van de Geconfedereerde Staten tijdens de Amerikaanse burgeroorlog (1861-1865). Toen ik hier fijntjes een opmerking over maakte dat Robert Edward Lee in feite aan de verkeerde zijde (“the wrong side”) van de strijdende partijen stond, corrigeerde onze gids mij onmiddellijk: “here in Virginia, we don’t see it that way, Robert Edward Lee was not on the wrong side, but on the losing side”, waarna ze begon uit te weiden over de vele militaire successen van het Geconfedereerde leger in de beginperiode van de oorlog en de rol die Generaal Lee daarbij gespeeld had.
Ik stond perplex. In mijn geschiedenis streden de Geconfedereerde Staten voor het behoud van de slavernij en stonden ze – zeker in moreel opzicht – aan de verkeerde zijde van de lijn. Maar in de geschiedenis van onze gids had Robert Edward Lee ondanks de vele tactische overwinningen slechts enkele strategische blunders gemaakt – zij het kapitale – waardoor de oorlog beslecht werd in het voordeel van de Unie. Elk moreel oordeel over de gerechtvaardigdheid van die oorlog werd daarbij achterwege gelaten.
Elektrische auto’s
Gisteren hoorde ik op de televisie voor het eerst een vraag waarmee ik zelf al geruime tijd rondloop. Zullen elektrische auto’s (zoals de Chevy Volt en de Nissan Leaf) milieu-vriendelijker zijn dan conventionele en hybride wagens? Het antwoord dat erop volgde was vrij genuanceerd maar vooral positief en hoopgevend: in een staat zoals Virginia, waar elektriciteit hoofdzakelijk wordt opgewekt door verbranding van kolen, zal een elektrische wagen even milieuvriendelijk zijn als bijvoorbeeld de Toyota Prius, maar in een staat zoals California, waar elektriciteit ook wordt opgewekt via wind, water en zon, zal een elektrische wagen tot 10-maal milieuvriendelijker zijn dan een gewone stadswagen. M.a.w. in die staten waar elektriciteit nog wordt opgewekt op de meest milieuonvriendelijke wijze, zal de nieuwe elektrische wagen de beste hybride wagens die thans op de markt zijn evenaren qua milieuvriendelijkheid.
Vreemd gevogelte
Waar denk je aan als je het woord arseniek hoort? Mijn gedachten gaan in eerste instantie uit naar moordplannen en vergiftigingen, en ook wel naar mijn vader wiens tanden nog ontzenuwd werden met behulp van het gevaarlijk goedje.
Maar waar ik nooit aan denk wanneer ik het woord arseniek hoor, is kippenvoer. Ten onrechte blijkbaar, want hier in de Verenigde Staten wordt arseniek door het kippenvoer gemengd (wat overigens in Europa verboden is). Een “voordeel” van het mengen van arseniek door het kippeneten is dat het de aders van de kip aantast zodat het vlees meer doorbloed wordt. In de winkelrekken geeft dat een mooie roze schijn aan het kippenvlees. Vlees van niet met arseniek gevoederde kippen ziet er een beetje grijzer uit en dat lust de consument niet.
Kandahar
Op één van de lokale radiostations alhier riep de presentator onlangs de luisteraars op hun eerste aankoop van klassieke muziek (plaat, cassette of CD) kenbaar te maken die tevens een voltreffer was. Ik heb niet ingebeld omdat ik geen aankoop ken die aan beide vereisten voldoet.
Mijn eerste aankoop was wel een voltreffer maar zeker geen klassieke muziek. Wie start daar trouwens mee? Mijn platencollectie ving aan met een LP van Kandahar, een groep uit het Gentse die een soort Jazz Rock / Jazz Fusion brachten. Ze speelden het soort muziek die jonge tieners deed beseffen dat de wereld verder reikte dan de lokale kerktoren maar vooralsnog zeer onverkend terrein was. Het riep op tot een ongebreideld vrijheidsgevoel dat wel nog moest ingepalmd worden. “When she flies away,” heb ik dan ook grijs gedraaid en beluister ik ook nu nog af en toe met veel plezier.
Millenniumdoelen
Van maandag 20 tot woensdag 22 september 2010 vindt er weer een uiterst belangrijke top voor ontwikkelingssamenwerking plaats in New York. Officieel heet de top “High-level Plenary Meeting of the General Assembly of the United Nations”, maar wordt in het jargon van de deskundigen eenvoudigweg verkort tot “MDG Summit”, zeg maar de top van de millenniumdoelen.
Vele staatshoofden en hun talrijk gevolg zullen er debatteren over de millenniumdoelen. “Hoever staan we?”, “Wat moet er nog gebeuren tot 2015?”, en vooral “Hoeveel middelen zijn daar nog voor nodig?”, zullen de kernvragen zijn waarop antwoorden worden gezocht.
Nochtans bestaan er ook MDG-sceptici, en die moet men niet noodzakelijk zoeken in het kamp van de rabiate tegenstanders van ontwikkelingssamenwerking. Todd Moss en Michael Clemens zijn twee “senior fellows” van het “Center for Global Development” – een progressieve Amerikaanse “think tank” – en komen dus uit onverdachte hoek.